Ach, de third round proper. Het mooiste weekend in het Engelse voetbal.
Het begon een soort van traditie te worden, een wedstrijd uit de derde ronde van de FA Cup bij te wonen. Tottenham in 2010 (met een redelijke horror-terugweg door de sneeuw), Southend United in 2014 (met ontmoeting met wat aussies die erachter kwamen dat ze in Parijs voornamelijk Frans spraken) en een dubbele wedstrijd in 2015 (Fulham en Queens Park Rangers). De laatste trip was alweer in 2016 naar Bury want de jaren erna moest ik met uitsloverig voorbereiden op de marathon en/of waren er andere drukken plannen. Zonde eigenlijk.
Zodoende was het plan om in 2019 weer te gaan voorzichtig in de week gelegd. Al zouden we (om revisits te voorkomen) eerst wachten tot de loting én de bekendmaking van de wedstrijden die op televisie zouden komen. Onze trip ging naar Crystal Palace. De oude hoofdtribune gaat na dit seizoen tegen de vlakte en nu ze in de Premier League spelen zijn kaarten soms wat lastig te krijgen. Voor wedstrijden in de derde ronde van de FA Cup, en dan ook nog eens tegen een club uit League Two, doen ze niet zo moeilijk. Vrije verkoop én iedere plaats in het stadion 15 pond.
Vanuit Cleethorpes gingen er ruim 5500 man op pad voor een roundtrip van meer dan 430 miles. Dat is bijna 700 kilometer voor een wedstrijd waar ze bij voorbaat geen kans zouden hebben. Maar voetbal is voetbal. En een tripje naar Londen slaat niemand af. Wij ook niet.
Londen (UK). 5 januari 2019. Crystal Palace – Grimsby Town 1-0. Third round FA Cup.
All passports, hoe lang nog?
De ferry om 10:50. De wedstrijd begon immers pas om 17:30.
The white cliffs of Dover.
Best heuvelachtig in de wijk.
Floodlights in de verte.
Half-half scarves.
De Holmesdale Road End.
Ondanks mijn griepverschijnselen toch een pint in de pub. Die vol met (Brabantse) groundhoppers zat. Het mooiste is dat die gasten tegen de eerste de best Brit met een verweerde kop en stone-island-jas in de pub gaan aan ouwehoeren alsof ze zelf ook de topboys van hun club zijn. Op zoek naar erkenning ofzo.
‘Glad all over’
Voor de speler uiterst rechts was de wedstrijd na een minuut of twee al over (bedoelde woordgrap). Na ingrijpen van de VAR kreeg hij rood voor een onbesuisde tackle. Die ik gemist heb omdat ik mijn pie aan het oppeuzelen was.
De trainert van The Mariners was het er niet mee eens.
Verder met 10 man in het zicht van de 5500 meegereisde fans.
Op de lange zijde.
Palace drong wel wat aan maar de verdediging hield (met het nodige geluk) het doel schoon.
Martin Atkinson was de scheidsrechter.
Bij Crystal Palace Roy Hodgson als trainer. Afkomstig uit Croydon en als trainer een hele lijst aan clubs en landen getraind. Zoals Engeland, Zwitserland en Finland. Maar ook clubs als Liverpool, Internazionale en Neuchatel Xamax. Een echte globetrotter, de Dick Advocaat van Engeland.
De spelers van Grimsby gaven met tien man alles.
Maar verloren alsnog vlak voor tijd.
De spelers van Grimsby Town bedanken hun meegereisde fans. Die 90 minuten lang hun team toezongen. Ze hadden een behoorlijke terugreis voor de boeg. Ons hotel was een half uurtje lopen vanaf het stadion en zat ook vol met fans van Grimsby.
Niet de meest scherpe foto die onze Indiase vriend wist te maken. Maar het eten was er erg goed.
De volgende dag een ontbijtje.
En op weg naar de ferry.
We laten Engeland weer achter ons.