Een zonovergoten Kuip (toen nog wel) wachtend op de Klassieker. Een wedstrijd die doorgaans teleurstelt. Het recept is bekend: Feyenoord valt aan en de goal valt aan de andere kant.
De deejay was een beetje in de war om niet gewoon het Hand in Hand, Kameraden te draaien bij de opkomst.
RVP zwaait naar zijn familie.
Beetje rook.
Nog meer rook.
Nóg meer rook.
Lichtmast in de mist.
Hé, we zijn al bezig.
Tsja, en als je matig begint en je geeft een vrije trap weg. Het recept voor weer een verloren Klassieker lag na 8 minuten al op de loer.
Maar dan is daar altijd weer Toornstra.
Ok, het doelpunt viel al eerder maar dit is een mooier moment.
Continu gezeik van die gasten.
En als je dan meer met mekkeren en zeuren bezig bent, dan scoort Berghuis gewoon lekker de 2-1.
31:08 is just a time.
Wel weer fakkels.
Na een slippertje achterin brengt RVP de stand weer in ons voordeel.
3-2.
Rust, en nog steeds aan het zeiken. Dat elftal mag dan zogenaamd zoveel geld waard zijn. Ik zag het er niet aan af.
Zelfs Gio lach Zyech uit.
En na wederom een fantastische goal kan de vervanger van Lamprou niets anders doen dan buigen voor zoveel schoonheid.
Lalala.
4-2 en de cookie was not yet done.
RVP was niet de MVP, dat was Toornstra, maar wat een geweldenaar. Een zogenaamd supertalent kijkt bewonderend toe.
Nu komt er wél een goede Deen het veld op.
Huppetee, vijf tegen twee (dat rijmt).
Linksboven staat er weer een te zeuren.
De buit was nu wel binnen ja.
Het regende maar niemand die de druppels voelde.
En Ayoub maakt de vernedering compleet. Voor al die keren dat we met pijn en moeite gelijk wisten te spelen of met een nederlaag het veld af stapten. Dit was erg mooi. De mooiste Klassieker die ik tot nu toe zag.
Heerlijk.
YNWA
En klaar.
Koop er nog maar twee, koop er nog maar drie….
Feyenoord bedankt!