Ongeveer dertig jaar geleden zond de VPRO een documentaire uit over een fanatieke Feyenoord-familie uit Leiden. De hele familie zat bij mij op Vak-R dus de strekking van het interview leek me op voorhand al duidelijk.
Een van de zoons stelde dat hij nooit naar Amsterdam zou gaan of via Schiphol vliegen, iets waarvan ik me nu afvraag of hij met al die Europese uitwedstrijden nog steeds zo standvastig is.
Na de laatste Klassieker werden buiten De Kuip een aantal supporters geïnterviewd over het teleurstellende gelijkspel en een nette welbespraakte jongeman voor de camera zei dat 020 te veel had gekregen.
Als werknemer van ’s lands grootste telecombedrijf moest ik wel gniffelen. Want wie heeft er tegenwoordig nog een vaste telefoonlijn en weet de jeugd überhaupt wel wat een kengetal is? Het hele 010-020 gebeuren is wat mij betreft een ietwat gepasseerd station. Het was leuk maar begint nu wat belegen te worden.
Al hoor ik dat liever dan het zoveelste liedje over Joden, Hamas of Berghuis. Het is tijd om letterlijk en figuurlijk boven Amsterdam te staan. Voetbaltechnisch zijn we ze de baas en ook voor de rest heb ik weinig in de hoofdstad te zoeken. Hoogstens om af en toe een concert bij te wonen want in Rotterdam zijn zalen als Waterfront en Nighttown helaas uit het straatbeeld verdwenen. Gelukkig is Nighttown een Chinese supermarkt geworden. Die hadden we namelijk nog niet op de west-kruiskade.
Het is tijd voor de Rotterdamse lente. Overal in de reisgidsen wordt een bezoek aan onze mooie Maasstad aanbevolen. Stop met die focus op Amsterdam, wees trots op Roffa.
En als ik een euro zou krijgen voor iedereen die zegt nooit te vliegen via Schiphol zou ik de luchthaven opkopen en verplaatsen naar Rotterdam. Zou chauvinistisch ben ik dan ook wel weer.