Feyenoord – Hardlopen – Groundhopping – Muziek
Bastiaan zijn eerste Europese wedstrijd. In de Champions League nog wel.
Regen, veel regen.
Weinig wedstrijdfoto’s want ik zat op een kutplek. Mensen die op het plateau bleven staan. Na een paar keer vragen of ze weggingen was ik het wel zat want er kwamen telkens anderen voor je neus staan.
Toen er nog heel even hoop was. Door in de Europa League. Voor het tijdperk Slot kwam Europees overwinteren jarenlang net zo vaak voor als een eenhoorn die de elfstedentocht schaatst. Hup Feyenoord.
Na eerder op de dag natgeregend te zijn bij de wedstrijd van Bastiaan (10-1 winst) was het tijd voor een kleine burenruzie.
Dat ging snel en had veel en veel hoger moeten oplopen in de eerste helft.
Maar na een paar bedankjes richting de hemel stond het dan toch 1-3.
Yo bedankt!
De eerste wedstrijd die ik op bewust op televisie zag was op 29 mei 1985. We kwamen als gezin net terug van de eindmusical van mijn lagere school waar ik de rol van kroonprins speelde. Op de tv rolde geen bal maar was er chaos te zien. Het Heizeldrama was een inktzwarte dag in de geschiedenis van het Europese voetbal. De doden van de stadionbrand op Valley Parade in Bradford op 11 mei 1985, amper twee weken voor Heizel, waren amper begraven.
Vier jaar later, ik had inmiddels een seizoenskaart van Feyenoord en begon ook voorzichtig uitwedstrijden te bezoeken, werd de wereld opgeschrikt door de ramp op Hillsborough. Weer een incident in de bakermat van het voetbal. Het weerhield mij er niet van wedstrijden te bezoeken. Het stadion bleef trekken.
De eerste Klassieker die ik op vreemde bodem zag was de bewuste wedstrijd met ‘de bommetjes’ waar er vanuit het uitvak projectielen richting thuissupporters gegooid werden. Het waren de roerige jaren ’80 waar vandalisme hoogtij vierde en de stadions steeds leger raakten.
Ik ga niet ontkennen dat er nooit iets gebeurd bij wedstrijden. Ook maak ik geen enkele vergelijking met de huidige situatie in de stad Rotterdam waar moordpartijen en bomaanslagen letterlijk aan de orde van de dag zijn. Dat is me allemaal iets te makkelijk.
Feit is echter dat ik, ja dit is een persoonlijke mening, me nooit echt onveilig heb gevoeld bij een voetbalwedstrijd. En de keren dat dit wel zo dreigde te zijn waren situaties bij Europese uitwedstrijden waar de plaatselijke politie niet bepaald van de dialoog bleek te zijn. Iets waar de Rotterdamse ME trouwens ook een handje van heeft. Vraag dat maar aan fans van bezoekende clubs in de diverse Europese toernooien.
Heizel, Hillsborough en Bradford waren rampen die ontstonden door botte pech (een weggegooide sigaret in Bradford), miscommunicatie (Heizel en Hillsborough) en slecht onderhouden stadions (alle drie deze rampen).
Deze tragische gebeurtenissen gebruiken in een rapport over volle trappen en speciaal behandelde spandoeken is een belediging voor de mensen die op een zaterdag met hun familie naar een voetbalwedstrijd gingen en nooit meer thuiskwamen.
Bezoek aan Hillsborough.
Bezoek aan Valley Parade.
Gesproken column voor de podcast Geluid van Zuid.
Gewoon, kampioen worden. De supporter voor de camera van RTV Rijnmond sprak de woorden op de Open Dag van Feyenoord uit met een achteloosheid of titels een vanzelfsprekendheid in De Kuip. Let wel, deze woorden sprak hij niet uit in de afgelopen zomer toen de confetti van de laatste titel nog op de Coolsingel waarneembaar was.
Nee, dit was in een periode dat de selectie bestond uit spelers als Verhoek, Wilkshire en Bilal. De man keek er nogal serieus bij en ik vroeg me af in welk parallel universum hij leefde. Hij leek me eerlijk gezegd geen trouwe Kuip-ganger maar helemaal achterlijk was hij toch ook niet. Zelfs in de samenvattingen van Studio Sport was het voetbal niet om aan te zien en de mogelijkheid om het makkelijk te bewerken met AI bestond toen nog niet.
Ik hoopte met hem mee. Hoop op betere tijden. Maar zoals de Engelsen het altijd treffend weten te zeggen “it is the hope that kills you”. In het Nederlands zoiets als ‘hoop is uitgestelde teleurstelling’.
Ook ik wentelde me in het grote lijden. En als we niet de beste op het veld waren? Nou, dan waren we in ieder geval de gekste op de tribune. Wat er gevierd werd waren verjaardagen van het stadion, de club en prijzen uit het verleden. Als surrogaat voor het echte werk.
Terwijl ik dit schrijf doet Feyenoord op drie fronten mee. Het voetbal is het beste voetbal sinds het gouden elftal uit 1970 en wellicht nog wel beter, al kun je die periodes niet met elkaar vergelijken. En terwijl we eerst hoopten op winst, of uberhaupt een goed resultaat zit de grootste teleurstelling er tegenwoordig in dat we zelfs na een midweekse ronde nog zo lang moeten wachten tot het weer weekend is en we eindelijk Feyenoord weer kunnen zien spelen.
We hopen nu dat de dagen maar zo snel mogelijk voorbij gaan. Gewoon, richting weer een prijs.
Speciale CL trui.
THE CHAMPIOOOOOOOOOONNSSSS
Beetje klein qua gedrag, wel leuk.
1-0? Helaas, toch niet.
Daarna gelukkig wel.
3-0. Santigol.
Uitzicht hoor.
Ik moest deze week vaak denken aan Homer Simpson. Dat zit zo: in een aflevering van The Simpson valt Homer in voor Krusty the clown en wurgt hij per ongeluk de ‘krusty-burglar’ omdat hij niet weet dat deze bij de act hoort. Deze scéne leverde een vaak gebruikte meme op.
‘Stop! Stop! He’s already dead!’
Het leek erop dat de Feyenoord-spelers dit gevoel hadden in het laatste half uur van De Klassieker. De 0-4 maakte snel een eind aan alle grootspraak voor de wedstrijd en dat merkte je ook aan de reactie van Arne Slot. Wat volgde was een oefenwedstrijd in een leeg stadion. Het had wat weg van de trainingsoefeningen die je de laatste jaren in de FIFA gamereeks moest doen voordat je eindelijk echt kan aftrappen.
Zelf hield ik een behoorlijk katterig gevoel over aan het tweeluik. Ten tijde van de 8-2 had ik nog geen interesse in voetbal dus die uitslag telt voor mij niet. In de jaren ’90 echter heb ik meer (grote) nederlagen tegen onze aartsrivaal gezien dan me lief was. En afgelopen zondag was de kans om daar wraak voor te nemen.
In mijn hoofd had ik al grappen bedacht dat 7up de nieuwe shirtsponsor van Feyenoord zou worden na een zevenklapper in de Arena. Of dat de admin van de socials de clubnaam als Fivenoord kon gaan spellen als er slechts vijf goals gemaakt zouden worden. Welke woordgrap er gebruikt kon gaan worden bij zes of acht goals daar was ik nog niet uit. En toen werd de wedstrijd gestaakt.
En zo werd ons een score(bord) ontnomen dat voor vele honderdduizenden Feyenoorders de komende weken als achtergrond op hun telefoon of laptop had gediend. In een keer die 8-2 en andere pandoeringen weggepoetst.
De spelers van Feyenoord beseften ook dat het leuker was geweest om de Arena (slechts 1 letter verschil met the owner van de Arena, namelijk onze Arne) op zondag langzaam leeg te spelen. In plaats daarvan kroop in een troosteloos decor op woensdagmiddag de meme van The Simpsons langzaam maar zeker in hun hoofd en kregen ze medelijden met hun tegenstander.
‘Stop! Stop! He’s already dead!’
19:08 is niet zomaar een bestemming.
Spelersbus bij het Breeplein.
Ga je mee naar het stadion.
