Klik op onderstaande foto voor het verslag. (klikkerdeklikkerdeklik)
Categorie: Bier
Het grote Peenvogeljaaroverzicht 2017, deel 4.
December is nog niet voorbij maar wat ik de laatste twee weken van dit jaar nog uitspook valt allemaal op deze website te lezen. Voor nu een laatste terugblik. De maanden oktober, november en december. Waarin weer een heleboel gebeurde.
Oktober begon ik in Breda. Samen met Carin en Marcel (en nog wat andere lopers) liep ik de Bredase Singelloop (verslag hier). Met een tijd van min of meer exact 1:45 was ik uitermate tevreden. Zeker omdat we de eerste 13 kilometer veel te snel liepen voor de vorm (lees: bier op vakantie en lekker eten) waarin ik verkeerde. Het was een geslaagde middag in Breda.
Na de halve marathon van Leiden en die in Dublin was deze wedstrijd (en gelopen tijd) een bevestiging wat ongeveer mijn niveau is. Met drie tijden tussen de 1:42 (Leiden) en 1:47 (Dublin) kan ik niet meer dan tevreden zijn.
Een week later stond de grote Peenvogeltrip weer op de planning. Met 35 man op weg naar Engeland. En het begint nogal een cliché te worden maar ook deze was weer legendarisch. We werden al helden onthaald in North Ferriby met o.a. een interview op de radio en een item op de website van de BBC (mijn leven is compleet). De wedstrijd zelf was ook meer dan vermakelijk. Het werd 3-3 met een paar wereldgoals en voor dit niveau meer dan prima voetbal. Grootste pluspunt was dat het blijkbaar niemand meer uitmaakt naar welk niveau we gaan. Dat komt goed uit want (bijna) alle betaald voetbalclubs in de buurt van de boot hebben we al gehad. Klik hier voor het verslag (klikkerdeklik).
Samen met Bastiaan greep ik een enorm warme oktobermaandag aan om eens te gaan kijken in het Archeon. Het sloot precies aan bij het thema waar ze het op dat moment op school over hadden. Erg mooi om te zien dat hij en Yaro er enorm veel over wisten en honderduit over Romeinen en de middeleeuwen aan het praten waren. Het was een enorm geslaagde dag.
Geslaagder dan de prestaties van Feyenoord in oktober. Daar viel op een incidentele wedstrijd na werkelijk niets positiefs over te melden. In het oktoberoverzicht dus ook geen enkele foto van Rotterdams trots.
In november tobte ik nogal met pijnlijke scheenbenen. Dat maakte hardlopen een vrij pijnlijke exercitie. De behandeling ertegen was waarschijnlijk nog pijnlijker. Maar alles voor de goede zaak.
Begin november vierde Bastiaan zijn achtste verjaardag, met een zwem- en slaapfeestje. Het werd een dolle boel bij ons thuis waar uiteindelijk iedereen op een andere plek sliep dan oorspronkelijk bedacht.
Waar het de vorige jaren bijna traditiegetrouw een nieuw stadion per maand bezochten kwam daar door al dat gehardloop en andere hobby’s een beetje de klad in. Maar een vrije zondag én leuke wedstrijd op het programma zorgden ervoor dat ik met Marco (2x) weer eens bij onze Zuiderburen een potje voetbal ging bekijken. Een klein stadionnetje met afgebladderde reclameborden en een vermakelijke pot voetbal op een slecht veld maakten het een prima zondagmiddagbesteding. (klik hier).
De loting van de Champions League was ons niet echt gunstig gezind qua zwaarte. Maar het mooiste ervan was toch wel dat er een pot in Engeland uitrolde. Voor het tweede jaar achter elkaar betekende dat een trip naar Manchester. Vorig jaar nog Old Trafford, nu het Etihad. Engelse Chris had kaarten voor ons geregeld en op de wedstrijddag vermaakte ik met prima met Jan, Kees, Chris, Leon en Tineke. Feyenoord verloor in de laatste minuten en dat was een beetje zuur. Ze hadden wel een puntje verdiend. Verslag van die trip staat hiero (klik)
Over stadions gesproken, het leek mij bij wijze van voorbereiding op het trainingsseizoen voor de marathon wel leuk om een keer een rondje Rotterdamse stadions te rennen. Met een groepje gelijkgestemden liepen we op een koude zondagmorgen ruim 22 kilometer via de Kuip naar Het Kasteel en via Woudestein weer terug naar De Kuip. Het was een geslaagde ochtend al deden mijn schenen de week erna wel weer wat zeer. Misschien iets te overmoedig die 22 kilometer.
December, de maand van de lijstjes (o wacht, dit is zo’n lijstje). In December wist Feyenoord zowaar een paar wedstrijden achter elkaar te winnen. De pot thuis tegen Napoli demonstreerde eens te meer dat het in voetbal niet om de grote clubs in Europa draait. De Italianen begrepen er weinig van, een club die al uitgeschakeld was en zo fanatiek gesteund werd door hun fans. Tsja, dat zegt eigenlijk al voldoende.
Door de sneeuw werd de Bruggenloop afgelast en bouwden Bastiaan en ik een iglo voor de deur. En dat brengt ons op het punt waar we nu aanbeland zijn. Nog twee weken in 2017. De tijd gaat echt vreselijk snel, dat merk je nog het beste aan een opgroeiend kind. Voor je gevoel verschoonde je net nog zijn luier maar de realiteit is dat hij gewoon al een achtjarige wijsneus is.
Was 2017 een mooi jaar? Ja, dat was het zeker. Feyenoord werd kampioen, we maakten een schitterende reis door Azie, ik liep en passant een marathon en een Roparun. Al mijn familie is gezond en wel (Sandra is weer een jaar goedgekeurd) en ik heb niets te klagen. Dat ga ik dus ook niet doen. Gewoon tevreden zijn met wat je hebt.
Vanaf deze plek alvast de beste wensen en een gelukkig nieuwjaar. Maar hou de komende twee weken deze site nog in de gaten. Er staat nog genoeg op het programma.
Het grote Peenvogeljaaroverzicht 2017, deel 3.
Moe van al dat getrain voor de marathon, de Roparun, ons scooterweekend en het bier drinken na het lang verwachte kampioenschap was het tijd om op vakantie gaan. En niet zomaar een vakantie. Na vijf jaar gingen we eindelijk weer eens naar Azie toe.
We begonnen in Bangkok en via een paar dagen in een national park namen we een taxi richting de Cambodjaanse grens om daar door Jan opgewacht te worden. In Cambodja maakten we een geweldige roadtrip langs plaatsen waar we nog niet eerder waren geweest.
We zagen Dolfijnen in Kratie. De insecten op de markt van Skuon en eenmaal terug in Battambang regelden Jan en Phary een tuktuk om het platteland in de omgeving van hun resort te bekijken. De tijd vloog voorbij maar het was echt een geweldige vakantie. Eenmaal terug in Bangkok kochten we onze rugzakken vol met prullaria om vervolgens weer richting Nederland te vliegen. Het verslag van deze reis staat hier en de video ervan hier.
Eenmaal terug in Nederland konden we direct door naar De Kuip om Feyenoord een prijs te zien winnen. Na penalty’s werd Vitesse verslagen en won Feyenoord de Nederlandse supercup. Een traditie die maar niet echt van de grond wil komen.
De volgende trip stond alweer voor de deur. In de hoofdstad van Dublin ging ik een halve marathon rennen en Sandra een 10km wedstrijd. Met o.a. Bastiaan (2x), Menno, Annemieke, Patrick en nog véél meer bekenden werd het een gezellige boel. De halve marathon ging gezien de vakantie die nog in de benen zat best aardig. Met 1:47 was ik dik tevreden. Na de halve marathon liep ik nog zowat een marathon heen en weer naar Croke Park om daar een hurlingwedstrijd te zien. Dat was een bijzondere ervaring (klik hier).
We zagen Feyenoord nu wel uit bij Excelsior winnen en door een vijfklapper tegen Willem II werd het seizoen prima begonnen. Ondertussen stond er al een tijd een afspraak om de marathonmedaille van 2017 op mijn lichaam te vereeuwigen. Het deed weer enorm veel zeer (dat was ik even vergeten) maar het resultaat mag er zijn. Met de Rotterdam Running Crew liepen door de koelcel van een zeevishandel en toen was het bijna alweer september.
En wie september zegt, zegt Mersea Island. Onze favoriete scooterrally in Engeland. In het interlandweekend stapten wij op onze oldtimers om aan de andere kant van het kanaal feest te gaan vieren.
We werden er weer als eregasten onthaald en hielpen onze Engelse vrienden mee met de spelletjes op zaterdagmiddag. We aten uiteraard Indiaas en dronken een sloot Ale.
Op zondag reden we weer terug naar de boot om vervolgens op de saaie dagboot een uiltje te knappen totdat we weer in Hoek van Holland aanmeerden.
Werd er dan niet hardgelopen? Ja, natuurlijk wel. In Roelofarendsveen deed ik mee als een van de vier lopers van een kermismarathon. Het thema was Duitsland en geheel in traditie kreeg je na afloop een biertje en een braadworst.
Ook deed ik dit jaar mee met de Vredesloop. Het leukste was dat Sandra ook meedeed. Zij de vijf, ik de tien. Beetje vreemd was wel dat het parcours zeker 250 meter te kort was. Wel fijn dat iedereen daardoor een PR kon lopen.
Feyenoord werd in een van de zwaarste poules van de Champions League ingedeeld. De eerste poulewedstrijd thuis tegen Manchester City gaf direct aan hoe de verhoudingen in het internationale topvoetbal liggen. Feyenoord ging er kansloos af.
En toen was het alweer oktober en tijd voor de voetbaltrip. Maar dat overzicht komt pas aan het einde van het jaar. December is immers nog niet voorbij.
Feyenoord vs Vitesse
Een zaterdagavondwedstrijd, dus shoarma.
#lowcarbs
Zouden we nu eindelijk thuis weer eens drie punten pakken?
En er niet weer twee laten liggen?
Bakens in de verte….
O ja, had ik nou die hele shoarmaschotel maar niet opgegeten.
Zie de lichtmast schijnt door de bomen.
Feyenoord vs De Daltons (copyright Kim).
Fakkel voor de wedstrijd.
Fakkel bij de 1-0.
Speciaal voor de Zeeuwse die met ons mee ging: een foto van een Zeeuw.
1-0 en dat is nauwelijks een garantie tot succes dit seizoen.
Ons kompas.
Er kwamen geen goals meer bij.
Drink altijd lokaal
Luka
Het eettentje richting het station had de naam ‘Gençlerbirliği’, het restaurant ernaast verkocht sheesh kebab. Het druilerige weer en het Carlsberg-bord bij de dichtgetimmerde winkel op de hoek verraadde dat we niet in Ankara waren maar in een wijk in Londen.
De aanhangers van Tottenham doken iets verder weg in hun jas en liepen snel door richting de trein. Hun club had dan wel met 4-0 gewonnen maar het was ijskoud op deze zaterdag in januari. Een groot deel van het aanwezig publiek had de lokroep van de pub ook al niet weten te weerstaan en daalde in de 80e minuut al van de tribunes naar beneden.
Mijn doel was om White Hart Lane nog een keer te bezoeken voordat het stadion verbouwd zou gaan worden. Om de club zelf, en het voetbal dat ze speelde, gaf ik niet zo veel. Toch was mijn oog de hele wedstrijd op de blonde middenvelder van de thuisclub gericht. Hij strooide met de ene na de andere pass en leek het spel allemaal net iets sneller te zien dan zijn teamgenoten. Modric was de beste speler van de Spurs. Dat was zelfs in deze eenvoudige overwinning op Peterborough duidelijk te zien. Ik vroeg me af hoelang hij nog in Londen zou blijven voetballen.
In een tijdperk waarin voetballers worden aanbeden als halfgoden dacht ik na welke grote buitenlandse voetballers ik in de ruim 30 jaar dat ik wedstrijden bezoek eigenlijk met eigen ogen gezien heb (buiten alle sterren van Feyenoord om dan natuurlijk). Messi en Ronaldo (de Portugees) niet, daarvoor is de absentie van mijn club in de Champions League al te lang. Maar wel spelers als Rooney, Giggs, Torres, Buffon, Beckham, Ronaldinho en Zidane. Uiteraard ook de Brazilianen Romario en Ronaldo, al kon ik die pas waarderen toen ze uit Nederland vertrokken waren.
Het zullen er vast meer geweest zijn maar ik hou meer van de randzaken om het voetbal heen. Een dagje uit met je vrienden, biertje en goed eten erbij. Spelers ‘an sich’ doen me niet zoveel, uitslagen van wedstrijden waar mijn eigen club niet bij betrokken is vergeet ik snel. Maar waar soms een liedje of een geur je terug kan brengen naar een bepaalde vakantie had ik dat deze week bij het zien van een voetballer.
Bij Bayern Munchen tegen Real Madrid zag ik Modric de laatste twintig minuten strooien met passes zoals in de wedstrijd tegen Peterborough. Een van zijn Madrileense teamgenoten was Gareth Bale en Google leerde me dat ook hij speelde op die koude zaterdag in Londen.
De Welshman was mij destijds niet opgevallen en gelukkig ben ik geen scout voor een Nederlandse club. Al doet de transfersom van 100 miljoen vermoeden dat Madrid hem met het bord op schoot gescout heeft tijdens de flitsen van Match of the Day, geen enkele speler is zoveel geld waard.
Mijn oog viel weer op Modric, een liefhebber op het middenveld. Ik kreeg spontaan trek in de sheesh kebab zoals die in Londen aangeprezen werd. In de koelkast zocht ik tevergeefs naar een flesje Carslberg.
Naschrift: foto’s van deze wedstrijd staan hier (klik).
De Klassieker, oktober 2016
Op Varkenoord ontvouwde ik onder het genot van een biertje mijn theorie die helaas iedere keer opgaat. Als Feyenoord véél en véél beter is mogen we onze handen dichtknijpen met een nipte overwinning. Als we gewoon beter zijn dan is een gelijkspel maximaal haalbaar.
Door het bijwonen van een Klassieker of 40 (ik maak de grap niet) weet je dat het zo gewoon werkt. Helaas bleek ik weer gelijk te hebben. We hebben 10 wedstrijden gespeeld en 28 punten, en nog zijn we (terecht) niet tevreden. We lijken wel een topclub.
De Kuip in een oktoberzonnetje. Op naar Varkenoord.
Waar het BNP van een klein Afrikaans land aan vuurwerk ontstoken werd.
Gorilla’s in the mist.
Baken in de verte.
Vrij dikke bakken voor een volksclub.
Skyline….
Dagdromen over de Coolsingel.
En toen ging het los. Vlaggen, rookpotten en fakkels.
Voor de marathon van 2017 overweeg ik een mailtje naar de verzorging van ‘hunnie’ te sturen of ik wat van die toverdrank uit hun bidons mag hebben. Alle spelers waren op het veld nog halfdood om twee minuten later als ware een phoenix uit zijn as herrezen het veld weer in te rennen. Dat spul moet ik ook hebben!
Met zijn handen in zijn zij na de meer dan terechte gelijkmaker. 1-1, en toen blijft het knagen. Wat als…..
Drink altijd lokaal, dag 1
Verslag Bury vs Bradford staat online
Het begint een soort van traditie te worden (een-twee-traditie) om begin januari naar Engeland te gaan voor een wedstrijd in het toernooi om de FA Cup. Na Tottenham Hotspur in 2010 (klik), Southend United in 2014 (klik) en vorig jaar in Londen met Fulham en QPR (klik en klik).
In september boekten we tickets naar Liverpool om te kijken wat begin december uit de koker zou komen. Liverpool kreeg een uitwedstrijd toebedeeld en bij Everton, dat wel thuis zou spelen, was ik in 1995 al geweest (klik). En Manchester United tegen Sheffield United dan? Op zich een mooi affiche maar vier kaartjes krijgen leek me niet snel mogelijk. Plus dat ik niet echt een fan ben van Manutd. Het werd dus Bury op Gigg Lane. Bury moest tegen Bradford en in eerste instantie zou deze wedstrijd ‘All ticket’ (geen verkoop aan de turnstiles) zijn. Dat werd gezien de grote vraag naar kaartjes snel teruggedraaid.
Bradford verkocht haar 2700 toegewezen kaartjes in no-time en ze kregen de beschikking over nog eens 1100 kaarten. Op de wedstrijddag zou er gewoon verkoop zijn. Nu liggen beide steden niet zo heel ver uit elkaar (1 uurtje) en de derde ronde van de FA Cup is altijd een beleving. Het zou dus een redelijk volle bak worden.
In de FA cup kwamen beide clubs elkaar pas twee keer tegen. Een keer won Bury en 1 keer won Bradford City. Mooi in balans dus. In de competitie staat Bradford 1 puntje voor op Bury en won het de ontmoeting eerder dit seizoen in de competitie.
Op zaterdagochtend stapten wij op het vliegtuig richting Liverpool. Aan de andere kant van de plas stond een huurauto te wachten. Klik hier (klikkerdeklikkerdeklik) of op de foto voor het verslag.
.JPG)
Het grote Peenvogel-jaaroverzicht. Deel 2 april-juni 2015
Vandaag deel 2. Een paar bewogen maanden durf ik wel te zeggen. Een last-minute deelname aan de Roparun, een evenement dat diepe indruk op mij gemaakt heeft. Een ‘soort-van-huwelijk’ met mijn grote liefde Sandra en ook nog de nodige voetbalwedstrijden en reisjes tussendoor.
In Rotterdam deed ik mee aan de 1/4 marathon. Een meer dan leuk evenement dat smaakte naar meer. Ik schreef over de loop zelf het volgende verhaal (klik).
Feyenoord verklootte een zekere plaatsing voor Europees voetbal in rap tempo en ik werd weer een jaartje ouder (niet door Feyenoord maar gewoon doordat de aarde blijft draaien enzo).
In april begon ik ook met een cursus verhalen schrijven. Wederom een beslissing die wel wat veranderde in mijn leven. De cursus opende mijn ogen en ik begon steeds meer lol in verhaaltjes schrijven te krijgen. Echt een aanraderT.
.JPG)
En omdat we toch in Londen waren bezocht ik er maar een wedstrijdje ook. Dit keer Leyton Orient. Verslag staat hier.
In mei volgde een lekkere vakantie naar Griekenland met de familie van Sandra. Samen met de twee Sandra’s liepen we de Samaria-kloof en voor de rest aten en dronken we lekker. Een geweldige week.
Eenmaal terug in Nederland volgde de brandgrensrun. Daar schreef ik dit verhaal over (klik).
Bastiaan en ik hingen de hipsterT uit.
.JPG)
In Oberhausen brachten we een bezoekje aan een geweldige oldskool-bak (klik). Ik dronk er een biertje teveel en liep dat de volgende dag eruit.
En toen nam ik een beslissing die, achteraf gezien, veel voor me heeft betekend in 2015. Twee dagen voor de Roparun werd ik door Luca gevraagd of ik in wilde vallen als loper. En zo geschiedde. Ik schreef er dit verhaal (mijn beste verhaal ooit al zeg ik het zelf) over. (klikkerdeklik)
In juni was het weer tijd voor een meer dan geslaagd scooterweekend. Dit keer in Hellevoetsluis. Een mooie lokatie en een topweekend.
We gingen nog een dagje naar Moviepark in Duitsland en toen was de dag dat Sandra en in 20 en een half jaar bij elkaar waren. En dat besloten we te vieren met een geregistreerd partnerschap.
We reden een beetje stout zonder helm op onze motorscooters richting het gemeentehuis.