Een oorlog kent alleen maar verliezers. Afgelopen weekend waren we in de buurt van Ysselstein in Limburg. En tijdens een rondje hardlopen kwam ik langs de Duitse Militaire begraafplaats daar. Bijna 32.000 Duitse soldaten liggen daar begraven op Nederlands grondgebied.
Toen ik de begraafplaats opliep maakte een vreemd gevoel zich over mij meester. Aan de ene kant lagen daar onnozelaars van soms nog net geen twintig die de dood in werden gejaagd voor idealen die niet de hunne waren. Bloemen geknakt in de knop door een megalomane leider met duivelse plannen. Gesneuveld in de eerste dagen van de oorlog.
Maar aan de andere kant lagen daar ook soldaten (hun divisies en regimenten staan expres niet vermeld op de grafstenen) die later in de oorlog gestorven waren. Mannen die wellicht wisten waartoe de Nazi’s in staat waren of een idee hadden wat ze aan het uitvoeren waren. Misschien lagen er wel piloten die mijn geliefde Rotterdam platgegooid hebben.
Mede daardoor voelde het een beetje als een clandenstien bezoek. Maar zoals altijd met militaire begraafplaatsen moet ik daar een kijkje nemen. Hieronder een paar foto’s van een indrukwekkende begraafplaats. Het was er doodstil, zelfs de vogels hoorde je er nauwelijks. Ook die beseften dat er op deze plek geen plaats was voor vrolijk gekwetter.
Omgekomen op de eerste dag van de oorlog met Nederland.
The unknown soldier. Een triester lot bestaat niet als soldaat. Breng je als soldaat het hoogste offer voor je land weet niemand meer wie je was.
‘Master of puppets’
Wout Scholte
Jeroen, net terug van vakantie heb ik de vele stukjes, door jou geschreven, gelezen.
Ik heb het al eens gezegd, ik weet het, maar het wordt toch eens tijd om je schrijftalent in, om te beginnen wellicht, de Heraut te laten plaatsen! Je schrijft met gevoel voor humor, historisch besef en realiteitszin. Kortom, genoeg om lezers een plezier te doen. En ook niet onbelangrijk, je schijnt er vooral plezier in te hebben!
Groet.