Week drie, behandeling drie. Afgelopen dinsdag heb ik de tweede behandeling ondergaan en op woensdagavond trainde ik weer met de Kieviten mee. Wel met de B-groep om het gevaar van té snel te lopen te ontwijken.
Die training ging best goed al heb ik het grootste gedeelte van de training rustig aan in het achterveld gelopen. Na ongeveer een kilometer of tien begon ik wel weer wat te voelen. Mede als gevolg door de jumping-lunges die we bij de warming-up moesten doen. Een dag later voelde ik nog wel wat maar ik herstelde alweer sneller dan de week ervoor.
Op zondag liep ik ruim twaalf kilometer met mijn zondagse hardloopmatties en daar hetzelfde gevoel. Na een kilometer of tien voelde ik niet zozeer mijn scheenbeen als wel mijn dikke enkel. Op maandagochtend voelde mijn scheenbeen gewoon als normaal en dus kon ik gisteren meerennen met de voorbereiding van de volgende run van de Rotterdam Running Crew op de Erasmus universiteit.
En vandaag? Vandaag dus behandeling nummer drie. Nog steeds pijnlijk maar beter uit te houden dan de eerste keer. Het herstel is nu echt ingezet en volgende week de laatste behandeling. We kunnen voorzichtig alweer aan wat snelheid gaan denken.
