“Twee jongste hebben het ook.”
Het onderwerp van gesprek de laatste dagen is het veterstrikdiploma. Of beter gezegd, het ontbreken ervan bij Bastiaan. Bastiaan zit in een gecombineerde klas en de hiërarchie onder de kleuters wordt bepaald of je een ‘jongste kleuter’ of een ‘oudste kleuter’ bent.
Vorig jaar werd de tweedeling door Bastiaan nog bepaald of het jongens of meiden waren. Nu dus of je een jongste of een oudste kleuter bent, dat is erg belangrijk voor hem. Na twee jaar kleuteren is het de bedoeling dat je naar groep 3 gaat. En met deze indeling heeft de juf ervoor gezorgd dat de oudste kleuters wat meer taakjes en verantwoordelijkheden hebben. Voorbereiden voor een echte klas.
“Nou dan wordt het tijd dat jij het ook gaat halen.” Ik probeer in te spelen op zijn eergevoel. Dat er blijkbaar jongste kleuters zijn die hun veters wél kunnen strikken. Maar ik heb geen recht van spreken want ik heb nooit een veterstrikdiploma gehaald (volgens mijn zus wel, zo rond mijn 22e). Bastiaan zijn moeder had wel een veterstrikdiploma én die heeft ook nog eens het geduld om het voor de dertigste keer uit te leggen.
“En er zit ook al een jongste op een hoge.” Dat is tweede grote onderwerp bij de kleuters deze dagen. Of je al wel of niet op een hogere stoel past. Bastiaan nog niet, maar sommige van die meiden uit zijn klas wel. Die, ondanks het feit dat ze nog jongste kleuter zijn, vaak al een kop groter zijn dan de jongens. Die arme jochies worden nu al gedomineerd door die lange meiden.
“Ok, en dan maak je eerst een knoop.”
“Vandaag trakteerde Roos op sneeuwpoppen.”
“Let je wel op? En dan maak je daarna een grote lus.”
“Ik wil ook naar de film van Spongebob.”
“En dan met die tweede lus….”
“Waarom verkocht Boba Fett Han Solo eigenlijk aan Jabba the Hutt?”
“En dan is je strik klaar. Heb je het nou gezien?”
Geen antwoord. Geruststellende gedachte; er zijn ook schoenen met klittenband voor volwassenen.
