Het was koud op Kaalheide. Op de tribune achter het doel hadden de elementen vrij spel. Samen met het Diekman was Kaalheide het meest Duitse stadion van de Eredivisie in 1993. Toevallig lagen beide stadions ook nog eens in de buurt van de Duitse grens. Maar dat zal wel toeval geweest zijn.
Bij de jaarwisseling van 1992 naar 1993, die ik doorbracht op een schuurfeest, wist een mede-Feyenoorder mij te melden dat Feyenoord John van Loen had aangetrokken. Van Loen? Die bij die Amsterdammers speelde? Diezelfde Van Loen die het een paar maanden eerder nog met John de Wolf aan de stok had gehad? Die rooie die we bij ieder bezoek aan De Kuip uitjoelden? Juist. Die van Loen.
Anno 2016 hadden er waarschijnlijk protestmarsen en spandoeken tegen zijn komst geweest. Een speler van de aartsrivaal. In de eerste uren van 1993 haalden wij onze schouders erbij op. Het zal wel. Die rooie uit Utrecht was niet echt populair in De Kuip dus het zou ons benieuwen wat de reactie zou zijn. Wij namen nog een biertje en keken uit naar de eerstvolgende wedstrijd.
De eerste competitiewedstrijd van de winterstop zou echter niet in De Kuip zijn. Feyenoord moest dus uit naar het verre Kerkrade. Ik was nog nooit bij Roda JC geweest en deze koude doordeweekse avond in januari zou mijn vuurdoop zijn. Je kon als Feyenoorder gewoon een kaartje aan het vak kopen en we waren van harte welkom. Geen combi’s, opstapplaatsen en omwisselplekken. Nee, we zaten in een kroeg op een steenworp afstand van het stadion.
De kroegeigenaren waren blij met de extra omzet op een dinsdagavond. Net toen in de kroeg de bingo begon was het tijd om af te taaien richting Kaalheide. Van een warme kroeg de koude avond in. Ik dook diep weg in mijn rood-witte sjaal. In die tijd was Roda een ware angstgegner voor Feyenoord. Voor mijn gevoel wonnen we er nooit.
Voor slechts 4500 toeschouwers mocht Van Loen zijn debuut maken tegen zijn oude club. Na 18 minuten scoorde een andere oud-Ajacied (Witschge) de 0-1. Hij werd een paar seizoenen ervoor in de winterstop gehaald en ook zijn komst leidde nauwerlijks tot protesten. Tien minuten na de 0-1 deed die lange uit Utrecht waarvoor hij door coach Van Hanegem gehaald was. Namelijk scoren, en ook nog eens vlak voor mijn neus. Voor rust deed Peter Hofstede nog wat terug maar de overwinning kwam niet meer in gevaar. Na 52 minuten werd Van Loen eraf gehaald en kwam supersub Mike Obiku binnen de lijnen.
Dat seizoen zou Van Loen nog 3 keer scoren waaronder een hele belangrijke gelijkmaker in De Goffert tegen Vitesse op de 32e speeldag.
Nu meer dan 23 jaar later zijn de kampioenskansen van Feyenoord bijna nihil (in theorie kan het nog als we alles winnen en de rest alles verliest), ondanks alle mooie woorden aan het begin van het seizoen.
Gewonnen moet er echter wel worden. Dit keer zonder paniekaankoop van de aartsrivaal in de winterstop maar met een noodgreep in de technische staf. Ook Dick Advocaat speelde ooit voor Roda JC. Laten we hopen dat hij in zijn ‘eerste wedstrijd voor’ Feyenoord van waarde is. Net als Van Loen geef ik hem het voordeel van de twijfel.