Hip

Zaterdag waren we onderweg naar de, overigens mega-hippe, feniksloods toen we besloten een tussenstop te maken bij Rotown. Ik moest plassen, we hadden nog tijd over en de Weizen van de tap smaakt er heerlijk. Toen we over de oude Binnenweg liepen was het een drukte van jewelste voor de Velvet. Een hoog ‘baarden en houthakkers-blouzen’ gehalte. Ineens viel het kwartje, het was recordstore-day. Hipster-alert.

In Rotown zat een tafel verderop een stelletje van onze leeftijd. Zij zag er gewoon degelijk uit, net zoals haar twee dochters. Hij droeg een net iets te nieuw leren jackie, met een net iets te nieuwe leren hoed. Uiteraard een baard en een shirt van een Amerikaanse bandje dat nooit een origineel exemplaar geweest kon zijn.

Hij keek verlekkerd naar zijn net aangeschafte elpee. Het vinyl was zilver en de hoes was zwart. De deejay zette een nieuw plaatje op. Van een elpee meer of minder kijkt niemand op in Rotown. Zijn vrouw keek naar hem zoals vrouwen soms naar hun man met hobby kunnen kijken, ergens op het drielandenpunt tussen aandoenlijk, medelijden en sympathie (het blijft toch je vent) in. Ze gaf haar degelijke dochters in degelijke kleren wat te drinken en nipte van haar wijntje.

De hipster pakte zijn telefoon, maakte een foto van de elpee en was vervolgens een tijd in de weer. Waarschijnlijk zette hij zijn aanwinst op Facebook, Twitter en Instagram. Hopelijk vond ie online wel de erkenning van zijn hip-heid. Hier ging het hem niet lukken.