Van mijn favoriete Feyenoord-elftal aller tijden was het een publiek geheim dat je John de Wolf in de Baja tegen kon komen. De gele Opel Calibra’s van Van Gobbel en Refos stonden in de stad dubbel geparkeerd in de buurt van de duurdere kledingwinkels (met niet per se mooiere kleding) en Larsson zat eens in de oude haven bij een Mexicaans restaurant een tafel naast me. Het zijn net mensen.
En juist dat laatste probeer ik altijd te ontkennen. Voetballers zijn geen mensen maar in het beste geval je helden.
Bij de Albert Heijn in mijn woonplaats stond Ed de Goeij voor me. Hij droeg een trainingsbroek van RKC, de club waar hij even daarvoor als keeperstrainer actief was geweest. Aan zijn voeten droeg hij blauwe badslippers van Adidas en de onvermijdelijke witte sokken. Ik vroeg hem of hij dat weekend naar Stoke City tegen Chelsea op televisie ging kijken. Twee clubs waarvoor hij actief was geweest.
Wat hij precies zei weet ik niet meer. Maar in mijn gedachte maakte ik er ‘zeer zeker’ van. Een antwoord dat hij destijds altijd gaf in interviews. Op. Iedere. Vraag.
“Mooie redding Ed!”
“Ja, zeer zeker.”
Het verhaal ging dat Ed van puzzelen hield en ik keek of er een boekje van Denksport op de lopende band lag. Dat was niet het geval, waarschijnlijk puzzelt Ed ook gewoon op zijn smartphone. Een gewone Samsung S5, Ed heeft vast geen gouden IPhone zoals Memphis.
Ed is een gewone jongen, zoals velen van ons op de tribune. Met het verschil dat hij verschrikkelijk goed kon keepen. En dat wij daar, op bruine stoelen in een niet overdekte Kuip, naar keken. In een wedstrijd tegen Willem II kregen de Tilburgers de bal van 30 centimeter afstand nog niet in het doel. Er zat telkens wel een ledemaat van ‘die lange’ tussen.
Voetballers horen onbereikbaar te zijn. Maar toen ik laatst hoorde dat Ed tegenwoordig ook aan hardlopen doet, en wel bij dezelfde atletiekvereniging als ik, overwoog ik even over te stappen naar het groepje waar hij in loopt. Al mijn, vrij modale, ambities die ik heb moeten dan maar even plaats maken om samen met Ed een rondje te lopen.
“Lekker gelopen Ed?”
“Ja, zeer zeker.”
Dan maar 5 minuten langzamer op de marathon.
Ed met de KNVB beker in 1995. Foto gemaakt door Kees.