Was top om te doen. Hieronder de YouTube link naar de hele show.
Categorie: verhalen
Korintiërs
Het meest gelezen boek in de Feyenoord-selectie zal, na de ontvoering van Heineken, waarschijnlijk de Bijbel zijn. Diepgelovige spelers als Timber en Gimenez posten op hun socialmedia-accounts op wedstrijddagen Bijbelse spreuken en wijsheden die ervoor moeten zorgen dat zij die dag op het veld zullen excelleren.
Gelovige sporters halen graag de verzen aan uit het boek van de Korintiërs, of Corinthians als u meer van de Engelse benamingen bent, aan zoals vers 9:25.
“En mensen die aan een sportwedstrijd meedoen, kunnen niet zomaar doen waar ze zin in hebben. Ze moeten hard trainen. Zíj doen dat om een aardse prijs te winnen. Maar wíj werken voor een eeuwige prijs!”
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik voor dit seizoen graag genoegen neem met de aardse prijs en Arne Slot prees, sorry voor het gebruik van dit woord in deze context, het elftal voor bepaalde slimmigheden.
De Corinthians uit Engeland hielden ook van slimmigheden, alleen niet op een manier die wij anno 2023 zouden verwachten. Deze club was een van de eerste voetbalclubs in Engeland die succes kreeg en deden hun Bijbelse naam eer aan.
De Londenaren streefden niet naar een overwinning tegen iedere prijs. Want als ze een strafschop tegen kregen ging de keeper tegen de paal staan wachten tot de bal het net raakte. En mochten ze onverhoopt zelf een strafschop mee krijgen dan werd de bal hoog overgeschoten.
Gimenez werd afgelopen zondag niet gehinderd door de hand van God maar door de hand van Propper. We werden bestolen van een zekere overwinning en ik vermoed dat Santiago, wiens naam afgeleid is van Sint Jacobus, troost vond in de Bijbel. Zelf had ik er wat meer moeite mee. Voor de volgende wedstrijd zou ik aan Quinten en Santi willen vragen om een tekst aan te halen uit de verzen van Timotheüs.
‘Een atleet wordt niet gelauwerd als hij zich niet aan de regels houdt’
Nu maar hopen dat de scheidsrechters in Nederland ook een beetje Bijbelvast zijn.
Foebalwed
Het wemelde van de Portsmouth-supporters rondom het nieuwe stadion van Tottenham Hotspur. Ondanks treinstakingen en een vrij dure busrit waren het er bijna 9000, ongeveer de helft van wat er in hun eigen stadion past. De fans van Pompey, uitkomend op het derde niveau, wilden erg graag bij dit affiche in de derde ronde van de FA Cup zijn.
Als het over supporters gaat halen mensen er maar wat graag ‘De Engelse Voetbalwet’ erbij als het onverhoopt een keer misgaat. Wat die voetbalwet dan is: daar hebben ze dan weer geen idee van.
Er gebeurt echter nog genoeg qua trammelant in Engeland. Denk alleen maar aan de bestorming van Wembley tijdens de finale van Euro 2020 en ook op de diverse metro- en treinstations zijn er nog genoeg incidenten op een zaterdagmiddag. Maar deze middag liep alles door elkaar heen. Niks aan de hand en de pubs draaiden een top-omzet.
Een paar uur na mijn bezoek aan de Spurs zat ik in de metro richting Brentford te midden van een handjevol West Ham supporters en ik moest denken aan alle idiote combi’s die we in Nederland opgelegd krijgen. Tussen Utrecht en Feyenoord is er nauwelijks sprake van animositeit maar toch werd er een verplichte buscombi opgelegd.
Groningen-uit, ook niet bepaald een wedstrijd met een enorm verhoogd risico, kunnen Feyenoorders alleen bezoeken via een bus- of autocombi. Het heeft in Nederland allemaal meer met luiigheid van burgemeesters te maken dan dat het echt een veiligheids-issue is. Want waarom kunnen een paar honderd Groningers zich de hele dag vrijuit bewegen in Rotterdam maar kan dat andersom niet?
Met jaloezie keek ik naar de fans van Portsmouth die ondanks de nederlaag gewoon de hele dag vrijuit in de pubs rondom het stadion hun biertje konden drinken.
Stop de onzinnige combi’s! Meer vrij vervoer en behandel supporters nu een keer niet als criminelen.
Kengetal
Ongeveer dertig jaar geleden zond de VPRO een documentaire uit over een fanatieke Feyenoord-familie uit Leiden. De hele familie zat bij mij op Vak-R dus de strekking van het interview leek me op voorhand al duidelijk.
Een van de zoons stelde dat hij nooit naar Amsterdam zou gaan of via Schiphol vliegen, iets waarvan ik me nu afvraag of hij met al die Europese uitwedstrijden nog steeds zo standvastig is.
Na de laatste Klassieker werden buiten De Kuip een aantal supporters geïnterviewd over het teleurstellende gelijkspel en een nette welbespraakte jongeman voor de camera zei dat 020 te veel had gekregen.
Als werknemer van ’s lands grootste telecombedrijf moest ik wel gniffelen. Want wie heeft er tegenwoordig nog een vaste telefoonlijn en weet de jeugd überhaupt wel wat een kengetal is? Het hele 010-020 gebeuren is wat mij betreft een ietwat gepasseerd station. Het was leuk maar begint nu wat belegen te worden.
Al hoor ik dat liever dan het zoveelste liedje over Joden, Hamas of Berghuis. Het is tijd om letterlijk en figuurlijk boven Amsterdam te staan. Voetbaltechnisch zijn we ze de baas en ook voor de rest heb ik weinig in de hoofdstad te zoeken. Hoogstens om af en toe een concert bij te wonen want in Rotterdam zijn zalen als Waterfront en Nighttown helaas uit het straatbeeld verdwenen. Gelukkig is Nighttown een Chinese supermarkt geworden. Die hadden we namelijk nog niet op de west-kruiskade.
Het is tijd voor de Rotterdamse lente. Overal in de reisgidsen wordt een bezoek aan onze mooie Maasstad aanbevolen. Stop met die focus op Amsterdam, wees trots op Roffa.
En als ik een euro zou krijgen voor iedereen die zegt nooit te vliegen via Schiphol zou ik de luchthaven opkopen en verplaatsen naar Rotterdam. Zou chauvinistisch ben ik dan ook wel weer.
Putdeksel
Met een vonkenregen raakte de scooter het asfalt. Een combinatie van overmoed, een natte straat én remmen op een putdeksel zorgde ervoor dat de pizzabezorger een flinke smak maakte. Het zijn zaken waar je als motorrijder op gewezen wordt tijdens het lessen: nooit remmen op zebrapaden en putdeksels en kijk uit als het regent. Zeker na een periode van lange droogte.
Op het terras heerste geen lange droogte. De val van de pizzabezorger werkt met gejuich ontvangen, mede ingegeven door het bier dat als opwarmer diende voor de wedstrijd tegen Sturm Graz. Flauw? Jazeker, maar het is het gedrag dat je overal ziet waar grote groepen drinkende mensen bij elkaar komen.
De pizzabezorger krabbelde op, pakte zijn scooter en bekeek de schade. Die bleek mee te vallen want ineens was hij weer op pad. Op weg naar de klant die met een schuin oog de klok in de gaten zat te houden.
Ruim twee uur later waren we getuige geweest van een vonkenregen op het veld. De ballen werden niet bezorgd maar er was sprake geweest van ragfijn overspel en de Oostenrijkers werden kansloos naar huis gestuurd.
Bij het verlaten van De Kuip viel het schijnsel van de lichtmasten op de honderden leenscooters voor het stadion. Het ontgrendelen ervan klonk als een symfonie en vol bravoure storten de berijders ervan zich in het verkeer.
Met een droge straat en een zege op zak hoefde je eigenlijk nergens rekening mee te houden. Ik zag dan ook geen scooter vallen.
Livestream
Buiten was het al donker en op een tijdstip dat de meeste Cambodjanen voorzichtig begonnen na te denken over hun nachtrust, het was immers al half acht in de avond, werd er afgetrapt in de GelreDome.
Met het geluid van krekels en kikkers op de achtergrond bleek de livestream nagenoeg synchroon met Nederland te lopen getuige de Whatsappjes die later zouden volgen in groepen die namen dragen als ‘shoarmawedstrijd’ en ‘Boedapest 2023’. Laatstgenoemde groepschat heeft het afgelopen jaar een flinke verandering ondergaan. Van ‘Berlijn 2021’ via Praag, Belgrado, wederom Praag, Marseille tot uiteindelijk Tirana.
Feyenoord onderging een soortgelijke metamorfose, al gebeurde er tijdens de enkele keer dat het beeld bevroor precies wat Jan voorspeld had: ‘zal je zien dat er precies nu gescoord wordt.’ Toen het beeld weer terug was bleek dat ook het geval te zijn. Soms is Feyenoord wél heel erg voorspelbaar.
Of het kwam door de Angkor-biertjes of de rust die Feyenoord sowieso uitstraalde. We zaten geen moment in de piepzak. De livestream haperde nog een paar keer, iets wat de aanvallers van Feyenoord niet deden.
Met een overwinning op zak bleek het restaurant verlaten te zijn. Het was immer ook al bijna half tien.
Dat belooft wat voor de komende wedstrijd. Daarvan is de aftrap om twee uur in de nacht. Een voordeel. Na afloop is het al bijna licht. Zo heb je nog wat aan je dag.
Magenta
Coco
Bastiaan en zijn maat wilden graag naar de nieuwste film van de Minions. Het was de eerste maandag van de zomervakantie en het plan om met de jongens uit de klas te gaan was een stille dood gestorven. Ingegeven door een filmpje op TikTok zouden Bastiaan en zijn klasgenoten in hun nette pak naar deze film gaan. Toen puntje bij paaltje kwam, kwam daar helaas niets meer van terecht.
Na wat aandringen mocht ik wel mee en ik hoefde niet eens in mijn nette pak. Als ik maar zou rijden en popcorn voor ze kocht. Een kleine opoffering om zelf ook de film met de bekendste gele wezentjes ooit te bekijken. En ik hou ook voor popcorn. Dubbele winst.
In de hal naar zaal drie stond een grote kartonnen aankondiging van een film die volgend jaar uit moest gaan komen. Met grote letters stond er ‘Casa Coco, een onvervalste Rotterdamse komedie’.
En juist op die laatste toevoeging sloeg ik aan. Wat gaat er precies Rotterdams zijn aan deze komedie? Zetten ze achter ieder woord eindigend op een R of een P de natte T? ‘Ik loopt te lopen, fijne gozert’ want dat de cast behalve hun geboortegrond niet veel meer met Rotterdam heeft mag duidelijk zijn. Gerard Cox moest laatst nog uitgelegd worden hoe de metro werkte. Of eindigen ze iedere zin met ‘ja toch?’
Er wordt weleens beweerd dat Rotterdammers nuchter zijn. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar het tegenovergestelde is waar. Handdoeken met ‘hier ligt een Rotterdammer’ om in het buitenland te laten zien waar je vandaan komt. Sentimenteel worden bij het 75-jarig bestaan van De Kuip en een droge strot van alle emotie tijdens het afscheid nemen van een rood-wit icoon uit de jaren ’70 die we zelf niet eens hebben zien voetballen. Nuchter? Eerder vurig zoals op de Balkan, trots op de stad en haar gebouwen.
De film zal mij benieuwen want in mijn ogen is er maar een echte onvervalst Rotterdamse komedie en dat is De Marathon. Een universeel verhaal over trouw, liefde en de dood. Een film die nooit had geklopt als deze zich niet in Rotterdam had afgespeeld.
Ik vermoed dat ik Bastiaan en zijn maat niet mee zal krijgen naar deze film, hoeveel popcorn ik ook zal bieden. Nou ja, dan ga ik zelf maar. Loopt ik daar zelf wel over de rooie lopert in mijn nette pak met mijn wijffie, ja toch?
Hofplein
‘Zie je daar aan het einde al het prachtige Hofplein,
als Feyenoord heeft gewonnen, duik je zo in de fontein’
Twee weken voor de finale in Tirana sijpelden de eerste berichten over een eventuele huldiging al door. Er zijn mensen die door dit soort ‘jinxes’ rode vlekken in hun nek krijgen. Die mompelen dingen over een beer en een huid. Ik ben meer van de kalf en de put. Je kunt maar beter van te voren over bepaalde zaken nadenken.
De inhoud van de berichten stemde me wel somber. Geen huldiging op de Coolsingel maar in het stadion en geen duik in de fontein op de avond na een eventuele winst. Aboutaleb werd terecht boos op zijn ambtgenoot in Marseille over de gang van zaken daar, maar verspeelde een paar dagen later het kleine beetje goodwill dat hij hiermee had opgebouwd.
Een spontaan feest op voorhand de kop indrukken omwille van het verkeer en dronken figuren hou je niet tegen door een fontein droog te leggen. Wat dat aangaat mogen we allang blij zijn dat niet de hele stad drooggelegd wordt, dát zou namelijk de ultieme droom zijn van de geheelonthouder met de ketting.
Staphorst aan de Maas.
Mijn boek is nu te koop
Klik op deze link (of op de foto) om het boek te bestellen. (klikkerdeklik)
