Feyenoord – Hardlopen – Groundhopping – Muziek
Bastiaan zijn eerste Europese wedstrijd. In de Champions League nog wel.
Regen, veel regen.
Weinig wedstrijdfoto’s want ik zat op een kutplek. Mensen die op het plateau bleven staan. Na een paar keer vragen of ze weggingen was ik het wel zat want er kwamen telkens anderen voor je neus staan.
Toen er nog heel even hoop was. Door in de Europa League. Voor het tijdperk Slot kwam Europees overwinteren jarenlang net zo vaak voor als een eenhoorn die de elfstedentocht schaatst. Hup Feyenoord.
19:08 is niet zomaar een bestemming.
Spelersbus bij het Breeplein.
Ga je mee naar het stadion.
Ach, het Nederlands elftal. Ik heb er niet zoveel mee. Van de meer dan 1000 wedstrijden die ik in mijn leven met mijn eigen ogen zag zaten 3 interlands. Nederland tegen Finland in 1989, Nederland tegen Wit-Rusland in 1995 en een van de twee interlands van Belgie onder leiding van Dick Advocaat (Belgie vs Turkije in 2009).
Dus waarom nu wel gaan? Ik wilde eigenlijk Modric nog wel een keer zien spelen (enige keer was in 2010) én hoopte op veel Kroaten op de tribunes. Ik werd niet teleurgesteld.
Veel Kroaten op de been. En heel veel Kroaten met het nummer 10 shirt van hun absolute held.
De Kuip zag er flink anders uit. Het voelde alsof iemand anders zijn verjaardag in jouw huis aan het vieren was.
Blijft mooi om een stadion overgenomen te zien worden door een enorme supportersschare.
Het ‘probleem’ met het Oranje-publiek is dat het nauwelijks échte clubsupporters zijn. Online vecht iedereen (doe ik zelf ook aan mee) vetes uit over ‘waarom staat pietje puk van club x in vredesnaam in de basis’. Zo krijg je fans op de tribunes die net zo makkelijk een week later bij de F1 staan of bij het wielrennen. Prima, maar voor sfeer zorgt het niet.
Tsja, en zij dan.
Modric.
Bad Blue Boys, de fans van Dinamo Zagred heeft ook een Rotterdamse afdeling zo te zien.
Exact een maand hiervoor stond ie met een schaal in zijn hand.
Vreugde na de 1-2.
Noa Lang, niet de populairste speler op aarde, maakt (geheel in stijl wat we dit seizoen vaker in De Kuip zagen) in de blessuretijd de gelijkmaker. Wist hij wel dat de laatste metro vlak na middernacht zou gaan?
Domme fout Malacia en Modric voor de 2-4.
Fenomeen.
Op Zuid zat de sfeer er al goed in.
Schitterend.
Dit was zo mooi.
1-0.
De buit is binnen.
3-0. Zelfs Arne kan het niet meer ontkennen.
Laatste normale drankje voor Arne voordat ie aan de champagne kan.
Och, wat mooi.
De schaal. De schaal. De schaal!
Lekker dit!
In Arne we trust.
Of misschien slechts nog 1 keer. Wat een luxe.
Yes, 1-0.
Toch wel mooi.
2-0 door Santiago!
En weer moest er een achterstand gerepareerd worden.
Het duurde me weer iets te lang.
‘Wat gaan we doen vandaag”
Rode kaart. Iedereen buiten Rotterdam woest.
Geen 3-1 helaas.
Feyenoord en slotfases. Wat een krankzinnige pot voetbal was dit.
Zelfs vier mensen die via Stichting Ambulancewens voor het laatst in De Kuip kwamen.
Minuut stilte voor de aardbeving in Turkije.
Druk van Feyenoord, veel mogelijkheden maar wel 0-2 bij rust.
Bij Coolblue hadden ze een goede brainstormsessie tijdens de vrijmibo.
En er waren er nog meer. Over stappentellers (you’ll never walk alone), E-readers (niets is sterker dan dat ene woord) en Airfryers (Feyenoord ’till i fry).
Het was koud en enerverend dus pas een foto na de 2-2.
Welja.
Ik dacht de winnende foto.
Dat dacht ik toch zeker een minuut of 2.
Pingels, niet mijn hobby.
Er staan nog amper verdedigers op het veld 🙂
Stop! Wellenreuther!
Hij doet wat ie wil.
Lekkkuurrrrr.
En toen was het al bijna donderdag.