Normaliter ben je blij met mooi weer op je verjaardag, zeker als je in april geboren bent zoals ik. Stoelen naar buiten en met een biertje van het voorjaarszonnetje genieten. Het signaal dat de truien in de kast kunnen blijven, de zomer komt er langzaam maar zeker aan.
Op 9 april 2017, op mijn vierenveertigste verjaardag, was ik minder blij met het plotselinge warme weer. Voor aanvang van de Marathon van Rotterdam had ik bedacht een tijd ruim onder de vier uur te lopen, de trainingen en tijden op kortere afstanden zouden een sub 3:45 zeker rechtvaardigen. Na de finish gelijk door naar Het Groothandelsgebouw voor een massage en mezelf om te kleden. En dan hup door naar Annabel om PEC Zwolle tegen Feyenoord te kunnen zien.
Mede door de warmte deed ik iets langer over de 42,195 kilometer en op de massagetafel kwamen, naast de felicitaties voor mijn verjaardag én het volbrengen van die gruwelijke afstand, ook de berichtjes uit Zwolle binnen. Binnen no-time stond Feyenoord met 2-0 achter en de pessimist in mij zag het hele seizoen (wederom) naar de vaantjes gaan.
Die wedstrijd stond Steven Berghuis op, door zijn twee treffers hield Feyenoord nog een punt over aan de moeilijke uitwedstrijd en na afloop vertelde hij voor de camera dat hij zich verantwoordelijk voelde voor heel Rotterdam. Door columnisten werd wat lacherig gedaan om die uitspraak. Hoe kon zo’n jonge speler die via een aantal omzwervingen in De Kuip terecht kwam zich nou het lot van heel Rotterdam aantrekken?
Als je het interview nu terugkijkt zie je een zelfbewuste sporter. Een die voor de camera benoemt wat er fout en goed ging, een sporter met een positieve insteek. Afgelopen woensdag ging hij zelf in de fout in Heerenveen en de pers en socialmedia waren er als de kippen bij om Berghuis af te slachten in plaats van de trainer die hem met al een gele kaart op zak én een 1-3 voorsprong in het veld liet staan.
Deze zondag noemde Hugo Borst hem op de radio nog een querulant toen het loonoffer ter sprake kwam. Dat onze Spartaan geen enkel bewijs had dat juist Berghuis dwars zou liggen bij het minderen van het salaris maakte niet uit. Hij had het maar weer even gezegd: Berghuis is een lastig mannetje.
En zo is het met veel meningen over Steven Berghuis. Je mag hem of je mag hem niet. En als Feyenoord-speler kun je maar beter ooit 1 x een intikker tegen Ajax gemaakt hebben dan dat je al jarenlang presteert.
Ik vermoed dat Steven zelf ook wel weet dat spelen voor Feyenoord aanvoelt als een eeuwigdurende marathon. Meestal regent het en als de zon een keer schijnt is het maar kortstondig. Zo kortstondig dat alles verschroeid en er niets meer bloeit.
Had ie nou maar een keer een intikkertje tegen Ajax gemaakt. Eeuwige roem was hem deel geweest.
