Bij Vimy Ridge

 

De tunnels, groter en hoger gemaakt voor toeristen. Net zoals de Cu Chi tunnels in Vietnam.

op 9 april (!) 1917 vond de aanval op Vimy Ridge plaats. De Canadezen lukte het wat de Fransen en de Britten voor hen niet lukte. 

Aan de Duitse kant werd meer beton gebruikt.

Het monument voor de gevallenen.

Zij kijkt uit over de vlaktes. En je begrijpt direct waarom er zoveel waarde werd gehecht aan deze strategische plaats en waarom die perse veroverd diende te worden. Destijds dachten ze dat deze slag wel eens het breekpunt kon zijn. Uiteindelijk duurde de oorlog nog anderhalf jaar.

Laatste wens

Een voetbalstadion is niet per definitie de plek die je met de dood associeert. Toch is het (her)denken eraan nooit ver weg. Gisteravond tijdens de krankzinnige bekerwedstrijd tegen NEC vielen de vrijwilligers van Stichting Ambulancewens op aan de zijkant van vak Y.

Dit keer stond er niet een brancard maar waren er maar liefst vier mensen wiens laatste wens het was om nog eenmaal een wedstrijd van Feyenoord mee te maken. Op het twitteraccount van de stichting wordt altijd het geboortejaar vermeld van de personen over wie het gaat. Twee ervan waren rond mijn leeftijd. Voor buitenstaanders lijkt het misschien gek, waarom zou je met je broze gezondheid naar een steenkoud voetbalstadion gaan. Maar sommige zaken behoeven geen uitleg.

Voor de wedstrijd werd met een minuut stilte stilgestaan bij de duizenden slachtoffers van de aardbevingen in Turkije en afgelopen zondag werd er massaal het ‘You’ll never walk alone’ gezongen voor de perschef van PSV. Nog tijdens diezelfde wedstrijd werd een mede-supporter gereanimeerd door alerte veiligheidsdiensten. Vreugde en verdriet liggen in een voetbalstadion soms wel heel dicht bij elkaar. Het is net het echte leven.

Op 13 mei 2017 namen we afscheid van een mede-kameraad die al jaren in blessuretijd leefde. De rode gloed van fakkels vulde zijn tuin en de evergreen van Gerry and the Pacemakers klonk vanuit onze kelen. Gelegen in zijn bed zwaaide hij voor de laatste keer naar ons. Of hij de doelpunten van Dirk de dag erna nog bewust heeft meegemaakt weet ik niet. Ik hoop van wel.

Gisteravond zagen de vier mannen op hun brancards een wedstrijd die je maar een paar keer in je leven meemaakt. Waarschijnlijk hadden ze hem alle vier liever omgeruild voor een nederlaag en een langer verblijf op aarde.

Al valt dat met Feyenoord-supporters nooit helemaal uit te sluiten.

It ain’t over till it’s over. Feyenoord vs NEC voor de beker

Feyenoord en slotfases. Wat een krankzinnige pot voetbal was dit.

Zelfs vier mensen die via Stichting Ambulancewens voor het laatst in De Kuip kwamen.

Minuut stilte voor de aardbeving in Turkije.

Druk van Feyenoord, veel mogelijkheden maar wel 0-2 bij rust.

Bij Coolblue hadden ze een goede brainstormsessie tijdens de vrijmibo.

En er waren er nog meer. Over stappentellers (you’ll never walk alone), E-readers (niets is sterker dan dat ene woord) en Airfryers (Feyenoord ’till i fry).

Het was koud en enerverend dus pas een foto na de 2-2.

Welja.

Ik dacht de winnende foto.

Dat dacht ik toch zeker een minuut of 2.

Pingels, niet mijn hobby.

Er staan nog amper verdedigers op het veld 🙂

Stop! Wellenreuther!

Hij doet wat ie wil.

Lekkkuurrrrr.

En toen was het al bijna donderdag.

Korintiërs

Het meest gelezen boek in de Feyenoord-selectie zal, na de ontvoering van Heineken, waarschijnlijk de Bijbel zijn. Diepgelovige spelers als Timber en Gimenez posten op hun socialmedia-accounts op wedstrijddagen Bijbelse spreuken en wijsheden die ervoor moeten zorgen dat zij die dag op het veld zullen excelleren.

Gelovige sporters halen graag de verzen aan uit het boek van de Korintiërs, of Corinthians als u meer van de Engelse benamingen bent, aan zoals vers 9:25.

“En mensen die aan een sportwedstrijd meedoen, kunnen niet zomaar doen waar ze zin in hebben. Ze moeten hard trainen. Zíj doen dat om een aardse prijs te winnen. Maar wíj werken voor een eeuwige prijs!”

Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik voor dit seizoen graag genoegen neem met de aardse prijs en Arne Slot prees, sorry voor het gebruik van dit woord in deze context, het elftal voor bepaalde slimmigheden.

De Corinthians uit Engeland hielden ook van slimmigheden, alleen niet op een manier die wij anno 2023 zouden verwachten. Deze club was een van de eerste voetbalclubs in Engeland die succes kreeg en deden hun Bijbelse naam eer aan.

De Londenaren streefden niet naar een overwinning tegen iedere prijs. Want als ze een strafschop tegen kregen ging de keeper tegen de paal staan wachten tot de bal het net raakte. En mochten ze onverhoopt zelf een strafschop mee krijgen dan werd de bal hoog overgeschoten.

Gimenez werd afgelopen zondag niet gehinderd door de hand van God maar door de hand van Propper. We werden bestolen van een zekere overwinning en ik vermoed dat Santiago, wiens naam afgeleid is van Sint Jacobus, troost vond in de Bijbel. Zelf had ik er wat meer moeite mee. Voor de volgende wedstrijd zou ik aan Quinten en Santi willen vragen om een tekst aan te halen uit de verzen van Timotheüs.

‘Een atleet wordt niet gelauwerd als hij zich niet aan de regels houdt’

Nu maar hopen dat de scheidsrechters in Nederland ook een beetje Bijbelvast zijn.