Maand: april 2012

Fantastische wedstrijd….sterker door strijd.

Uit eigen collectie, foto gemaakt door Annemieke.

Mijn tweede wedstrijd in De Kuip zag ik driekwart jaar na mijn eerste. Samen met mijn inmiddels al weer jaren geleden overleden oom Ton, een Feyenoorder in hart en nieren,  en mijn vader zaten we weer op de maastribune.

De Kuip was al iets beter gevuld dan mijn eerste wedstrijd maar met ruim 11.000 toeschouwers was het immense stadion nog erg matig gevuld. Mijn nichtje was toen ook mee op een coupon van haar Rotterdam-pas.

Die Rotterdam-pas kreeg ik als niet-inwoner van Rotterdam niet en eigenlijk was ik wel een beetje jaloers op haar.  Gratis naar Feyenoord! Wie wilde dat nou niet? Ik vond het als dertienjarige eigenlijk vreemd dat niet alle kinderen met een Rotterdam-pas gebruik hadden gemaakt van dit buitenkansje.

Voor een kinderkaartje was ik inmiddels te oud (al kwam ik een seizoen later voor de Europacupwedstrijd tegen Bayer Leverkusen nog gewoon op een kinderkaartje binnen) en betaalde je voor de lange zijde destijds 22,50 gulden. Best prijzig eerlijk gezegd.

Mijn tweede kaartje

Bij Feyenoord bestond de selectie nog steeds grotendeels uit oudgedienden uit het succesjaar ’83-’84 met o.a. Hiele, Duut, Wijnstekers, Troost en Mario Been. Nieuwkomers waren Jos van Herpen, René Hofman en spits Lars Elstrup.

Deze Deen heeft een merkwaardige carriere gehad. Feyenoord kocht hem van het Deense Brøndby IF nadat hij daar in zeven wedstrijden 2 (twee) goals had gemaakt. Niet echt een imponerende reeks wat zijn aankoop rechtvaardigde. Daarvoor had hij voor Randers Sportsklub Freja 59 goals gemaakt in 136 wedstrijden, maar dat was wel in de lagere Deense divisies.

Uiteindelijk zou hij in de twee seizoenen die hij voor Feyenoord spelen toch tot 65 wedstrijden komen waarin hij slechts 9 keer scoorde voordat Feyenoord hem verkocht aan Odense BK. Het huwelijk tussen Elstrup en Feyenoord was geen gelukkige. De Deen nam wraak door een van de vijf penalties te benutten tijdens de halve finale op het EK’92 tegen Nederland.

Lars Elstrup

Elstrup kwam daarna ook anders in het nieuws. Hij sloot zich aan bij een sekte en kreeg daar de naam Darando- de stromende rivier. In 1999 was hij de bekendste Deense swaffelaar want hij werd opgepakt voor compleet naakt (op een ceintuur om zijn middel na) een schooljongen in het openbaar te swaffelen. Blijkbaar doet spits bij Feyenoord zijn rare dingen met je.

Terug naar de wedstrijd tegen Haarlem. Elstrup stond dus in de spits met Hofman en Tahamata voor de voorzetten vanaf de flanken. De 1-0 viel vlak voor rust door een goal van Keje Molenaar (bweeegh). In de rust werd Ruud Heus van het veld afgehaald ten faveure van André Hoekstra.

Heus had die zomer de overstap gemaakt van AZ naar Feyenoord en Rep die een seizoen eerder nog bij Feyenoord onder contract stond speelde nu bij Haarlem (een van zijn in totaal 5 wedstrijden voor de Haarlemmers).  Bij Haarlem stond ook ene Piet Keur in de spits, ook een mafketel en dus prima geschikt als spits voor Feyenoord (wat hij een paar seizoen later ook zou worden) en eenmalig international Marcel Peeper. Destijds was Haarlem een degelijke middenmoter.

 

 

De krant van maandag 1 september 1986

In de 55^e minuut ging Sjaak Troost eruit en kwam Regi Blinker erbij. Twee verdedigers eraf en twee anvallers erbij. Blijkbaar had trainer Rinus Israël behoorlijk aanvallende intenties. Het inbrengen van Hoekstra werd na 20 minuten spelen in de tweede helft beloond, 2-0 en de wedstrijd leek binnen. Vlak voor tijd scoorde Piet Keur echter maar verder kwam Feyenoord niet in de problemen. Mijn tweede wedstrijd in De Kuip werd dus wel winnend afgesloten.

Een paar weken na deze wedstrijd zou ik mijn eerste Europese wedstrijd in De Kuip zien tegen het Hongaarse Pécsi MFC gevolgd door mijn eerste Klassieker in november van datzelfde jaar. Zo volgden nog wel een aantal wedstrijden dat seizoen waarin Feyenoord uiteindelijk derde werd (iets waar ze in mijn beginjaren een abonnement op leken te hebben) en werd de noodzaak van een seizoenskaart mij steeds duidelijker. Maar dan moest ik eerst genoeg geld gespaard hebben met mijn krantenwijk. De seizoenskaart zou ik overigens in het seizoen ’88-’89 voor het eerst kopen, iets wat ik  tot op de dag van vandaag heb volgehouden.

OPSTELLING

Feyenoord : Hiele, Duut, Keje Molenaar, Troost, Van Herpen, Wijnstekers, Been, Heus, Elstrup, Hofman en Tahamata

WISSELS

(46 min)
Heus (uit)
Hoekstra (in)

(55 min)
Troost (uit)
Blinker (in)

WEDSTRIJDDETAILS

Competitie: Eredivisie
Datum: 31/08/1986
Locatie: Stadion Feijenoord (Rotterdam)
Aantal toeschouwers: 11459
Arbitrage: Verhoef

WEDSTRIJDVERLOOP

43. Keje Molenaar 1-0
65. Hoekstra 2-0
83. Keur 2-1

Aanstaande zondag is het dus Feyenoord-AZ. Zoals zo vaak heb ik op deze site melding gemaakt over het feit dat dit ook de allereerste wedstrijd was die ik ooit van Feyenoord zag. Tot aan de laatste klas van de lagere school gaf ik niet zoveel om voetbal. Star Wars, soldaatje spelen en reggae hadden destijds meer mijn interesse. Op de braderie van 1984 in Bergschenhoek kon je penalty schieten op een heuse keeper en iedere deelnemer kreeg een poster van Feyenoord na afloop. Mijn schot was waarschijnlijk een simpel rollertje maar de poster maakte alles goed. Niet veel later kreeg mijn vader bij de slijter hier op het dorp ook een Feyenoord-poster en beide kleinoden belandden bij mij aan de muur.

Mijn eerste voetbalkaartje

Mijn opa en een aantal ooms waren/zijn ook voor Feyenoord en de keuze om deze posters op te hangen en dus ook voor Feyenoord te worden was in eigenlijk wel een logische. Van iemand die nooit echt van voetbal hield was ik in een keer een Feyenoord-supporter. Vanaf dat moment begon ik naar de radioverslagen te luisteren en de krant in de gaten te houden wat Feyenoord deed.

Of ik lang aan mijn vader zijn hoofd heb gezeurd om me mee te nemen naar De Kuip weet ik niet maar op 13 november 1985 was het zover. Met een collega van mijn vader en mijn vader ging ik voor de eerste keer naar het stadion. Samen met Dimitri namen we met nog zo’n 7810 mensen plaats op de tribune. Het was een woensdagavond en nogal mistig. De lichtmasten gaven de grasmat een onnatuurlijk groene kleur en ondanks het behoorlijk lege stadion was het overweldigend. Zo moeten jongetjes zich nog steeds voelen als ze voor de eerste keer aan de hand meegenomen worden naar het stadion. Een schitterend schouwspel.

Hoge verwachtingen

Het elftal van Feyenoord was in 1985 een mengeling van het kampioenselftal van 1984 aangevuld met wat afdankertjes van onze aartsrivaal (wat te denken van Rep, Molenaar en Tahamata in de basisopstelling). Van de Franse tweededivisionist Mulhouse had Feyenoord John Eriksen overgenomen. Deze Deen had eerst bij Roda JC gespeeld en in vijf seizoenen 80 goals gemaakt. Ook bij Feyenoord zou de in 2002 overleden Eriksen aan een respectabel totaal van 22 goals komen in het seizoen ’85-’86.

Het seizoen ervoor was kampioen Feyenoord teleurstellend derde geworden en zagen ze sterspeler Ruud Gullit vertrekken naar concurrent PSV. Spelers als Tahamata en Sørensen waren al dertig en hoewel dat moeilijk valt terug te vinden waren de verwachtingen toch hoog aan het begin van het seizoen (de traditionele top-drie maakte toen echt nog de dienst uit). Feyenoord begon het seizoen niet eens slecht,  van de veertien voorgaande wedstrijden verloor Feyenoord alleen in Kerkrade en wonnen ze in Amsterdam. Uit bij laagvliegers Den Bosch en MVV werd teleurstellend gelijkgespeeld.

Mijn eerste goal in De Kuip

De eerste goal die ik zag werd wel gemaakt door een echte Rotterdammer en een jongen van Zuid. Al na 3 minuten kopte Henk Duut de bal tegen de touwen. Lang kon Feyenoord echter niet van de voorsprong genieten.

Onderschrift uit het Algemeen Dagblad van 14 november 1985 luidde : Feyenoord komt via een kopbal van Duut op 1-0. Maar de avond zou voor de Rotterdammers inktzwart worden want AZ sloeg meedogenloos terug 3-4.

Een paar minuten later zorgde Kees Kist (bestaan er Hollandsere voetbalnamen?) voor de gelijkmaker. Frappant genoeg speelde diezelfde Kist een seizoen voordat Eriksen er speelde bij dezelfde club in Frankrijk. Sigi Lens (nu een zaakwaarnemer – vies woord) zorgde voor de voorsprong van (toen nog) AZ’67 waarna John Rep op het half uur gelijkmaakte. Toch zou het niet Feyenoord zijn die met een voorsprong de rust in zou gaan. De Engelsman David Loggie (die nog bij York City heeft gespeeld) zorgde voor 2-3 vlak voor rust.

Mistig

Veel supporters op vak-S hadden die derde goal van de Alkmaarders nauwelijks gezien, het was inmiddels erg mistig geworden. De tweede helft zou Feyenoord de andere kant (dus vanaf vak-S) op gaan voetballen en de wetenschap dat ze wellicht een Feyenoord-goal zouden missen zorgde ervoor dat de fans vanuit Vak-S zich een plaatsje op de Maastribune wilde verschaffen. Dit gebeurde door de deur van de kantine te forceren onder de Maastribune en Dimitri en ik zorgden voor een veilige plek door op de sokkel van de voetballer van Hendrik Chabot te klimmen. De nog traditionele geklede suppoosten waren nauwelijks opgewassen tegen de opgeschoten jeugd en lieten het maar begaan.

De voetballer van Hendrik Chabot (1937)

Met de mannen van vak-S op de parterre duurde het niet heel lang voordat de gelijkmaker viel. Jan Sørensen, overgekomen van FC Twente, scoorde een van zijn 8 goals dat seizoen. In de verdediging van AZ’67 speelden Paul Nortan en Ruud Heus, beide spelers zouden niet veel later in het rood en wit van Feyenoord spelen. Een kwartier voor tijd zorgde Lens met zijn tweede goal voor een rouwstemming in De Kuip en verpestte hij mijn debuut bij een voetbalwedstrijd.

Liefde voor Feyenoord

Het seizoen ’85-’86 eindigde in mineur want Feyenoord werd derde met een straatlengte achterstand op kampioen PSV. Het verschil bedroeg maar liefst 16 punten en destijds kreeg je nog twee punten voor een overwinning. Feyenoord won dat seizoen behalve in Amsterdam ook de klassieker in eigen huis maar daar tegenover stonden thuisnederlagen tegen VVV en verloren wedstrijden in Eindhoven, Groningen en Nijmegen (op mijn dertiende verjaardag, ik zat met mijn oor tegen de box van de radio aan en maande de visite tot stilte).

Ondanks de thuisnederlaag tegen AZ’67 op een koude novemberavond en een matig seizoen kon ik niet wachten om opnieuw naar het stadion te gaan. Dat zou pas een seizoen later zijn op 31 augustus 1986 tegen Haarlem (2-1 winst) en in datzelfde seizoen volgden nog een aantal wedstrijden. De liefde voor Feyenoord was in alle hevigheid losgebarsten.

OPSTELLING

Feyenoord : Hiele, Duut, Troost, Wijnstekers, Been, Keje Molenaar, Sørensen, Brard, Eriksen, Rep en Tahamata

WISSELS

(46 min)
Keje Molenaar (uit)
Roos (in)

(80 min)
Eriksen (uit)
Monkou (in)

WEDSTRIJDDETAILS

Competitie: Eredivisie
Datum: 13/11/1985
Locatie: Stadion Feijenoord (Rotterdam)
Aantal toeschouwers: 7815
Arbitrage: Bakker

WEDSTRIJDVERLOOP

3. Duut 1-0
7. Kist 1-1
16. Lens 1-2
29. Rep 2-2
35. Loggie 2-3
52. Sørensen 3-3
76. Lens 3-4

Aanstaande zondag staat er in De Kuip wederom een belangrijke wedstrijd op het programma. Niet de belangrijkste die het stadion in zijn 75-jarig bestaan heeft gezien maar gezien de (financiele) situatie waarin Feyenoord zich bevindt is Europees voetbal van levensbelang. En wie had dat gedacht op 13 juli 2011?

De Kuip kan her en der wel een likje verf gebruiken.

Op die datum diende Mario Been zijn ontslag in na een motie vanuit de spelersgroep. En met nog drie wedstrijden te gaan kunnen we wel concluderen dat dit het beste is wat Feyenoord de afgelopen jaren is overkomen. Eigenlijk had hij al ontslagen moeten worden na de smadelijke nederlaag in Eindhoven een seizoen ervoor want toen bleek al dat de spelers niet voor hem wilden werken. Er was gewoonweg geen chemie ondanks de inhaalrace in het tweede deel van het rampseizoen ’10-’11.

Ik durf wel te stellen dat als hij wel aan het lopende seizoen was begonnen hij hoe dan ook ergens in dat seizoen zijn congé had gekregen. Het klikte gewoonweg niet. Het kan geen toeval zijn dat de onder Been overbodige El Ahmadi week in, week uit de uitblinker is aan Feyenoord-zijde en dat Schaken nu wel zijn tegenstanders voorbij komt. Vorig seizoen kreeg Feyenoord 54 goals tegen, nu staat de teller op 34 tegengoals en dat aantal komt voornamelijk door de 6-0 nederlaag bij Groningen, niet toevallig de laatste wedstrijd van Dani Fernandez (een speler die op voorspraak van Been gehaald werd). Ook de teruggehaalde Swerts voegt niets toe en we hebben al afscheid genomen van Biseswar.

De laatste 8 wedstrijden kregen ze slechts drie goals tegen en als ze die lijn doortrekken zou aan het einde van de rit de veel bekritiseerde Mulder wel eens de minst gepasseerde doelman kunnen worden dit seizoen. Zo kan er een hoop veranderen in een jaar tijd. Helaas is Guidetti uitgeschakeld maar van de laatste vijftien goals die Feyenoord maakte scoorde de Zweed er ‘slechts’ twee. Nog 3 wedstrijden, 270 minuten voetbal en we weten of het seizoen geslaagd, of heel erg geslaagd is. Te beginnen tegen die kaasboeren uit Alkmaar.

Op 13 oktober 1991 was ik wel in het bezit van een kaartje voor de wedstrijd in Den Haag. Duizenden anderen niet en toen had je nog geen eredivisie-live dus kwamen duizenden Feyenoorders naar De Kuip om daar deze wedstrijd op een groot scherm te bekijken. Feyenoord won met 1-4 en een samenvatting van die wedstrijd staat hier. Disclaimer, het voetbal op deze video gaat zo traag als dikke str*nt.

Zondag teken ik voor dezelfde uitslag.

Tsja, je weet wat je te doen staat willen we die vlag weer in De Kuip zien wapperen en die hymne wil horen. Het hele toernooi is een farce en erop gericht om ieder jaar Barcelona in de finale te hebben, maar voor de financieen is het bijna noodzakelijk. Vier wedstrijden, 360 minuten voetbal. Het zou moeten kunnen toch? Als kers op het tot nu toe toch al goede seizoen voor Feyenoord.

Dat doek in Praag.

En in Turijn.