Alsof de duvel er mee speelde. Na al dat trainen in de kou (voor de meeste deelnemers dan, niet voor deze mannen) was het zondag wederom warm. Te warm. Terwijl Bastiaan en ik op de Slinge op Sandra aan het wachten waren voelde je de warmte al.
Tussen de Kenianen en Sandra heel veel bekenden gezien. Sommigen zagen er goed uit qua tempo en fysiek. Bij anderen had ik het idee dat het nog wel erg zwaar voor ze ging worden. Iets wat je aan de finishtijden ook wel kon zien.
De power-up werd goed gebruikt. De lopers van boven de 30 maakten soms zelfs het Mario power-up geluidje.
Yes, daar is ze. Sandra had het zoals iedereen erg zwaar. Hierna moest ze nog ongeveer 6 kilometer. Zes kilometer waaronder dat saaie stuk bij de deur voor Ahoy waar ik vorig jaar afvroeg waar ik in vredesnaam mee bezig was. Maar Sandra bikkelde door, zoals we haar kennen. En na 21,6 kilometer kon ze wisselen met schoonzus Sandra. Na wat water, chocolade en chips was het tijd om richting Zuidplein te wandelen. Daar aten we een mihoen Singapore om vervolgens richting Coolsingel te gaan. Ondertussen liet de app van de Marathon weten wie er over de streep waren gekomen.
En Sandra mocht de laatste meters onder luid gejuich de Coolsingel over rennen. Goed gedaan ladies!