Ohrid – www.peenvogel.nl

Laatste dag in Ohrid, voor nu althans

augustus 11, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Vandaag de laatste dag in Ohrid. Voor nu althans, want na ons bezoek aan Skopje komen we hier weer even terug om terug te vliegen naar huis.

Tijdens ons bezoek aan de watervallen van Vevčani viel ons op dat de plaatsen op de borden naar dit plaatsje in drie talen werd aangegeven. In het Cyrillisch, in het Latijnse alfabet zoals wij gebruiken en in het Albanees. Sommige plaatsen richting de grens hebben een grote Albanese gemeenschap. Zo ook Struga, de plaats waar veel Nederlanders via de reisbureaus naar toe gaan.

Onze chauffeur vertelde ook dat dit zelden tot problemen leidt. De melding op de website van Buitenlandse Zaken werd door hem ook als overdreven beschouwd. En dus reizen we morgen met een gerust hart richting de hoofdstad van Macedonië (er waren wat demonstraties maar die zijn eind juni al gestopt).

De rit naar Skopje duurt ongeveer 3 uur en we nemen een auto met chauffeur om ons te brengen. Dat kost 90 euro maar dat is honderd keer beter dan om zes uur lang in een bus te zitten dunkt mij. Vanuit Skopje zullen we uiteraard updates verzorgen want ook daar is genoeg te zien en te doen.

Hier nog wat foto’s van ons loopje afgelopen zondag naar Plaošnik, een heilige plaats op de berg. Met de ruïnes van het oude klooster, verwoest door de Ottomanen en de aanbouw van het nieuwe klooster ernaast. En de kerk van Sv. Kliment, oftwel St. Clemens.

Deze brommert is een plaatje.

De ruïnes en de nieuwe kerk die in 2002 voltooid werd.

Uitzicht over het meer van Ohrid vanaf Plaošnik. Het was een hele klim midden op de dag (Bastiaan moest en zou in de ochtend zwemmen).

Dit autootje had ik al op de foto gezet, maar omdat het zo fotogeniek is.

Partizanen en post, dag 8 in Ohrid

augustus 10, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

De oude man met doedelzak geeft een klein briefje met zijn adres erop aan een van onze mede-excursiegangers. Ik zeg voor de grap tegen Sandra dat de beste man zijn klederdracht zo uittrekt. En dat hij onder zijn eenvoudige hutje een luxueus onderkomen heeft met een jacuzzi en een flatscreen zo groot als een tafeltennistafel. Zo gaat dat met trekpleisters. De ijsberen in Blijdorp zijn immers ook gewoon mensen in een pak.

In werkelijkheid geeft de man zijn huisadres en hij hoopt dat de toerist hem een echte foto toestuurt. Rondom zijn eenvoudige huisje lopen de kippen rond en toont hij met trots de kop van de vos die hij laatst gevangen heeft. De vos zat achter zijn kippen aan en dat heeft Reynaert met zijn leven moeten bekopen.

In het dorp is ook een standbeeld opgericht voor een van de leiders van de partizanen in die regio. Slechts 23 jaar werd hij, strijdend tegen het fascisme. Het monument stamt uit 2006 maar qua onderhoud lijkt het alsof het geen dag na het einde van de tweede wereldoorlog is gemaakt. Ze mogen wel iets trotser zijn op hun helden. Aan de andere kant, de mensen leven hier echt van dag tot dag in hun eenvoudige onderkomens.

Even daarvoor waren we bij een kalkoven. Een beroep dat niet zonder risico is. De meeste arbeiders halen de 55 niet, het opstoken van al dat hout om stenen tot kalk te vermalen is slecht voor je longen. Gelukkig is er ook luchtig vertier, tot vreugde van Bastiaan. Een handjevol ongebluste kalk en wat water in een lege colafles heeft een grote knal tot gevolg. De man rolt de fles de heuvel af en een tiental meter verder horen en zien we een luide knal. Tussen alle volwassenen roept een jongensstemmetje om ‘nog een keer!’

Na een watermolen, een nationaal park en een klooster met een zeer dunne hond, die Bastiaan zijn broodje kreeg, was het tijd om weer terug te gaan. Een zeer geslaagde dag.

Ohrid vanaf een berg gezien.

Het klooster Sv. Petka

Iconen op de muur.

Opstopping door een kudde schapen.

Kalkoven.

Partizanendorp in de heuvels.

Op het platteland is het armoedig.

Het monument voor de partizanen-leider.

Het huis van de oude man met de doedelzak. Een wonderlijke omgeving met kippen, oude ovens een een ventilator die werkt op de wind.

Dood.

De oude man speelt op de doedelzak, zijn vrouw denkt ‘waarom in Godsnaam?’ en op de tafel staat een flesje vuurwater klaar. Ik voelde dit drankje een uur later nog in mijn slokdarm branden.

Uit deze waterval kon je drinken, wat we dus ook deden.

Valsmunterij en Feyenoord, dag 7 in Ohrid

augustus 9, 2015 Jeroen Reizen

‘Zijn we in Griekenland?’ Bastiaan kijkt vanachter zijn flesje sinas mijn kant op. ‘De muziek klinkt namelijk net zoals in Griekenland.’ Ik vertel hem dat Griekenland onder Macedonië ligt maar daar kijkt hij vreemd bij op. ‘Niet eronder qua eronder, maar eronder op de wereldbol.’

Bij de ober parelen de zweetdruppels langs zijn gezicht. Zijn restaurant zit onverwacht voller dan verwacht vermoeden wij. Er loopt iemand weg zonder voor zijn kop koffie te betalen en er valt een kind van een stoel. De ouders kijken niet op of om.

De mensen naast ons sturen een gerecht terug naar de keuken. Blijkbaar smaakt het niet zoals bij moeders thuis. Wij vonden het de vorige keer erg lekker hier, vandaar dat we nu al terug zijn. Iets wat we niet vaak op vakantie doen. Meestal proberen we iedere dag wel een ander restaurant uit.

Bastiaan zit nog vol van de chips en dus maakt het niet uit dat het meer dan een uur duurt voordat ons eten arriveert. Ondertussen doen wij ons te goed aan een biertje en een mastika. Bastiaan tekent ondertussen de briefjes van 10 denar na in zijn kladblok. Hij wil ze gaan uitknippen en gebruiken om te betalen.

Er staat een man op in wie wij de, nogal slechte, poppenspeler op de boulevard herkennen. Gistermiddag stonden er mensen in pakken die een ninja-turtle, hello Kitty en Roodkapje moesten voorstellen. Wij zagen een gemuteerde kikker, een schriele poes en een angstaanjagend meisje met grote ogen.

Een andere ‘straatartiest’ is een nogal zielig ogende clown. Bij het lansglopen zien we een paar blikken bier verborgen achter zijn doos met ballonnen, een sixpack om de avond door te komen. Het eten smaakt overheerlijk en als we in ons hotel terugkomen blijkt een Kroatische zender die we hier kunnen ontvangen Feyenoord live uit te zenden. Als Dirk Kuyt zijn penalty binnenschiet ligt Bastiaan te dromen. Over schildpadden en Griekse muziek. En over valse briefjes van 10 denar.

Moskee met een kruis, dag 6 in Ohrid

augustus 8, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

In Macedonië hangt ongeveer een derde van de inwoners de Islam aan. Een overblijfsel van de Ottomaanse overheersing. Een ander overblijfsel van deze overheersing zijn de tot moskeeën geconverteerde kerken. Bij ons hotel om de hoek staat er ook eentje. De onderzijde van het gebouw is duidelijk een kerk, maar in plaats van een kerktoren staat er een minaret op het gebouw.

Dat ons hotel vlakbij deze moskee staat heeft ook als gevolg dat we om de paar uur de muezzin de islamieten hoort oproepen tot gebed. Bastiaan vindt dat allemaal reuze interessant, zeker omdat hij nog steeds onder de indruk is van de tentoonstelling in Museon waar God, Boeddha, Allah en wat Afrikaanse afgoden met elkaar aan het praten waren.

Nu is er met deze moskee wel iets meer aan de hand. De Haji Turgut staat op de plek wat vroeger de St. Kyriakia kerk was. Nadat de Ottomanen in 1466 de toren hadden vervangen door een minaret gebeurde er iets wonderlijks. Keer op keer stortte de minaret in totdat men besloot het oorspronkelijke, Christelijke, kruis op top van de minaret te plaatsen in plaats van de halve maan. De toren staat sindsdien fier overeind. En zodoende staat deze moskee te boek als de ‘mosque with a cross’ .

Alfabet en aftershave, dag 5 in Ohrid

augustus 7, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Iedere keer als we terugkomen van een dagje sightseeing heeft Feyenoord er een speler bijgekocht. Als dat zo doorgaat dan bestaat de selectie uit 67 spelers als wij terug zijn van vakantie.

Zoals ik al eerder schreef staat Ohrid vol met standbeelden. Waarvan het beeld op de foto hieronder wellicht het meest belangrijke standbeeld is. Dit zijn de broers Cyrillus en Methodius, twee Griekse monniken die een belangrijke rol hebben vervuld voor het verspreiden van het Christelijke geloof in Europa. Ze ontwikkelden in de 9e eeuw namelijk een alfabet waarmee de Slavische taal kon worden geschreven en de bijbel in deze volkstaal kon worden vertaald. Juist ja, het cyrillische alfabet. Veel borden zijn hier in het Cyrillisch en na een paar dagen hier rondwandelen kun je veel dingen al redelijk vertalen. Zo staat de C voor onze S, de P is een R, een X staat voor CH en een Y is een U. Op het onderstaande bord zie je dus dat wij de Boulevard Turisticka moeten oversteken om bij ons hotel te komen.

Gisteren bevond ik me vlakbij deze boulevard, onder de slagschaduw van een minaret in handen van een moslim. Met een scherp mes op mijn keel probeerde hij me 50 denar afhandig te maken. Die kreeg hij ook, aan het einde van de scheerbeurt die ik bij hem onderging. Voor nog geen euro had ik 10 minuten later wangen zo zacht als babybilletjes. Al stond ik wel in de fik door de erg goedkope eau de cologne die hij gebruikte. Ruikend als een oud mannetje op weg naar de moskee voegde ik me weer bij Sandra en Bastiaan om ons te goed te doen aan de overheerlijke gerechten uit de Macedonische keuken. En een halve liter Скопско of, zoals we door Cyrillus en Methodius weten, Skopsko-bier. Proost!

Auto’s en een ambulance, dag 4 in Ohrid

augustus 6, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

De tijd heeft niet stil gestaan in Ohrid. Tussen de bezienswaardigheden zijn moderne winkels gevestigd en bijna ieder restaurant heeft gratis wi-fi. De mensen die dachten dat we naar een land met ‘paard-en-wagen’ zouden gaan moet ik teleurstellen.

Tussen alle modernere auto’s zie je echter nog wel veel oude auto’s uit het tijdperk dat Macedonië nog deel uit maakte van Joegoslavië.

De mooiste modellen zijn van Zastava (officiële naam Zavodi Crvena Zastava, ofwel Rode Vlag Fabriek). Een soort Balkan-versie van de Fiat 500, overigens bestaat Zastava nog steeds en vallen ze tegenwoordig onder de fabrieken van Fiat.

Een ander, wat hoekiger model, is de Yugo. Die zien we ook vaak rijden. Vooral een Zastava zou ik wel mee willen nemen. Wat een geweldig karretje is dat.

De T3 ambulance op het vliegveld. Brings back memories.

Geweldige bak.

De Yugo, een trabant-achtige verschijning.

Strak geparkeerd dit busje.

Raak maar niet in paniek, deze doen geen dienst meer maar stonden buiten bij de kazerne.

Een Yugo.

Een duizelingwekkende cylinderinhoud van 750 CC.

Sveti Jovan Kaneo en Shopska, dag 3 in Ohrid

augustus 5, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Op weg naar het fort van Samuel zagen we gisteren al de bordjes met daarop de weg naar Sveti Jovan Kaneo, de kerk van Johannes van Patmos die het boek openbaringen schreef in de bijbel.

Gisteren was het doel het fort, vandaag namen we voor een groot gedeelte dezelfde weg richting Sv. Kaneo. Het laatste stukje was bergop en dat was met bijna 30 graden nog even zweten. Bastiaan zat het laatste stuk op mijn nek en dus konden we wel een beetje doorlopen. Want lopen dat doen we hier in Ohrid. De stappenteller op mijn telefoon komt iedere dag ruimschoots boven de 10.000 stappen uit, 10 kilometer per dag dus.

Het uitzicht vanaf de berg, en op, Sveti Jovan Kaneo was geweldig. Ons reisboek had niets gelogen over een kerk met de meest betoverende ligging in heel Macedonie (niet dat we alle andere kerken hebben gezien, maar ik wil de schrijver best geloven). Het gebouw stamt van voor 1447 en is dus al ruim 500 jaar oud. Eenmaal boven hadden we een prima zicht op het meer van Ohrid en op buurland Albanie.

Om niet te vroeg aan de 10.000 stappen te komen namen we op de terugweg een boot richting de haven van Ohrid. Om daar een lekker Shopska salade, onze favoriet tot nu toe, en een biertje te nemen. De verbrande calorieën moeten ook weer aangevuld worden nietwaar.

Een muffin met spinazie en geitenkaas. Een goede bodem voor een klim.

Sveti Jovan Kaneo in alle glorie.

Een erg fraai uitzicht.

Met de boot terug voor 400 denar, ongeveer 7 euro.

Meeuwen op een boot.

Ohrid vanaf het meer gezien. Boven de stad torent het fort uit.

Shopska salade en een halve liter bier. Laatstgenoemde kost 80 denar op het terras, ongeveer 1,20 euro. Wanneer loten we een club in Macedonie? O wacht, daar moet je eerst Europees voetbal voor spelen.

Samuel’s fort en een schildpad, dag 2 in Ohrid

augustus 4, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Het weer kan hier snel omslaan merkten wij gisteren. Tijdens het eten begon het te regenen en binnen no-time stonden de straten blank. Een taxi naar het hotel was iets meer dan anderhalve euro dus de keuze was snel gemaakt.

Sowieso is alles vrij goedkoop hier. Voor het avondeten waren we gisteren 800 denar kwijt. Ongeveer 14 euro, voor met zijn drieën welteverstaan. En dan kwam die hoge rekening nog eens door het lokale drankje wat we bij het eten namen. Geen ouzo, wat je zou verwachten zo dicht bij Griekenland, maar eerder een goudgeel goedje waar je prima de ramen van je huis mee zou kunnen schoonmaken. Streeploos.

Vandaag zijn we lopend naar het fort van Samuel gegaan. Ohrid was ooit de hoofdstad van het Eerste Bulgaarse rijk gedurende de regeerperiode van Samuel van Bulgarije. Op weg naar het fort loop je door kronkelige straatjes vol met kerkjes en kloosters en snap je direct waarom Ohrid het Jeruzalem van de Balkan genoemd wordt.

Via de Sveta Sofija, waar binnen geen foto’s van de fresco’s genomen mochten worden, naar het Romeinse theater kwamen we uiteindelijk bij de burcht uit. In de tuin van Sveta Sofija liep een schildpad waardoor alle kinderen het verbod om niet op het gras te lopen aan hun slippers lapten.

Op de terugweg kwamen we nog langs de Crkvata sveta Bogorodica, oftewel de kerk van de Heilige moeder. Via een lange trap kwamen we uit in het centrum van Ohrid waar we ons te goed deden aan een maaltijdsalade. Dit keer zonder lokaal brouwsel. We hadden immers geen ramen meer schoon te maken vandaag.

Het fort torent hoog boven de stad uit.

Veel kerken en kerkjes onderweg.

Kleine straatjes met vakwerkhuizen en kinderkopjes.

Sveta Sofija, waar binnen geen foto’s genomen mochten worden. Maar er is altijd 1 Nederlander die het wel doet. En nee, dat waren wij niet.

Ok, je mocht ook niet op het gras. Maar wie weerstaat een schildpad?

Kaarsje branden.

Sveta Sofija en op de achtergrond het meer.

Het Romeinse theater. Wordt nu nog steeds gebruikt voor (klassieke) concerten. Dat verklaarde de vele vlaggen met reclame-uitingen.

Terraces!

Het fort van Samuel. Misschien iets teveel aan gerestaureerd.

Machtig uitzicht op het meer.

Crkvata sveta Bogorodica.

Börek en bier, dag 1 in Ohrid

augustus 3, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

‘Kijk Henk, de bagageband is hier al!’ De vrouw voor me bij de douane heeft duidelijk niet naar buiten gekeken tijdens de landing, want dan had ze kunnen zien dat het vliegveld van St. Paul the Apostel niet bepaald Schiphol is. Zelfs ons eigen Zestienhoven (ja, ik noem het nog steeds Zestienhoven) is een groot vliegveld hiermee vergeleken.

Er zaten 193 passagiers in het vliegtuig en de blauwe Boeing is het enige vliegtuig dat zojuist geland is. Onze tassen hebben we dus zo. Bij het uitstappen van het vliegtuig viel ons oog op de Volkswagen T3 die hier dienst doet als ambulance. Zo’n zelfde T3 die wij eerder dit jaar verkochten om weer eens wat verder te reizen. Dat verder reizen werd Macedonie en ondanks dat het slechts twee en een half uur vliegen is waan je je in een andere wereld. Niet in de laatste plaats door het cyrillische schrift overal op het vliegveld en later in de stad.

Onze kamer is nog niet klaar en dus trekken we het centrum in. Op het centrale plein staat aan de ene kant een kerk en aan de andere zijde een moskee. Een overblijfsel van honderden jaren Ottomaanse overheersing. Op het moment dat ik een broodje ga halen komt de multiculturele samenleving in Rotterdam me goed van was. Ik zie in de vitrine iets wat bij de Turkse bakker een börek heet. Schoorvoetend wijs ik op het broodje met vulling van kaas en zeg met een groot vraagteken boven mijn hoofd ‘börek?’ ‘Da! börek’ zegt de vrouw van de bakkerij en ze schakelt snel over op het Engels voor de rest van mijn bestelling.

Bij het hotel bestellen we, zoals het hoort, een lokaal biertje. Er zit vlakbij een Ierse pub met Guinness op de tap en Heineken sponsorde vorige week een optreden van een grote Nederlandse deejay hier op het strand. Maar voor zover het gaat drinken wij altijd lokaal. En voor het lokale eten gaan we zo op pad naar een van de vele restaurants hier aan het meer. Dobar den uit Ohrid en tot morgen.