Shabby Guesthouse

Eenmaal uit de tunnel in Folkestone werd de grap al gemaakt. ‘Shabby guesthouse dus?’ Het geboekte bed & breakfast in Cambridge luisterde naar de naam Abbey Guesthouse maar eerdere ervaringen met goedkope B&B’s in Engeland hadden ons cynisch gemaakt. Niet in de laatste plaats door een ervaring waarbij opengebroken koffers in de tuin van het ‘hotel’ lagen en het bed ondersteund werd door een stapel telefoongidsen.

Het lachen verging ons snel toen we een bord ‘SOLD’ in de tuin van het guesthouse, op een steenworp afstand van het Abbey Stadion van Cambridge United, zagen staan. De optimist in mij dacht dat het guesthouse in zijn geheel gewoon van eigenaar was verwisseld. Maar toen er niet open gedaan werd kwamen er toch wat nervositeit.

Nervositeit die in de social club van Cambridge United weggedronken werd met een pint of twee. Vlak voor de aftrap besloten we nog 1 keer aan te bellen. De deur van het guesthouse bleef echter potdicht.

De wedstrijd zelf was leuk en onderhoudend. Op de staantribune achter het doel zagen we Cambridge United eenvoudig winnen van Hayes & Yeading. Na afloop kwam de teleurstelling, het guesthouse bleek inderdaad verkocht te zijn en de nieuwe Poolse eigenaar had de afgelopen tijd al een paar keer argeloze toeristen voor zijn deur gehad.

Wat nu? Om te voorkomen dat het zou eindigen als het kerstverhaal, en we in een stal zouden moeten slapen vroegen we aan de eerste de beste voorbijganger of er toevallig nog een B&B in de buurt zat.

Die zat er wel, en slechts 500 meter verderop in de vorm van Oakley Lodge. Er stond geen auto geparkeerd en ook deze B&B maakte een desolate indruk. Eenmaal in de lobby duurde het lang voordat de eigenaresse uit de rozentuin terugkeerde. Met haar schort nog om en in haar hand een kniptang bekijkt ze ons van top tot teen. De dame lijkt zo weggelopen te zijn uit een serie over het Britse platteland.

‘A room for one night. With the three of you?’ Peinzend bladert ze door het boek met reserveringen. We schieten in de lach want het hotel is een oase van rust. Speelt ze nu een spelletje met ons zodat ze een duurdere kamer kan slijten? Een goede marketingtruc leek ons.

Ze heeft alleen nog een driepersoonskamer zegt ze en kijkt bij deze mededeling voornamelijk met een blik van verwondering naar mijn vrouw. Een dame met twee heren op 1 kamer, there goes the neighborhood.

Op weg naar de pub zien we de spelersbus van Hayes & Yeading met draaiende motor nog bij het stadion staan. Uit de lokale ‘chippy’ komen drie in trainingspak gestoken spelers van de verliezende partij met een tasje vol eten naar buiten.

Bij het Indiase restaurant moeten we even wachten tot er een tafeltje vrij is, maar ons geduld wordt beloond. Een copieuze avondmaaltijd met naan-brood, tandoori, papadums en lekkere curries zorgt ervoor dat we onze buikjes rond hebben gegeten. Met een volle maag slaat de vermoeidheid toe. We waren immers rond 6 uur vertrokken van huis om via de kanaaltunnel naar Engeland te rijden.

We kopen nog wat pints bij de Spar en besluiten om naar het hotel te gaan. De bar van het hotel is dicht en we komen voor de rest niemand tegen. Op de gang van het hotel zijn we drukker dan normaal en grappend en grollend gaan we op weg naar onze driepersoonskamer. Het is al tien uur geweest maar wie zouden we wakker gemaakt kunnen hebben?

De volgende ochtend zit in de hoek van de ontbijtzaal de man des huizes. Hij verschuilt zich achter de zondagskrant. We bestellen onze ontbijtjes en nemen ons voor die snel op te eten. Hoe eerder wij weg zijn hoe meer tijd onze gastheer en vrouw hebben voor een rustige zondag. A lazy sunday-afternoon.

Op dat moment gaat de deur naar de ontbijtzaal open en komt er een gezin met twee kinderen binnen. Ze blijken niet de enige gasten te zijn. Alsof er een geheime afspraak bestaat dat je pas na 9 uur mag ontbijten blijven de gasten binnenstromen. Met een blos van schaamte op onze kaken, omdat we de avond ervoor zo luidruchtig het hotel in kwamen, eten we ons ontbijt snel op.

Bij het uitchecken kijkt de dame weer vooral naar mijn vrouw ‘did you have a good night dear?’ De eerdere blik van verwondering maakt plaats voor een schalkse knipoog in onze richting. Cheeky…

Het hele verslag staat hier (klikkerdeklik)