India 2008

India stond nog steeds hoog op het lijstje van te bezoeken landen. Via Gerard Poot kregen we een aanbieding door van Finnair waar we voor minder dan 400 euro een retourvlucht naar Delhi konden krijgen. Een schrijnend tekort aan vrije dagen (we waren immers al naar Cambodja geweest voor de bruiloft van Jan en Phary) beperkten onze reistijd tot twee weken. Omdat je in twee weken een land als India natuurlijk nooit helemaal kan doorkruisen hielden wij het bij het gedeelte wat de meeste mensen doen als ze voor het eerst India bezoeken. De hoofdstad Delhi, de provincie Rajasthan en de plaats van de Taj Mahal, Agra.

We hebben het luxe gedaan. Via een Indiaas reisbureau hadden we twee weken lang een auto met chauffeur. Voor de dagelijks af te leggen afstanden en de te bezoeken monumenten onontbeerlijk als je bovenstaande route in twee weken wilt doen.

Hieronder onze foto’s en hoe wij India ervaren hebben.

New Delhi, 21 augustus 2008.

Finnair vliegt (hoe kan het ook anders) via Helsinki naar India. Op de luchthaven van de Finse hoofdstad een lokaal biertje om het begin van de reis in te luiden.

Ons hotel lag in de wijk Paharganj op Arakashan Road.

Wat de heilige koe is voor de Hindoes aan de rechterkant, is een heilige koe voor ons aan de linkerkant dus. Veel, heel veel Bajaj’s en LML scooters zien rijden. Dit is de Indiase versie van de Vespa.

India is lange tijd overheerst geweest door de Moghuls. Dit waren moslims uit Perzie (wat nu Iran is). Als gevolg daarvan zijn de meeste monumenten in Delhi van Islamitische oorsprong. Zoals deze moskee Jama Masjid gebouwd tussen 1644 en 1656.

Het was regenachtig toen wij de moskee bezochten. De binnenplaats is groot genoeg voor 25.000 gelovigen.

Na de moskee zijn we naar het rode fort gegaan wat deze dag gesloten bleek te zijn. Niet getreurd, het fort in Agra is een identiek bouwwerk. Gebouwd door de man Sjah Jahan.

Het rode fort aan de buitenkant. Er zouden nog genoeg forten volgen die we wel van binnen zouden bekijken.

Raj Ghat is de plaats waar Mahatma Gandhi is gecremeerd een dag nadat hij doodgeschoten werd in 1948. Nog steeds komen veel mensen eer bewijzen aan diegene die verantwoordelijk is voor de onafhankelijkheid van India.

Gandhi’s laatste woorden ‘Hai Ram’ (O God).

Na al die oude gebouwen tijd voor iets nieuwers. Het parlementsgebouw van India waarbij de Britse hand duidelijk zichtbaar was.

Die Indirs maken alles na. De ambassador is een auto oude stijl maar in een nieuw jasje.

Delhi-gate. De Indiase variant van de Arc de Triomphe. Compleet met champs elysees. Althans dat vermoedden we want we hebben nu al 2 Arc de Triompe-achtige gebouwen bezocht in Azie (de andere was Patuxai in Vientiane, Laos) maar de real thing nog nooit. Terwijl die toch een stukje dichterbij is.

Na al die ‘nieuwe’ gebouwen tijd voor weer wat ouds. Dit is Hamuyun’s tombe. Het eerste mughal mausoleum in Delhi.

Een van de van de graven in het mausoleum. Behalve Humayun liggen er ook zijn vrouwen en zijn kinderen.

Humayun’s tombe is de eerste tombe met zulke grote tuinen en zo weids opgezet. Later gekopieerd en verbeterd bij de Taj Mahal.

Het volgende gebouw dat we in Delhi bezochten was Qutb Minar. Op de fundering van de eerste stad in Delhi staan nu de resten van het eerste Islamitische gebouw in India. In de 13e eeuw gebouwd. Het enige wat nog overeind staat is de minaret.

Opgetrokken uit rood zandsteen lijkt de minaret meer op een schoorsteenpijp ergens in Engeland. Maar zoals je op de foto hieronder ziet is de minaret van Arabische decoraties en schrift voorzien.

De resten van de moskee.

Naast de huidige minaret waren ze al bezig met een grotere en hogere toren. Om onbekende redenen is deze nooit afgekomen.

Tussen de Indiers in de rij voor de Baha’i tempel. Een tempel waar plek is voor alle gelovigen. Als bezoeker mochten we echter kort naar binnen en er mochten binnen ook geen foto’s gemaakt worden. De tempel heeft de vorm van een lotusbloem.

Voor het eten een fijn kopje thee. Blijkbaar mocht ons hotel geen bier schenken want we kregen het in thee-mokken. Dat zou niet voor de laatste keer zijn tijden onze vakantie dat we heimelijk bier moesten drinken. Het went wel maar nodigt niet uit voor een tweede ronde.

Op weg naar Mandawa veranderde het landschap en ook zagen we de eerst (van de vele) kamelen. Hoewel kameel, wij zouden de Indiase kameel een drommedaris noemen. Hij heeft immers maar 1 bult.

Typische hindoe-tempel onderweg. Veel beelden, en vaak felle kleuren.

In Mandawa sliepen we in een Haveli. Koopmanshuizen van mensen die goed geld hadden verdiend met onder andere opium. In Mandawa (zoals in het hele Shekhawati-regio in Rajasthan) staan veel van dit soort huizen. Het hotel was gerestaureerd zoals je kunt zien maar in het stadje waren nog meer Haveli’s te zien in ongerestaureerde staat.

Onze slaapkamer.

Een originele Haveli.

Een Haveli bestaat uit twee delen. Het voorste deel is voor de zaken. In het achterste woonde de familie. Een binnenplaats verbindt beide delen.

Behalve Indiase zaken werden er ook alledaagse zaken afgebeeld zoals de Engelsen die het in India voor het zeggen kregen.

Op de binnenplaats van een van de Haveli’s stond nog een ander antiek ding.

 

Rajasthan was groener als we verwacht hadden. Dat kwam waarschijnlijk omdat we er aan het einde van de regentijd waren.

Vrouwen aan het zingen in een Hindoe-tempel.

Gebruikelijk gezicht op de wegen. Kuddes schapen, ossen, kamelen.

Hé een TV in het hotel! Gelijk kijken wat er in de wereld gebeurd is.

Entree naar het Junagarh-fort in Bikaner. Het meisje op de foto stond 2 secondes later om bakshees te bedelen.

Een van de rijk versierde kamers in het paleis in het fort.

De paleizen en forten zijn meestal een aaneenschakeling van diverse gebouwen. Grote pleien en slaapkamers met veel pracht en praal.

En soms een grappige kamer met de verzameling van de Maharaja. Hier een RAF toestel uit de eerste wereldoorlog. Ook veel zaken zoals typemachines en een telefooncentrale waarmee de groeiende Europese invloed in die tijd zichtbaar werd gemaakt.

Als je ooit in Bikaner bent geloof dan niet alle reisgidsen. Lallgarh palace is dan weliswaar een fraai paleis maar tegenwoordig een vijfsterren hotel. Je moet er entree voor betalen om rond te kijken maar er valt weinig te zien. Behalve dan dat de maharaja nogal triggerhappy was gezien onderstaande foto.

Wat je zeker wel moet doen is een bezoekje aan de kamelenboerderij zon 10 kilometer buiten de stad.

Mister Bikaner 2008! Niet de linker maar de rechter!

Thee met kamelenmelk.

Bikaner.

Op weg naar Jaisalmer veranderde het landschap langzaam aan in een woestijnlandschap.

Op de weg kwamen we grote groepen pelgrims tegen. Lopend, fietsend, met de motor en soms met een auto.

In de verte zagen we fort van Jaisalmer al liggen.

Het fort ligt strategisch boven op een berg.

Met een tuk-tuk naar het plein voor het fort waar je naar binnen kan. Het fort zelf zit vol met winkels, internetcafés, barretjes en zelfs hotels. En ook vol met koeien.

Na al dat geloop door die stoffige straatjes was het tijd voor een biertje bij zonsondergang.

Gadi sagar tank. Ooit Jaisalmers enige watervoorziening. Nu zijn de ghats (de trappen naar het water) alleen nog bedoeld voor ceremonieel gebruik.

In het meer zat veel catfish.

In het plaatsje Bada Bagh staan de cenotaphs van de Maharajas van Jaisalmer. Dit zijn momumenten voor personen wiens overblijfselen ergens anders liggen.

Merkwaardig gezicht. Eeuwenoude graven met nieuwe windmolens op de achtergrond.

De laatste Maharaja (Maharawels geheten in Jaisalmer) heeft een minder luxe monument.

Na al die monumenten tijd voor een lhassi en wat te eten in het fort van Jaisalmer.

Binnen de stadsmuren is ook een Jain-tempel. Maar 1% van de mensen in India hangt dit geloof aan. Hun tempels zijn fraaie gebouwen. Menstruerende vrouwen mogen niet naar binnen. Net zoals alles wat van dieren is gemaakt zoals leren riemen.

De Jain vereren een god die erg op Boeddha lijkt maar het niet is. Dit is namelijk Mahavira. Wiens levensverhaal wel veel met dat van Boeddha overeenkomt. Hij verliet ook zon familie op 30 jarige leeftijd om na jaren van rondzwerven en mediteren eindelijk verlost te worden van het aardse leven.

Vlakbij Jaisalmer ligt de Khuhri woestijn. En laat je daar nou net op een kameel kunnen rijden. Zoveel kamelen zie je niet in Nederland dus moesten we dit proberen.

Sandra leert hoe ze een kameel moet besturen en we kunnen weg.

Zonsondergang in de woestijn.

Onderweg naar Jodphur kwamen we weer veel pelgrims tegen. Om te kijken wat ze gingen doen zijn we ook een kijkje gaan nemen in Pokaran. Behalve enorm veel pelgrims was er ook nog een fort. Maar door de honderden pelgrims die fotos van ons maakten in plaats van dat wij fotos van hen namen zijn we er niet al te lang gebleven. Het was verschrikkelijk druk.

Volgende stop was Jodphur, de blauwe stad. Na aankomst zijn we naar de markt gegaan om wat te internetten en wat rond te snuffelen. Het fort bekijken kwam een dag later wel.

Meherangarh-fort.

Uitzicht over de blauwe stad.

Op de weg tussen Jodphur en Udaipur liggen de Jain-tempels van de gelijknamige stad. Verborgen in een groen dal zijn ze een oase van rust. De tempel is gebouwd in 1439 en ziet er geweldig uit.

Veel olifanten in de tempel, veel apen daarbuiten.

Ons redelijk geprijsde hotel had wel een zeer fraai terras. En een geweldige keuken. Hoewel de milde vorm van Delhi-belly de dag erna begon. Het zal wel door de ghee (geklaarde boter) komen waar ze alles in koken.

Het paleis van Udaipur.

Uitzicht vanuit het paleis in de stad op het paleis in het meer.

Het centrum van Udaipur met een Hindoe-tempel.

Het stadspaleis gezien vanaf het water.

Lake Palace.

Indiase vrachtwagen.

In de stad Pushkar mocht je eigenlijk helemaal geen fotos maken op de ghats. Pushkar is een heilige stad en veel mensen waren bezig met rituelen op de ghats. Toen ik een paar fotos had genomen zag ik het bord pas staan. Sorry…. Voor de rest was Pushkar maar een vieze stad voor pelgrims en Europese hippies die in 1969 zijn blijven hangen.

Onze reis was bijna aan het einde. Nog 2 steden. Eerst de hoofdstad van Jaipur. De roze stad.

Met een tuk-tuk naar Ajmeri-gate. Navraag leerde dat daar een scootermarkt zou zitten.

En dat klopte inderdaad. Voor een paar euro hele foute scooterspullen gekocht.

Hawa Mahal oftewel het paleis van de wind. Het is eigenlijk alleen maar een facade. Achter de voorkant is het niet meer dan 1 kamer diep. Dit gebouw diende voor de dames van het hof een kijkje op straat te kunnen laten nemen zonder dat men hun zag.

Amber palace in Jaipur.

Rijk versierd met onder andere glas uit Belgi.

De tuin was aangelegd met een patroon van een Perzisch tapijt.

De Indiase versie van de Chinese muur. Deze verdedigingslinie liep een behoorlijk stuk door.

Dit fort wordt nog steeds gebruikt door het Indiase leger.

Jantar Mantar is een astronomisch park gebouwd tussen 1728 en 1738 door de toenmalige Maharaja. Hier staan allemaal levensgrote instrumenten om de tijd aan te geven en om horoscopen te kunnen bepalen. Deze klok kan de tijd aan de stand van de zon op 20 seconden nauwkeurig bepalen. Jaipur-tijd welteverstaan want van GMT had toen nog niemand gehoord.

Een instrument om aan de stand van de zon je horoscoop te kunnen lezen. Het had in 1 bol gekund maar door deze opzet konden de astronomen zich in de bol begeven en nog nauwkeuriger metingen verrichten. De uitgesneden vlakken zaten in zon zelfde bol net naast deze. Razend knap bedacht voor die tijd.

Een zelfde klok als net. Alleen deze kan de tijd op 2 seconden nauwkeurig bepalen.

Het was enorm heet in Jaipur en ons hotel had een zwembad. Dus met goede moed terug naar het hotel voor een verfrissende duik…..

Een meer dan eens voorkomend tafereel langs de kant van de weg.

De moskee in Fatehpur Sikri. Naast de moskee de overblijfselen van het oude fort.

De entree naar de Taj Mahal in Agra.

De Taj Mahal tijdens zonsopgang.

De torens staan niet in een hoek van 90 graden. Ze staan namelijk 5 graden naar buiten toe. Mocht er ooit een aardbeving komen dan vallen ze niet op het gebouw.

Hoezen voor over je schoenen moeten het marmer van de Taj Mahal beschermen.

De Yamuna rivier.

De bedoeling was dat de bouwer van de Taj Mahal een mausoleum voor zichzelf zou gaan bouwen aan de overkant van de rivier. Dit zou een exacte kopie worden van de Taj Mahal alleen dan in het zwart. De fundering ligt er al alleen werd Sjah Jahan door zijn eigen zoon gevangen gezet in Agra-fort. Zijn gevangenis keek uit op de Taj Mahal.

Agra-fort.

Uitzicht vanaf het rode fort.

Slotgracht.

Op weg naar Delhi nog gestopt bij de tombe van Akbar. Sikandra genaamd. De toegangspoort hierboven vond ik mooier dan de daadwerkelijke tombe.

Het mausoleum.

Terug in Delhi was er nog wat tijd om scooteronderdelen te kopen. Een laatste keer lekker eten en daarna naar het natte Nederland.

7 gedachte over “India 2008”
  1. Dit is een land dat hoog op mijn verlanglijst staat voor een rondreis. Sowieso zou ik meer van Azië willen zien. Ook Mongolië, Noord Korea, Hong Kong , Oost Rusland en enkele Arabische landen staan op mijn verlanglijst. Ik denk dat Ulaan Bator en Pyongyang als eersten aan de beurt zouden komen indien het geld er was om te vertrekken.

    Enkele van mijn collega’s hebben een tijdje door India rondgetrokken en zijn vol lof zowel over het land als de mensen. Wat ze ook ongelooflijk vonden is hoe goedkoop alles is. Ze zeggen dat je met een 200 euro per maand netto in luxe leeft omdat het leven er zo goedkoop is. Lijkt me vreemd in een land dat toch steeds meer aansluiting krijgt met de economische grootmachten. Is het leven in India echt zo goedkoop of is dat intussen al lang niet meer het geval?

  2. Het is inmiddels alweer die jaar geleden maar ik denk niet dat het heel veel duurder is geworden. Kijk als je er woont geef je toch minder uit dan als toerist, als toerist ga je echt iedere avond uit (eten). Als je er eenmaal woont doe je dat denk ik alweer wat minder. En als toerist ga je als een razende roeland langs alle bezienswaardigheden met entreegelden e.d.

    In India is er natuurlijk met meer dan 1 miljard mensen maar een relatief klein deel wat echt profiteert van de economische opmars, en dat zijn niet de mensen die je tegenkomt als toerist. Die werken in hun airco-kantoor als dependance voor westerse bedrijven en lopen overdag niet op een markt of bij een tempel.

    Ik vond de mensen ook vriendelijk, maar duidelijk was wel dat de rupee het belangrijkste is waar alles om draait (makkelijk om te zeggen als westerling trouwens). Of het nu Hindoes of Moslims waren die we tegenkwamen, de rupee rules supreme. Soms waren de pogingen om de rupees uit je zak te kloppen erg grappig en soms meer dan irritant. Bij Fatehpur Sikri bijvoorbeeld (een fort met een moskee) drongen de leerlingen zich echt aan je op. Daar kon je niet gewoon even zelf met de lonely planet je rondje doen terwijl het toch echt een gratis complex was. Daar zijn we ook na 5 minuten weggegaan. Ik had die jongens echt wel wat rupees willen toestoppen maar dan wel wanneer ik dat wil.

    Vooral eten en drinken is spotgoedkoop en dan eet je vaak nog in echte restaurants, als je bij de stalletjes langs de weg eet is het nog veel goedkoper. Over Noord-Korea komt binnenkort weer een reisdocu op de Nederlandse tv.

  3. De documentaires “Friends of Kim” en “Welcome to North Korea” (die laatste is van Peter Tetteroo, een Nederlander) zijn extreem boeiend en beiden geheel op YouTube te bekijken. Nu is er intussen het nodige veranderd (de lege banen zijn nu een stuk drukker, er is opnieuw brandstof dus er rijden opnieuw wat auto’s in de voorheen lege straten, de hotels zijn een stuk voller dan toen die reportage gedraaid werd omdat het toerisme zich er intussen sterker ontwikkelde, …) maar die docu’s blijven wel boeiend om te zien. Ik heb Peter Tetteroo ook gesproken over die reportage, heel aardige man die me veel nuttige info over Noord Korea gaf. De leider van de Korea Friendship Association woont niet zo ver van mij vandaan (ik ben een uitgeweken Belg in Barcelona, en die gozer van de KFA woont in Tarragona op amper een uurtje van Barcelona vandaan) maar het is een erg dubieus figuur dus ik twijfel er een beetje aan of ik hem wil ontmoeten. Ik denk het wel, maar dan met de nodige voorzorgen (hij is niet beroerd om je hele laptop om zeep te helpen als er bezwarend materiaal tegen het Koreaanse regime op staat, dus je neemt beter geen laptop of fotocamera mee en ik denk niet dat ik prive info aan die man zou willen geven). Ik ben overigens communist, maar steun het regime in Noord Korea helemaal niet. Ik beschouw het als nep-communisme, want er is gewoon een heel grote arme arbeidersklasse, een enorm kleine elitaire klasse die in luxe leeft, en daar tussenin een relatief kleine middenklasse die het relatief goed heeft maar enkel bij gratie van die piepkleine hogere klasse overleeft. Dat is net het tegengestelde van waar communisme om draait, dus ik beschouw Noord Korea niet als een communistisch land. That said wil ik er wel eens heen als toerist, maar het regime steun ik niet (en ik moet nog de eerste mede-communist tegenkomen die wel steun heeft voor dat regime)

    India staat zeker op mijn lijst voor te bezoeken, misschien wel voor eens wat langer te verblijven. Het zou zeker bovenaan de lijst staan moest de aantrekking door het Midden Oosten niet zo groot zijn (mijn wens is me uiteindelijk te vestigen in Israel of Turkije, waar ik overigens voorheen al een tijdje gewoond heb). India zit wel in het achterhoofd voor eens een tijdje (een half jaartje of zo) te verblijven, net als Noord Rusland (streek rond Murmansk) trouwens. Het lijkt me geen plek waar ik mijn leven zou willen slijten maar tegelijk ook té boeiend om in een weekje of twee te bezoeken. Ik heb ook niets dan lof over de vriendelijkheid van de Indiërs gehoord, op de lui na dan die de toeristen vanalles proberen aan te smeren (dat lijkt volgens veel getuigenissen haast een aparte klasse los van de doorsnee Indiër die wel erg vriendelijk is). Het is van diezelfde mensen dat ik hoorde dat je er voor een 200 euro in de maand als een god in Frankrijk kan leven, iets waarvan ik me altijd afvroeg of dat wel klopte…

  4. Moermansk, interessant is het wel. Het zou alleen niet zo snel in mij opkomen maar als je er een keer naar toe gaat ben ik zeer benieuwd naar de verhalen. In de ‘communistische’ landen die ik bezocht zoals Laos en Vietnam was het overigens echt de Yankee-dollar die regeerde.

    Indiers, net zoals de andere landen in Azie waar we geweest zijn, hebben altijd schitterende oplossingen voor praktische zaken. In restaurants in India waar ze geen bier (aan vrouwen) mochten schenken kregen we een fles in een krant gewikkeld bij onze stoelpoot paraat. Of gewoon in de op de foto afgebeelde theemok.

  5. haha, doet me denken aan mijn tijd in Istanbul. Drugs worden er zeer zwaar bestraft, dus in plaats van te dealen verbergen ze ze in een waterpijp. Vandaar (als geheelonthouder) dat ik nooit een waterpijp geriskeerd heb, je weet echt nooit wat er op de bodem van dat ding ronddrijft en zonder het te beseffen kan je net zo goed weed aan het roken zijn…

    Mijn interesse in het Noordpoolgebied is al heel lang bestaande, vooral Noord Rusland en Canada: echt extreem geïsoleerde kleine dorpjes, afgesneden van de rest van de wereld, en met temperaturen tot -40 of lager. Extreem boeiend, vooral de combinatie van natuurpracht en die isolatie. De natuur beheerst er het leven. Noord Scandinavie is ook geweldig mooi, maar door het massatoerisme ervaar je er denk ik niet het echte “poolleven”.

    Dat de westerse munt heerst in die communistische landen verbaast me niet. Ik ben zelf lid van de lokale communistische partij waar ik woon (in Spanje is dat per regio) ; laat ons zeggen dat ik nog de eerste partijgenoot moet tegenkomen die landen als China of Noord Korea echt een geslaagde communistische staat noemt. Ikzelf weiger zelfs Noord Korea als een communistisch land te zien, dat is puur nep communisme. China en Vietnam … mja, twijfelgevallen. Er is een eenpartij-politiek met alle macht bij de communistische partij, doch de economie is doorspekt van kapitalistische invloeden. Dus ook bij die landen stel ik me de nodige vragen. Ik beschouw Cuba als het enige land vandaag de dag dat nog echt communistisch is. En zonder dat vreselijk onrechtvaardige embargo zou het een erg aangenaam land zijn ; veel van de problemen die er nu zijn vloeien voort uit dat embargo. Dat ze zich desondanks beredderen en qua gezondheidszorg en educatie nog altijd stukken beter scoren dan de andere Caraibische landen is heel knap. Neem dat embargo weg en veel problemen zullen ook verdwijnen of alleszins minder impact hebben op het land. Nu ja, ik wil hier geen politieke propaganda voeren of zo 🙂 maar in mijn mening is het communisme nooit correct toegepast in het vroegere Oostblok of de oude USSR. Joegoslavië onder Tito, maar het probleem was dat daar geen opvolging verzekerd was. In feite is ook de USSR het verkeerde pad ingeslagen toen Stalin aan de macht kwam, nog een nep-communist die zijn positie misbruikte. Ik ga zeker niet ontkennen dat, op Cuba na, geen enkel land het communisme goed heeft proberen uitvoeren, maar ik zou geen partijkaart hebben als ik er niet in zou geloven dat het wel goed uitgevoerd kan worden. Dat neemt niet weg dat de feiten er zijn: tot nu toe is het nog niet goed uitgevoerd, wel streven moderne communisten er naar het wel goed uit te voeren. Of China en Vietnam de goede rolmodellen zijn? Mja, daarover bestaat discussie. Op sommige vlakken wel (politiek gezien bv), qua mensenrechten zeker niet (ik ben zeer fel tegen de doodstraf en die wordt in China veel te veel gebruikt) en economisch is het een twijfelgeval. Ik ben zeker niet overtuigd, maar anderzijds wel tevreden dat een land met communistisch staatsstructuur zich tot wereldmacht heeft opgewerkt.

Jouw reactie hier!