Leeds United – Stockport County

Wat doe je als je de beschikking hebt over een week aan vrije dagen, een camperT en een voorkeur voor Albion? Juist je gaat een weekje naar Engeland. Op zondag namen we na de wedstrijd van Feyenoord de nachtboot naar Harwich. Langs Brighton, Stonehenge, Bath, Chester, York en Leeds met een bezoek aan een wedstrijd van Leeds United eindigden we de zondag erna op de dagboot terug naar Nederland.

1600 kilometers, 1600 rotondes, 1600 calorieen per genuttigd Engels ontbijt en voor Jeroen ongeveer 1600 pints. Kortom het was een erg leuke week waar we de laatste dagen gezelschap kregen van Kees. Hier volgt het verslag.

Brighton, 31 augustus 2009.

Na een nachtje op de boot met de camperT doorgereden naar Brighton. In 1964 het toneel van massale vechtpartijen tussen Mods (op scooters) en Rockers (op motoren). Voor scooterrijders een plaats om naar toe te gaan.

Ook voor alle Engelsen want het was bank-holiday. Een verplichte vrije dag. Toen wij in de middag wegreden stonden er lange files richting de zee.

Het kiezelstrand van Brighton.

Nee, dit is geen foto van onze reis naar India. Het Royal Pavillion. Het Royal Pavilion is een klein paleis en werd gebouwd in opdracht van prins George IV van het Verenigd Koninkrijk. Hij gebruikte het niet alleen om tot rust te komen, zoals zijn dokter hem had voorgeschreven, maar ook voor geheime afspraakjes met zijn maitresse Maria Fitzherbert.

Het hele paleis is een eclectische mengeling van stijlen. Wel grappig om te zien maar of het echt mooi is…

In Brighton werd het langzamerhand drukker en drukker. Tijd om de camping op te zoeken in Salisbury.

Sandra op een van de campings aan het relaxen. Met een sapje.

In Engeland hebben ze nu eenmaal geen kleine biertjes…

De volgende ochtend na het ontbijt naar Stonehenge. Ondanks dat je het vaak op televisie hebt gezien, of misschien wel daarom blijft het apart om het bouwsel nu met eigen ogen te aanschouwen.

Na Brighton was het tijd om een bezoekje te brengen aan Bath. Niet in de douche maar het plaatsje. Grote trekpleisters zijn de Romeinse thermen en de hier zichtbare Abdij van Bath.

The circus. Een rond plein uit 1754 met allemaal identieke huizen.

Op weg naar Wales werd het weer allengs slechter.

Welcome to Wales – Croeso y Cymru

De omgeving was schitterend maar het weer bar en boos. We hielden het bij die ene nacht in Wales.

Volgende stop was in Chester. Veel van deze vakwerkhuizen maar de camping in de buurt bleek gesloten. Na een middagje Chester zijn we doorgereden naar Leeds.

Vlakbij Leeds ligt Vikingstad York. Ook daar hebben we een bezoek aan gebracht.

De York Minster. Een dag ervoor nog toneel van een uitvaart van een jonge gesneuvelde soldaat van het Britse leger.

Greenwich Mean Time.

Tijd voor een goede Ale in een van de pubs. Betekende wel dat Sandra terug moest rijden.

Vakwerkhuizen op de markt.

Op vrijdagochten kwam Kees aan op het vliegveld van Leeds/Bradford.

Op naar het centrum van Leeds.

Maar niet voordat we ontbeten hebben. Bacon, eggs, beans and chips. Geen black pudding en rashers in Yorkshire.

Als het zo vaak regent dan overkap je de winkels. Slim.

Tijd voor een biertje.

En daarna Indiaas eten. Tradities zijn er om in stand te houden.

In Engeland hebben ze geen kleine biertjes…

Sandra eet haar gingerbread man op. Voor Kees en mij had ze een gingerbread woman gekocht.

Leeds (U.K.) 5 september 2009. Leeds United – Stockport County 2-0. Coca Cola League One.

Elland Road. Thuishaven van Leeds United.

The Old Pea ock. Waar we later een biertje zouden doen. Who stole the C?

Standbeeld van Billy Bremner. Bremner speelde tussen 1959 en 1976 bij Leeds United, waar hij tot 585 wedstrijden kwam. In 1997 overleed hij op 54-jarige leeftijd aan een hartaanval.

Een deel van de enorme fanshop. Feyenoord, gaat eens een kijkje nemen waar je allemaal geld aan kunt verdienen!

Ouderwetse turnstiles.

Op 5 april 2000 wordt in Istanbul de halve finale van de UEFA-Cup gespeeld tussen het Turkse Galatasaray en het Engelse Leeds United. De avond voor de wedstrijd breken er rellen uit waarbij twee Leeds United fans worden doodgestoken.

Chris Loftus van 35 jaar werd 17 keer gestoken en overleed ter plaatse. De 40-jarige Kevin Speight werd tijdens de ongeregeldheden zes keer gestoken. De vader van 2 kinderen en uitbater van een bar in Farsley overleefde de steekpartij niet en de dood van twee van hun medesupporters liet de Leeds-fans in diepe rouw achter. Op de dag van de wedstrijd wordt een officile vlucht met supporters geannuleerd om te voorkomen dat er nog meer Britten naar Turkije vliegen.

In april volgend jaar is het tien jaar geleden sinds de moordpartijen en verscheidene groeperingen hebben de handen ineen geslagen om geld op te halen voor het goede doel. Speight was behalve Leeds-fan ook verwoed scooterrijder (oldtimer Vespa’s en Lambretta’s, een scene die enorm groot is in Yorkshire) en dus hebben de leden van de Yorkshire Scooter Alliance en de (oud) leden van de harde kern van Leeds United, de service crew, een aantal evenementen gestart om geld op te halen. Het gekozen goede doel is Candlelighters, een organisatie die zich inzet voor onderzoek naar kanker bij kinderen.

Bij de thuiswedstrijden van Leeds United worden er T-shirts verkocht met de beeltenis van beide supporters in de drie kleuren van de club (geel, wit en blauw). Tevens worden er hondenraces gehouden, een fietstocht, pokerwedstrijden en een jeugdvoetbaltoernooi. Op 5 april 2010 wordt de actie afgesloten. Precies tien jaar na de moorden.

Niet alle tribunes zijn even fraai.

Een biertje in de Peacock met onze vrienden uit Leeds. Sandra, Sally, Steve en ‘Gaz’.

De wedstrijd kan beginnen.

Een harde en rommelige wedstrijd.

Nog voor rust komt Leeds United met 2-0 voor. De fans zingen pesterig richting de Stockport fans ’two-nill was your keepers fault’.

Vlak na rust mist Leeds een penalty. Het blijft dus bij 2-0.

Typisch beeld uit de lagere divisies in Engeland. Bij een uittrap van een rechtsbenige keeper staat iedereen op klein gebied ter hoogte van de middenlijn.

Na de wedstrijd nog wat foto’s gemaakt van familieleden van de slachtoffers in Turkije die bezig waren met de shirtverkoop.

En daarna 400 kilometer naar Harwich waar we de volgende dag de boot naar huis namen.

Dag Engeland. Tot binnenkort!

Jouw reactie hier!