Hertha BSC – Borussia Dortmund

Berlijn, ooit Reichshauptstadt die Welt, was een bestemming die hoog op het lijstje ’te bezoeken steden’ stond in huize Peenvogel. Samen met Kees en Linda vertrokken we op donderdagavond richting Hannover voor de eerste tussenstop in een formule 1 hotel. De 700 kilometer werd op de heenweg in twee etappes gereden zodat we op vrijdag voor de lunch in de hoofdstad van Duitsland konden zijn.

Wij hadden last van een klein beetje schuldgevoel omdat Bastiaan de nacht van woensdag op donderdag last kreeg van buikgriep (iets waar Sandra het weekend ervoor al last van had). Gelukkig knapte hij in de loop van de dag op zodat we hem met een gerust hart bij Oma Willie konden laten logeren. Later dit weekend kregen zowel Sandra als Jeroen last van buikgriep zodat we de drie heilige B’s in Duitsland (Bier, Bratwurst en Bundesliga) niet ten volle konden benutten.

Vrijdag stond in het teken van sightseeing. Iconen van de stad zoals de Rijksdag, Brandenburger Tor en Kurfursterdamm werden met een bezoekje vereerd. En zaterdag volgden De Muur, Checkpoint Charlie en een tochtje over rivier de Spree. Toen de mannen naar het Olympiastadion waren voor de wedstrijd tussen Hertha BSC en Borussia Dortmund deden de vrouwen zich tegoed aan lunch, chocolademelk, relaxen en uno. Ieder zijn ding zeg maar. Het weekend werd afgesloten in een goed (en erg goedkoop) tapas-restaurant in de bekende wijk Kreuzberg.

Zondag zijn we vroeg op weg naar huis gegaan. De straat van ons hotel werd na 7 uur geblokkeerd voor de halve marathon van Berlijn en met de rommelende magen (niet van de honger) van de twee chauffeurs leek een vroege thuiskomst alle partijen het beste. Berlijn is zeker een stad waar we nog wel een keer naar toe willen. Dan naar Union Berlin gaan?

Berlijn (Dui.), 26-28 maart 2010. Hertha BSC – Borussia Dortmund 0-0. Bundesliga.

  Op de ring van Berlijn kwamen we de eerste Trabant tegen. Icoon van Oost-Duitsland.

  Entree naar Berlijn 😉

  Een van de tientallen Beren die we in Berlijn in het straatbeeld zagen. Allen met een ander thema.

 

Potsdamer Platz met zijn hoogbouw. Ongewild zing je de hele tijd het nummer van het Klein Orkest in je hoofd.

 

Het Holocaust-Mahnmal. Een monument ter herdenking van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bestaat uit 2711 betonblokken.

  Een ander icoon van Berlijn. Het ampelmannetje. De ene keer staat ie op rood…

…en de andere keer op groen.

  Eenmaal aangekomen bij de Brandenburger Tor was er een demonstratie aan de gang. Door de rode vlaggen waande je je even in Oost-Duitsland. (noot van de auteur. Oost-Duitsland lag echter aan de andere zijde van de poort, op deze plek liep de muur).

  De Brandenburger Tor..

 

  Het beeld op het gebouw, een Quadriga (tweewielige wagen met vier paarden), werd in 1806 meegenomen door Napoleon naar Parijs als oorlogsbuit. Na de val van de Berlijnse Muur werd de Brandenburger Tor gerenoveerd. Na lange en soms felle discussies is besloten ook de adelaar en het ijzeren kruis weer terug te zetten; hoewel voor velen een pijnlijke herinnering aan het nationaalsocialisme. Heden ten dage is de poort het symbool van de Duitse eenheid

 

  De Rijksdag.

  Op straat theater zoals we gewend waren op Lowlands.

  Deze kerel hielp Kees bij het uitkiezen van de lunch. Maar dat mocht geen verrassing zijn. Bier en currywurst natuurlijk. De magen van Sandra en Jeroen deden het hier nog prima.

  Wandelend door het stadspark Tiergarten.

  Kwamen we langs een monument voor de gevallenen aan Sovjet-zijde. Geheel in communistische stijl die we eerder in Vietnam zagen voorzien van wat oorlogsmaterieel.

  “En iedereen werkt, hamers en sikkels”

Het woord van de trip. Siegessule (“overwinningszuil”). Aanleiding tot de bouw was de overwinning van Pruisen op de Denen in de oorlog van 1864. Oorspronkelijk was de zuil op de Knigsplatz (nu Platz der Republik) voor de Rijksdag gebouwd. In 1939 werd de zuil echter door de nazi’s naar de huidige locatie in de Tiergarten verplaatst.

Kees heeft plannen om een pannenkoeken-gerecht in de vorm van dit monument te gaan verkopen in Numansdorp.

  De dames blijven achter. Kees en Jeroen gaan op onderzoek uit.

  Wayne?

  Om bij de zuil te komen moesten we door een ijskoude tunnel heen onder de rotonde door. Aan het einde voelden we ons net een elftal dat het veld opkomt.

  Bovenop de Siegessule is een verguld bronzen beeld geplaatst dat Victoria voorstelt.

Vriendelijk van ze.

  Tijd voor een biertje. Ook toen nog niets aan de hand met de maag van Jeroen.

Mooi scheldwoord als we ooit eens tegen Hertha spelen 😉

  “Waar Mercedes en Cola nog steeds op een voetstuk staan”

  KaDeWe. Oftwel Kaufhaus Des Westens. Een begrip in West-Berlijn.

  De Kaiser-Wilhelm-Gedchtniskirche die in de Tweede Wereldoorlog door een bombardement zwaar beschadigd werd. De kerk is n van de bekendste bezienswaardigheden van Berlijn. Door de Berlijners zelf wordt de combinatie van rune en nieuwbouw soms oneerbiedig “poederdoos en lippenstift” genoemd.

Tsja, en toen was het gedaan met Jeroen. Zij maag speelde hem parten en ook Sandra werd tijdens het eten niet lekker zodat Kees en Linda met twee zieke vogeltjes zaten opgescheept. Op zaterdag ging het alweer wat beter met ze.

Anhalter Bahnhof naast ons hotel. Op 3 februari 1945 werd het Anhalter Bahnhof zwaar getroffen door geallieerde bombardementen en brandde het uit.

Een deel van de Berlijnse muur.

Een koperen rails geeft aan waar de muur liep.

Een doorkijkje van Oost naar West.

Eins-zwei, Polizei (in een Trabant).

Checkpoint Charlie.

Ook wel typisch dat het pas op het laatst in het Duits staat.

Nogmaals het douane-huisje. De snackbar rechts heet snackpoint-Charlie. Zo goed dat Jeroen die had kunnen verzinnen 😉

Mooie Oost-Duitse scooter.

Op de Gendarmenmarkt een aantal fraaie kerkgebouwen. En de vestiging van Fassbender & Rausch. Wereldberoemd voor hun chocolade.

Als je dan niet misselijk bent als je de Brandenburger Tor op hebt gegeten.

Dan kan de Rijksdag er ook nog wel bij.

Vrouwen en chocola.

Een Ampelmann-winkel.

Tijd voor een boottochtje over de Spree.

Sandra bewondert het Duitse geld.

De stad is een mix van oud en nieuw.

Rijksdag vanaf het water gezien.

Maar wij hebben de Euromast! En toen gingen de heren naar het Olympia-stadion. In de stad kwamen we al aardig wat Dortmund-fans tegen.

Zo’n pocket-kaartje in Londen is makkelijker mee te nemen.

Met U2 naar het stadion. Deze metro stopte ook nog eens op Bahnhof Zoo.

Mooi, mooi, mooi.

Blauw en geel op weg naar het in 1936 gebouwde stadion. En hoewel onze eigen Kuip slechts een jaar jonger is ziet het Olympia-stadion er vl ouder uit. Komt door de bouwstijl. Dit stadion heeft een nogal steens uiterlijk waar De Kuip gebouwd was met staal, beton en glas. Je zou het Olympia-stadion bijna Duits kunnen noemen.

Na de rij bij het ophalen van de kaartjes in de rij om het stadion in te gaan. Misschien kwam het door de ongeregeldheden de wedstrijd ervoor toen Charisteas in de laatste minuut Hertha in diepe rouw dompelde dat het fouilleren erg lang duurde. Er was nog net tijd voor een broodje.

Worst uiteraard.

Wat zou er nou bij HSV staan?

Op de Ostkurve zaten we op de tweede ring. Aan de overkant de vuurkorf voor de Olympische vlam en de Dortmund aanhang. Die waren met zo’n 6000-8000 man aanwezig.

Op dit ereterras zag de nazi-top de zwarte atleet Jesse Owens vier maal een gouden medaille winnen op de Olympische spelen van 1936. Dat Hitler hem de hand weigerde te schudden klopt deels. Hitler weigerde de handen van alle niet-Duitse sporters te schudden.

In de eerste helft 1 rij stewards tussen Ostkurve en veld. De tweede helft was er ‘dubbele dekking’.

Heimspiel fur Dortmund zongen de fans van BVB op het voorplein. Dat klopte deels, in getal waren ze wel aanwezig. Qua zang en sfeer nauwelijks. Kwam wellicht ook door het goede spel van Hertha en het apatische optreden van geel-zwart.

Dat verwacht je dan ook weer niet. Een beer als mascotte.

Hertha in de aanval.

Het werd nog aardig weer ook.

Na een half uur nog steeds geen goals voor 60.000 toeschouwers.

Bier voor Kees, cola voor Jeroen.

In de rust een rondje stadion gedaan. Hier het Olympische zwembad.

Nog meer Olympische terreinen. Dit is het meiveld met klokkentorens.

De plaats van de vlam.

Olympische winnaars.

Voetbaltoerist.

Terug op onze plek en we zien een dubbele rij stewards.

Ook deze bal ging er niet in.

Tien minuten voor tijd scoort Hertha maar let op de grensrechter rechtsboven. Het doelpunt wordt ten onrechte afgekeurd. Zo komt degradatie wel heel dichtbij.

Een minuut voor tijd gaan wij weg. Voor de drukte de metro opzoeken.

Mooi stadion, kan niet anders zeggen.

Met een half uurtje zijn wij weer op Potsdamer Platz.

De dames waren moegesnoept en in het hotel.

Maar een tapas gaat er altijd wel in, ook al protesteert je maag.

In Duitsland is alles groot. Dus ook toetjes.

Serieus zoals altijd.

Op weg naar huis.

3 gedachte over “Hertha BSC – Borussia Dortmund”
  1. 1 jaar in deze stad gewoond, en het is een echte aanrader. Ongeacht wat je graag doet (sport, cultuur, historie, uitgaan, …) het is er allemaal. De stad is ongelooflijk divers, multicultureel tot en met (ik woonde in de wijk Wedding waar 1 op 3 mensen Turkse roots had) , alle subculturen zijn er erg zichtbaar (punks, gothics, … vooral in de wijken Prenzlauer Berg, Kreuzberg en Neukölln was de alternatieve sfeer enorm voelbaar), het aantal boeiende culturele en artistieke evenementen is amper te tellen, het is er zeer goedkoop wonen zodat je je haast schuldig voelt om zoveel terug te krijgen voor zo weinig geld (200 euro en je hebt al een 40 vierkante meter flat, reken er maximaal 100 bij voor elektriciteit en water… en dan zit je niet eens zo gek ver van het centrum) … Heb er een heel erg leuke tijd beleefd. De eerste keer de Muur zien was indrukwekkend, hoe een zo dun laagje beton twee werelden van elkaar kon scheiden acht je amper voor mogelijk. Het is anderzijds prachtig hoe men er in slaagde de stad te herenigen, alles is erg mooi opgepoetst en als je geen kaartje bij hebt merk je amper wanneer je van Oost naar West loopt in sommige stadsdelen. De spreuk dat Berlijn het symbool van de scheiding én hereniging van geheel Europa was klopt in die zin ook helemaal. Een echte aanrader, deze stad.

    PS: Olympiastadion is een erg fraai stadion, maar bezoek als je de kans hebt zeker ook eens het stokoude Poststadion en een wedstrijd van “Eisern Union”, een echte cultclub die destijds in de DDR als enige niet door het regime gesteunde club meestreed voor de prijzen.

  2. Allemachtig, jij hebt echt overal gewoond hé. Wij vonden Berlijn erg leuk, het is alleen dat het niet echt naast de deur is maar Union Berlin zou ik zeker ook eens willen bezoeken. Ons hotel lag op de rand van Kreuzberg en we hebben daar heerlijk gegeten.

  3. Kreuzberg, oftewel de Turkse enclave in Berlijn 😉 Toen Turkije op het EK 2008 tegen Kroatië won waren er 50000 Turken op de KuDamm die vierden, getooid in nationale vlaggen en Turkse muziek zingend. Heerlijk. De straten waren autovrij gemaakt met een bord “Kein Zugang ; nur für festende Türken”. Fantastisch. Ik heb op Dynamo Berlin na van alle clubs met een beetje faam een wedstrijd bijgewoond: Hertha, Union (3x),TeBe, Türkiyemspor, AK Berlin. Dynamo heb ik ook bezocht maar dat was een stadionvisit zonder wedstrijd.

    Ik heb heus niet overal gewoond hoor 😉 De wereld is groter dan Europa. Ik heb 3 jaar in Ierland gewoond (gespreid over Eire en Noord Ierland), 8 maanden in Turkije, een jaar in zowel Tsjechië als Berlijn, en nu sinds 2009 al in Spanje. Ik zou graag terugkeren naar het Midden Oosten om me daar permanent te settelen. Ik heb daar echt mijn hart aan verloren. Dat terzijde staan Noord Rusland, Cuba en India op de lijst waar ik graag een tijdje zou vertoeven (een jaartje, misschien een 2 jaar of zo) terwijl de rest van Azië en Latijns Amerika op de verlanglijst staan voor een road trip. In feite ben ik gewoon een obsessief liefhebber van reizen, voor mij het mooiste wat er is. Enkel de USA, dat spreekt me totaal niet aan, en regimes als Saoedi Arabië en Iran maken een reis daar erg moeilijk (helaas want het lijken me wel heel mooie landen). Voor te wonen op langdurige basis heb ik mijn hart aan het Midden Oosten verloren maar dan bedoel ik de echt historische steden zoals Jerusalem, Istanbul, Beirut, ….. niet Dubai of Riyadh of zo waar je meer shoppingcentra hebt dan oude souks.

Jouw reactie hier!