‘Sir, Sahib! Where are you from Sir?’
Terwijl wij blootsvoets de trappen van de Jagdish-tempel in Udaipur oplopen worden we ingehaald door een twintiger die deze vragen op mij afvuurt (nooit op Sandra, alle vragen aan haar gaan ook via mij).
‘Rotterdam, Holland’ antwoord ik naar eer en geweten. Mijn woonplaats is dan wel net geen Rotterdam maar van dit kleine plaatsje heeft niemand ooit gehoord. In verre oorden zeg ik expres de plaatsnaam als eerste voordat de vraagsteller een verhaal kan gaan afsteken over tulpen, klompen en godbetert onze hoofdstad. Ik probeer ze voor te zijn. Dat scheelt een hoop ergernis.
‘Ah Rotterdam, one day i want to go to Erasmus University.’ Ik kijk naar het vrolijke ronde gezicht van de student die graag in Nederland wil gaan studeren en wacht op een vervolgvraag. Die komt er niet en hij wenst ons een fijne dag. Terwijl wij verder gaan met het bekijken van de tempel zie ik hem nog net een buiging naar een van de vele Indiase Goden maken voordat hij de trap afgaat.
Halverwege ons rondje komt er een oudere Indiase man naast ons lopen. Ook hij spreekt ons aan. Waar we vandaan komen. Rotterdam dus, ook bij deze beste man een blijk van herkenning. Hij lijkt me te oud om ook aan de Erasmus te willen gaan studeren maar voordat ik een vraag kan stellen begint hij met het opnoemen van een rijtje.
‘Ah, Rotterdam. Euromast, Erasmus University, Blijdorp, Zuidplein.’ Bij Zuidplein schieten Sandra en ik in de lach. Welke Indiert heeft er in Godsnaam (zelf kiezen welke Indiase God) ooit van Zuidplein gehoord? Hij vertelt dat hij wel eens in Nederland geweest is en ook in Rotterdam. Hij heeft er zelfs een neef wonen.
Wij vervolgen ons rondje door de tempel en onze beste nieuwe vriend geeft ongevraagd een rondleiding. Hij vertelt over de tempel en over Udaipur (waar Octopussy is opgenomen en bijna ieder restaurant deze film in de avond uitzendt) en over zijn neef in Rotterdam.
Als we weer bij onze schoenen zijn pak ik een briefje van 50 rupee, ongeveer 80 eurocent. Ik wil de beste man niet helemaal beledigen maar we hadden niet om zijn rondleiding gevraagd. Hij is inderdaad beledigd, niet vanwege het bedrag maar vanwege het feit dat we dachten dat hij hier op uit was. Nee, hij wil ons alleen maar uitnodigen in de winkel van zijn broer. Waar ze mooie schilderijen maken.
Vijf minuten later zitten we aan de Indiase chai. In het atelier hangen diverse werkjes met daarop Indiase tafereeltjes. Zoals ongeveer alle winkeltjes in deze straat volhangen met dezelfde werkjes. Onze vriend duikt achter de toonbank en haalt uit een hele stapel fotomapjes een mapje met daarop geschreven ‘Holland’. En verdomd, hij heeft foto’s waarop een Indiase man voor de Euromast staat. En een foto van dezelfde Indiase man in Blijdorp.
Als klap op de vuurpijl zien we de beste man ook voor de ingang van winkelcentrum Zuidplein. Er is echter een maar, dit is zeker weten niet de man die ons meenam naar de winkel. Giechelend om het onschuldige bedrog drinken we onze chai op terwijl de winkeleigenaar uitlegt dat de schilderijen gemaakt zijn met kwasten bestaand uit 1 haar van een eekhoorn. We beginnen nogal melig te worden van de hele situatie. Lachend komt de jonge jongen die we eerder die dag op de trappen zagen binnenlopen. Hij maakte ook deel uit van het complot.
Na een tweede bakje thee en wat afdingen kopen we een schilderijtje voor ongeveer 100 rupees. Een man en een vrouw op een dromedaris. Met een gespeeld pijn in zijn hart (want we hebben het hem wel heel erg moeilijk gemaakt tijdens de verkoop) nemen we afscheid van de atelierhouder, zijn broer en zijn zoon en vervolgen onze weg naar Jag Niwas, het paleis in het midden van het meer waar Octopussy is opgenomen.
Naast ons komt een jonge jongen lopen. ‘Sir, Sahib! Where are you from Sir?’
.JPG)