Tempel

In de verte klinkt het eentonige gebed van een tempel, het duurt niet lang voordat de zon zich zal laten zien.

Hoogstwaarschijnlijk is het gebed voor een begrafenis want voor bruiloften is de regentijd niet het seizoen. Want ook in Cambodja denken ze in seizoenen, zij het in een iets andere context dan wij voetbalfans.

Op het moment dat de monniken beginnen met dit gebed ligt Nederland op een oor. En die vijf uur tijdsverschil met Rotterdam zorgt ervoor dat ik iedere ochtend wakker wordt met het gezang van de monniken én vooral veel transfernieuws.

Op RTV Rijnmond klonken de eerste geluiden van ongenoegen over het transferbeleid van Feyenoord en op Twitter, sowieso niet de plek van nuances, werd om aanwinsten geschreeuwd. Het duurde een etmaal en daarna stroomden de nieuwtjes binnen. Giminez, Idrissi en Timber en als ik straks lig te slapen zal ook Rasmussen wel bevestigd worden.

Dennis te Kloese lijkt te doen wat hij moet doen. Doorpakken nu de mogelijkheden daar zijn. Misschien is Mexico wel een ideetje voor een volgende vakantie als Giminez een beetje gaat presteren. Al loop je daar door het tijdsverschil misschien helemaal achter de feiten aan. En daar maken ze je wakker met kerkklokken. Dat is niks natuurlijk.

S21

De tweede keer dat we deze gruwelijke plek bezoeken maar de impact was niet minder. S21 was de gevangenis in Phnom Penh van de Rode Khmer. Slechts een handvol mensen overleefden het. Iedereen werd gemarteld totdat ze bekenden een vijand van de Khmer Rouge te zijn. Met de onvermijdelijke dood als gevolg.

Road to Phnom Penh

Er was weinig voor nodig om je toch zorgen te maken voor de reis naar Phnom Penh. Drie vluchten kort op elkaar, chaos op Schiphol met tassen en de security.

De realiteit was echter dat we een uur na aankomst met de trein op de luchthaven al aan een biertje zaten. Het ging allemaal vlekkeloos. Ook de vluchten naar Bangkok en Phnom Penh liepen voorspoedig en zodoende zaten we 24 uur na ons vertrek al met Jan in een bar. Het kan verkeren.

Coco

Bastiaan en zijn maat wilden graag naar de nieuwste film van de Minions. Het was de eerste maandag van de zomervakantie en het plan om met de jongens uit de klas te gaan was een stille dood gestorven. Ingegeven door een filmpje op TikTok zouden Bastiaan en zijn klasgenoten in hun nette pak naar deze film gaan. Toen puntje bij paaltje kwam, kwam daar helaas niets meer van terecht.

Na wat aandringen mocht ik wel mee en ik hoefde niet eens in mijn nette pak. Als ik maar zou rijden en popcorn voor ze kocht. Een kleine opoffering om zelf ook de film met de bekendste gele wezentjes ooit te bekijken. En ik hou ook voor popcorn. Dubbele winst.

In de hal naar zaal drie stond een grote kartonnen aankondiging van een film die volgend jaar uit moest gaan komen. Met grote letters stond er ‘Casa Coco, een onvervalste Rotterdamse komedie’.
En juist op die laatste toevoeging sloeg ik aan. Wat gaat er precies Rotterdams zijn aan deze komedie? Zetten ze achter ieder woord eindigend op een R of een P de natte T? ‘Ik loopt te lopen, fijne gozert’ want dat de cast behalve hun geboortegrond niet veel meer met Rotterdam heeft mag duidelijk zijn. Gerard Cox moest laatst nog uitgelegd worden hoe de metro werkte. Of eindigen ze iedere zin met ‘ja toch?’

Er wordt weleens beweerd dat Rotterdammers nuchter zijn. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar het tegenovergestelde is waar. Handdoeken met ‘hier ligt een Rotterdammer’ om in het buitenland te laten zien waar je vandaan komt. Sentimenteel worden bij het 75-jarig bestaan van De Kuip en een droge strot van alle emotie tijdens het afscheid nemen van een rood-wit icoon uit de jaren ’70 die we zelf niet eens hebben zien voetballen. Nuchter? Eerder vurig zoals op de Balkan, trots op de stad en haar gebouwen.

De film zal mij benieuwen want in mijn ogen is er maar een echte onvervalst Rotterdamse komedie en dat is De Marathon. Een universeel verhaal over trouw, liefde en de dood. Een film die nooit had geklopt als deze zich niet in Rotterdam had afgespeeld.

Ik vermoed dat ik Bastiaan en zijn maat niet mee zal krijgen naar deze film, hoeveel popcorn ik ook zal bieden. Nou ja, dan ga ik zelf maar. Loopt ik daar zelf wel over de rooie lopert in mijn nette pak met mijn wijffie, ja toch?