Op een warme donderdag in augustus schijnt de zon fel in het Poolse dorpje Oświęcim, al kent de hele wereld dit dorpje alleen van zijn Duitse naam.
Ik loop onder de bekendste poort van de recente geschiedenis door waarop het cynische ‘arbeit macht frei’ valt te lezen. Een beklemmend gevoel maakt zich meester van mij.
Een paar kilometer verderop staat een ander bekend gebouw. Het poortgebouw waaronder een treinrails loopt. Het was de eindbestemming voor Aron Naarden en zijn moeder. Direct na aankomst met de trein in september 1942 werden ze vergast. Aron Naarden was op dat moment geen actief lid meer van Feyenoord, in april 1940 schreef hij zich uit met als reden ‘gebrek aan animo’, waarschijnlijk zag de familie de bui al hangen.
Zijn oudere broer Emanuel bleef wel lid totdat in het najaar van 1941 alle verenigingen werd opgeroepen haar Joodse leden te verwijderen. Feyenoord gehoorzaamt en Emanuel wordt uitgeschreven. Ook hij overleeft de oorlog niet.
Een paar weken terug werd Steven Berghuis op een Rotterdamse muur afgebeeld in een gestreepte pyjama en met een grote neus. Er waren mensen die zelfs op dat moment durfden te beweren dat het niets met de oorlog te maken had maar dat het een reactie was op het feit dat Ajax-supporters zich joden noemen. Voor die mensen zou een bezoek aan Auschwitz niet misstaan. Al valt er aan domheid nauwelijks iets te doen.
Uit mijn tijd uit de klankbordgroep bij Feyenoord weet ik ook wel dat er destijds nauwelijks afspraken viel te maken met onze evenknie in Amsterdam. Een verbod op niet clubgerelateerde vlaggen werd ‘geschonden’ door het tonen van een enorm grote Israëlische vlag. En ook de spandoeken en spreekkoren waarop het bombardement op Rotterdam werd verheerlijkt waren nooit ver weg. Wat dat bombardement voor de gehele (en zeker voor de Joodse) bevolking in Nederland betekende behoeft geen uitleg. Na de overgave was het dankzij de punctualiteit van de Nederlandse overheid een eitje voor de Nazi’s om ongewenste elementen op te sporen. Historisch besef en correlatie is de fans in Amsterdam kennelijk vreemd.
Maar laten wij in godsnaam de verstandigste zijn. Stop met al die joden-liedjes. Kap met die spreekkoren en dit soort graffiti. Sta er gewoon boven omdat het voor de nabestaanden, zover ze er nog zijn, écht kwetsend is.
Doe het voor Aron Naarden, een echte Feyenoorder die vermoord werd. Alleen omdat hij Joods was.
