De Klassieker, een mokumslag

Een zonovergoten Kuip (toen nog wel) wachtend op de Klassieker. Een wedstrijd die doorgaans teleurstelt. Het recept is bekend: Feyenoord valt aan en de goal valt aan de andere kant.

De deejay was een beetje in de war om niet gewoon het Hand in Hand, Kameraden te draaien bij de opkomst.

RVP zwaait naar zijn familie.

Beetje rook.

Nog meer rook.

Nóg meer rook.

Lichtmast in de mist.

Hé, we zijn al bezig.

Tsja, en als je matig begint en je geeft een vrije trap weg. Het recept voor weer een verloren Klassieker lag na 8 minuten al op de loer.

Maar dan is daar altijd weer Toornstra.

Ok, het doelpunt viel al eerder maar dit is een mooier moment.

Continu gezeik van die gasten.

En als je dan meer met mekkeren en zeuren bezig bent, dan scoort Berghuis gewoon lekker de 2-1.

31:08 is just a time.

Wel weer fakkels.

Na een slippertje achterin brengt RVP de stand weer in ons voordeel.

3-2.

Rust, en nog steeds aan het zeiken. Dat elftal mag dan zogenaamd zoveel geld waard zijn. Ik zag het er niet aan af.

Zelfs Gio lach Zyech uit. 

En na wederom een fantastische goal kan de vervanger van Lamprou niets anders doen dan buigen voor zoveel schoonheid.

Lalala.

4-2 en de cookie was not yet done.

RVP was niet de MVP, dat was Toornstra, maar wat een geweldenaar. Een zogenaamd supertalent kijkt bewonderend toe.

Nu komt er wél een goede Deen het veld op.

Huppetee, vijf tegen twee (dat rijmt).

Linksboven staat er weer een te zeuren.

De buit was nu wel binnen ja.

Het regende maar niemand die de druppels voelde.

En Ayoub maakt de vernedering compleet. Voor al die keren dat we met pijn en moeite gelijk wisten te spelen of met een nederlaag het veld af stapten. Dit was erg mooi. De mooiste Klassieker die ik tot nu toe zag.

Heerlijk.

YNWA

En klaar.

Koop er nog maar twee, koop er nog maar drie….

Feyenoord bedankt!

Feyenoord vs Fortuna, een exhausted battery

‘Exhausted battery’, dat is wat mijn camera aangaf toen ik de standaardfoto van twee elftallen die het veld van De Kuip betreden foto wilde maken. Enfin, dan maar foto’s maken met mijn nieuwe iPhone. Al zoomt deze natuurlijk niet zo ver in. Aan de andere kant was het misschien maar beter ook want zoveel viel er nou ook weer niet te zien op deze koude woensdagavond.

Het was niet echt druk. 

De enige reden die ik kon bedenken dat ik bij deze wedstrijd was is het feit dat als ik dit soort wedstrijden, in dit soort seizoenen, zou gaan overslaan het punt steeds dichter- en dichterbij gaat komen dat het me überhaupt nog wat doet. Zie het als een soort commitment, een verstandshuwelijk.

Een dubbelsjaal. Ik hoop niet dat ie er teveel uit China heeft laten komen.

Het duurde even, maar uiteindelijk werd het 4-1 en zitten we gewoon weer in de kokerT van de KNVB.

 

Haas tijdens Dekkerloop

Dat was een prima loop afgelopen zondag. Zonnetje, prima parcours en goed verzorgd met drie waterpunten op de halve marathon. Het voordeel van het spelen van haas is dat je totaal zonder tijdsdruk loopt en wat meer kan genieten. Met een hartslag die gemiddeld op 155bpm uit kwam was het met recht een goede duurloop. Pas de laatste kilometers, toen we langs mijn kantoor liepen, kreeg ik het pas koud in mijn korte broek. Had dat met kantoor te maken 😉

Enfin, met een tijd van 1:54 was het een prima trainingsloop op deze manier. Leuk was ook dat Sandra en Sandra ook liepen. Dus het was een gezellig familie-uitje.

Netflix

Voor iedere rechtgeaarde voetbalsupporter is de Netflix-documentaire “Sunderland ’till i die” een aanrader. Een intrigerend inkijkje in het wel en wee van een voetbalclub waar winnen niet meer de normaalste zaak van de wereld is. Van een hectische deadline-day tot ontluisterende nederlagen. Hoe het afliep weet iedereen die het Engelse voetbal een beetje volgt, de onvermijdelijke degradatie naar League One. In plaats van Manchester United en Arsenal komen nu Burton Albion en Oxford United langs in het Stadium of Light.

Op boxingday speelde Sunderland voor een bijna uitverkocht stadion tegen Bradford City. Met ruim 46.000 toeschouwers een toeschouwersrecord voor League One. Ook in Sunderland geldt dat je eerst diepe dalen moet kennen om als fans nader tot elkaar te komen. Het deed denken aan die midweekse wedstrijd tegen VVV een paar dagen na voetbaltechnisch de zwartste dag in het bestaan van Feyenoord.

De fans van Feyenoord en Sunderland hebben al jaren een vriendschappelijke band, iets wat je in de documentaire ook een paar keer voorbij ziet komen. Op de vlaggen die de fans van The Black Cats meezeulen naar wéér een uitwedstrijd op een regenachtige dinsdagavond prijkt af en toe ons mooie rood- en wit.

Van de hoofdrolspelers uit de documentaire zit er bijna niemand meer bij de club. Trainers, spelers en directeuren bleken allemaal passanten te zijn, ook in Sunderland zijn de fans de enige constante factor. Bang voor degradatie zullen wij nooit hoeven zijn maar dat Feyenoord op bestuurlijk niveau roerige tijden staat te wachten is evident. Beslissingen over een nieuw stadion, trainer en een spelersgroep die aan een nodige kwaliteitsinjectie toe is zijn zaken die op zeer korte termijn geregeld moeten worden.

Mocht Netflix nog een zak met geld hebben dan zou ik wel weten waar ik mijn draaiende camera’s naar toe zou sturen.

Foto’s van mijn bezoek aan Sunderland staan hier (klik).

Spuitbus en spons

In het Noorse hotel kwam de kaviaar bij het ontbijt uit een tube en buiten hing de doordringende geur van linoleum. Bij toeval zaten we in hetzelfde hotel als de spelers voor deze Europese uitwedstrijd. Hoewel, toeval. Er waren in het kleine stadje maar twee hotels. Tijdens ons verblijf kregen we een zeldzaam inkijkje hoe de spelersgroep zich voorbereidde op een Europacupwedstrijd. Dat hield niet over. Behalve de verplichte wandeling na het ontbijt werd er voornamelijk geluierd. Er was een kaartclubje met Kuyt en Bosschaart en de rest van de selectie hing maar wat rond, smartphones waren er nog niet. Op de computer in de lobby zochten Kalou en Castelen uit wie er van hen twee het meest in de zoektermen van Google verscheen.

Trainer Gullit lachte de hele dag, behalve toen we rond een uur of vijf (na de hele middag in de kroeg rondgehangen te hebben) vroegen of we niet met de spelersbus mee mochten rijden. Toen was zijn joviale glimlach ineens verdwenen. De show werd echter gestolen door ‘ome’ Gerard Meijer die een paar verstekelingen in de spelersbus met zachte hand naar buiten dirigeerde en daarna uitgebreid de tijd nam om met ons op de foto te gaan. Op de foto’s lacht hij zijn witte tanden bloot.

Tijdens de zeer matige wedstrijd moest ‘ome’ Gerard nog een paar keer in actie komen. Toegezongen door het meegereisde Legioen lapte hij voor de zoveelste keer in zijn leven een Feyenoorder op. Hij zag de club opklimmen tot Europa’s allerbeste en daarna afglijden tot een vereniging waar bijna niemand meer interesse in had. Van San Siro tot de Langeleegte en van Ove Kindvall tot Cory Gibbs.

De enige echte Feyenoorder op het veld had die avond geen bal geraakt. Zijn specialiteiten? De spuitbus en de spons. En de onvermijdelijke handdoek.

Verslag Crystal Palace vs Grimsby Town online

Ach, de third round proper. Het mooiste weekend in het Engelse voetbal.

Het begon een soort van traditie te worden, een wedstrijd uit de derde ronde van de FA Cup bij te wonen. Tottenham in 2010 (met een redelijke horror-terugweg door de sneeuw), Southend United in 2014 (met ontmoeting met wat aussies die erachter kwamen dat ze in Parijs voornamelijk Frans spraken) en een dubbele wedstrijd in 2015 (Fulham en Queens Park Rangers). De laatste trip was alweer in 2016 naar Bury want de jaren erna moest ik met uitsloverig voorbereiden op de marathon en/of waren er andere drukken plannen. Zonde eigenlijk.

Zodoende was het plan om in 2019 weer te gaan voorzichtig in de week gelegd. Al zouden we (om revisits te voorkomen) eerst wachten tot de loting én de bekendmaking van de wedstrijden die op televisie zouden komen. Onze trip ging naar Crystal Palace. De oude hoofdtribune gaat na dit seizoen tegen de vlakte en nu ze in de Premier League spelen zijn kaarten soms wat lastig te krijgen. Voor wedstrijden in de derde ronde van de FA Cup, en dan ook nog eens tegen een club uit League Two, doen ze niet zo moeilijk. Vrije verkoop én iedere plaats in het stadion 15 pond.

Vanuit Cleethorpes gingen er ruim 5500 man op pad voor een roundtrip van meer dan 430 miles. Dat is bijna 700 kilometer voor een wedstrijd waar ze bij voorbaat geen kans zouden hebben. Maar voetbal is voetbal. En een tripje naar Londen slaat niemand af. Wij ook niet.

Klik op deze foto (of op deze link) voor het verslag.

Klaar voor de…..

De eerste kilometers na de tisvoorniks-marathon zijn een feit. Dankzij de zweepslag die ik op 1-12 opliep stond ik looptechnisch stil. Vanochtend vroeg 5 rustige kilometers gelopen op de trimbaan. Geen last tijdens het lopen. Nu afwachten wat de reactie is.

Nieuwjaarsdag op de berg

Na een achtgangendiner op oudejaarsavond werd om zes uur vanochtend de glasbak naast het hotel geleegd én sloegen de kerkklokken gewoon zeven uur zoals iedere ochtend. Uitslapen zat er dus niet echt in. Na het ontbijt is Bastiaan maar liefst vijftien keer de kleine berg afgeweest met Sandra. Ik nam nog een keer samen met mijn schoonzus de hogere berg (dit keer maar 1 keer gevallen) richting dal.

familie von Trapp

kanon op de top.