Op vakantie In een land waar men geluk af probeert te dwingen met offers aan Boeddha bestaat er niets zoals toeval.
Ik schrok om tien over een lokale tijd wakker. Met een slaperig hoofd, mijn bril buiten handbereik én een oogafwijking van -5 duizelden de letters op de website van het AD me een beetje.
Met de telefoon onder de dekens om mijn slapende zoon niet wakker te maken zag ik het volgende staan:
5-5 Feyenoord! Pablo Rosario mist strafschop
Blijkbaar was ik precies op tijd wakker geworden voor de beslissende penalty. Na bijna acht uur rijden door Cambodja had ik, na een boel gedoe met een VPN tunnel, een vergeten wachtwoord van fox en een kille mededeling dat deze stream niet in deze regio beschikbaar zou zijn, de moed opgegeven dat ik de wedstrijd nog zou kunnen zien. En met een aftrap om 23:00 uur plaatselijke tijd waren de mogelijkheden om de supercup ergens anders te kijken nogal beperkt.
Als een maniak ververste ik de pagina op mijn iPhone tot het verlossende bericht kwam.
6-5 Feyenoord! Jordy Clasie benut strafschop. Feyenoord wint de Johan Cruijff Schaal.
Buiten maakten de krekels een lawaai van jewelste en bij de overburen blafte een hond. Met een gerust hart viel ik in slaap. Bij het wakker worden klonk er in de verte het gebed van een monnik. Richting het oude, in Franse stijl gebouwde, centrum passeerden we een tempel waar een meisje in een Liverpool-shirt op haar brommer zat te wachten.
Van Justin Bijlow had hier nog nooit iemand gehoord. Maar dat is slechts een kwestie van tijd en een paar welgemeende offers.
