Stuttgart (Dui). 6 november 2025. VFB Stuttgart – Feyenoord 2-0. Groepsfase Europaleague.
Alvast excuses voor de kwaliteit van de foto’s in en rondom het stadion. Ik merk dat ik de laatste trips geen zin heb in het gedoe bij het betreden van het stadion aangaande een compactcamera. Die laat ik dus steeds vaker thuis of in het hotel. Het is wat het is.
Het werd een dagje op het spoor. Er zijn best veel liedjes over treinen gemaakt. Gelukkig zat het liedjes van Guus Meeuwis niet in mijn hoofd.
Boeruh.
Via de route Rotterdam-Eindhoven-Venlo bij de eerste langere tussenstop aangekomen. Keulen. Lang niet in de binnenstad geweest. Waarom eigenlijk niet. Best mooi.
Alsof we weer in Milaan waren.
Met Kees op stap naar een versnapering.
Kölsch is een bier van hoge gisting, licht van smaak en heeft een gouden kleur. Het heeft een alcoholgehalte van 4,8% en mag alleen door brouwerijen in Keulen en omgeving worden gebrouwen.
Met Kolnisch Wasser bedoelen ze wat je denkt dat ze bedoelen. Geen Kölsch maar Eau de Cologne. Rare jongens.
Ondanks dat de treinen zelf best hard reden hadden ze zonder uitzondering vertraging. Daardoor werden we gedwongen tot een overstap van anderhalf uur in Mannheim.
Waar op struikelafstand een Ierse pub zat. Wat moet, dat moet.
Eindelijk in Stuttgart. Anderhalf uur later dan gepland. But who’s counting?
Mooie avond.
Totdat de kroeg werd omsingeld (er waren stickers in een toilet geplakt) en alle aanwezigen een gebietsverbot kregen van zes uur. Prima, was toch tijd voor een tukkie.
Fonteintje.
Ik vond het Stuttgart prima vertoeven. Want het kan altijd….
Curryworst als brunch.
Landgenoten.
Prima avondeten.
Op naar het stadion.
Het vak in.
Prima.
Duitse voetbalcultuur is best mooi. Alleen die kut-trommels en megafoons hé.
Schermutselingen.
Eerste 60 minuten waren prima. Helaas wel verloren. Het was weer een mooie trip. Op naar de volgende.