Klik op de foto voor het verslag. Of hier (klikkerdeklik)

Feyenoord – Hardlopen – Groundhopping – Muziek
Klik op de foto voor het verslag. Of hier (klikkerdeklik)
Op een warme donderdag in augustus schijnt de zon fel in het Poolse dorpje Oświęcim, al kent de hele wereld dit dorpje alleen van zijn Duitse naam.
Ik loop onder de bekendste poort van de recente geschiedenis door waarop het cynische ‘arbeit macht frei’ valt te lezen. Een beklemmend gevoel maakt zich meester van mij.
Een paar kilometer verderop staat een ander bekend gebouw. Het poortgebouw waaronder een treinrails loopt. Het was de eindbestemming voor Aron Naarden en zijn moeder. Direct na aankomst met de trein in september 1942 werden ze vergast. Aron Naarden was op dat moment geen actief lid meer van Feyenoord, in april 1940 schreef hij zich uit met als reden ‘gebrek aan animo’, waarschijnlijk zag de familie de bui al hangen.
Zijn oudere broer Emanuel bleef wel lid totdat in het najaar van 1941 alle verenigingen werd opgeroepen haar Joodse leden te verwijderen. Feyenoord gehoorzaamt en Emanuel wordt uitgeschreven. Ook hij overleeft de oorlog niet.
Een paar weken terug werd Steven Berghuis op een Rotterdamse muur afgebeeld in een gestreepte pyjama en met een grote neus. Er waren mensen die zelfs op dat moment durfden te beweren dat het niets met de oorlog te maken had maar dat het een reactie was op het feit dat Ajax-supporters zich joden noemen. Voor die mensen zou een bezoek aan Auschwitz niet misstaan. Al valt er aan domheid nauwelijks iets te doen.
Uit mijn tijd uit de klankbordgroep bij Feyenoord weet ik ook wel dat er destijds nauwelijks afspraken viel te maken met onze evenknie in Amsterdam. Een verbod op niet clubgerelateerde vlaggen werd ‘geschonden’ door het tonen van een enorm grote Israëlische vlag. En ook de spandoeken en spreekkoren waarop het bombardement op Rotterdam werd verheerlijkt waren nooit ver weg. Wat dat bombardement voor de gehele (en zeker voor de Joodse) bevolking in Nederland betekende behoeft geen uitleg. Na de overgave was het dankzij de punctualiteit van de Nederlandse overheid een eitje voor de Nazi’s om ongewenste elementen op te sporen. Historisch besef en correlatie is de fans in Amsterdam kennelijk vreemd.
Maar laten wij in godsnaam de verstandigste zijn. Stop met al die joden-liedjes. Kap met die spreekkoren en dit soort graffiti. Sta er gewoon boven omdat het voor de nabestaanden, zover ze er nog zijn, écht kwetsend is.
Doe het voor Aron Naarden, een echte Feyenoorder die vermoord werd. Alleen omdat hij Joods was.
Je kent de geschiedenis, je hebt de boeken gelezen de documentaires gezien. Alles valt eigenlijk in het niets als je er echt geweest bent. Die nietsontziende, onmenselijke en vreselijk efficiënte moordmachine van de nazi’s.
De gaskamers.
De ovens.
Auschwitz-Birkenau.
Poolse cuisine, prima dus.
Bestellen met handen en voeten. Maar uiteindelijk meer dan voldoende en erg lekker.
Bar in Krakau.
De stad in Polen die het meest geleden heeft in de oorlog is Warschau. Compleet kapotgeschoten door de nazi’s en het rode leger. Opgestaan als een phoenix uit haar as en opgebouwd in een stijl hoe het ooit was.
Het begin van de Ghetto/judenviertel. Het grootste gedeelte van de joden uit Warschau werd afgevoerd naar een van de kampen.
Gedenkplaat in de buurt van de plek waarvan de treinen vertrokken.
De menora, de Joodse kandelaar.
East meets west en lopen maakt dorstig.
De Wolfsschanze was het Führerhauptquartier (hoofdkwartier) in hedendaags Polen waar Adolf Hitler meer dan 800 dagen (2/3 van de tijd) verbleef in de periode van 23 juni 1941 tot 20 november 1944, tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Hitlers bunker, met buurmannen Göring en Bormann een lekker stel.
Vandaag zijn we als eerste naar Sztutowo gereden. De plaats heette in het Duits Stutthof en ook daar was een concentratiekamp op wat nu Pools grondgebied is. Het lag 34 kilometer buiten de stad Danzig.
Stutthof was het eerste concentratiekamp dat door de nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog buiten het vooroorlogse Duitsland in gebruik werd genomen, namelijk op 2 september 1939, daags na de inval in Polen. Op 9 mei 1945 werd het (als laatste concentratiekamp) bevrijd.
De trein waarmee de gevangenen aankwamen.
De gaskamers.
De verbrandingsoven.