Feyenoord – Hardlopen – Groundhopping – Muziek
Dat was weer een leuke avond met de RotterdamRunningCrew. De 52e run begon in het Groothandelsgebouw en liep via de luchtbrug en over de noordsingel richting het Vroesenpark en Blijdorp. Met een eindsprint door de spoortunnel van het Centraal Station kwamen we weer mooi uit bij het Groothandelsgebouw. Samen met Paul was ik pacer voor de 5:30/km groep en we hebben ons keurig aan deze missie gehouden. Tot nummer 52.
Run nummer 51 bracht me op een plek waar ik tot afgelopen maandag (tijdens de verkenning) niet eerder geweest was. Het weer viel niet mee, maar de reacties van de rokende vuilnismannen zorgden dat de zon even scheen. In plat Rotterdams werden alle deelnemers, en met name de dames, te kennen gegeven dat ze goed bezig waren.
Vorig jaar liepen we hem al eens een keer, een rondje langs alle Rotterdamse stadions. Nu liepen we hem met de leden van Club RRC. Zeventwintig man verzamelden zich op de Autostrada om 22 kilometer hard te lopen. Over de Brienenoord naar De Kuip, door de Maastunnel naar Spangen en over de Coolsingel naar Woudestein. Een mooie loop. Zelf deed ik voorzichtig. Direct na je vakantie 22 kilometer hardlopen kan wel eens problemen opleveren. Vandaar dat ik een run-bike-run deed. Kwam ik toch nog aan ruim tien kilometer.
“En Kralingen, o Kralingen, zijn villa’s en zijn plas. Kralingen zal toch wel altijd blijven hoe het was”
Het is het beeld dat iedereen van Kralingen heeft. Studentenhuizen en villa’s naast elkaar. De plas die door sportief en BBQ’end Rotterdam wordt gebruikt én het kleine stadion van Excelsior. Maar Kralingen is meer dan dat.
Want naast dat kleine stadion ligt Trompenburg Tuinen & Arboretum verscholen, op een plek wat ooit een moeras was. Een Arboretum is een chique woord voor bomentuin. Maar Trompenburg is meer dan een arboretum. Het bestaat uit een aaneenschakeling van tuinen met als onderdeel een bijzondere bomenverzameling.
En door deze aaneenschakeling van tuinen werd op woensdagavond 5 juli hardgelopen door de Rotterdam Running Crew. Even was het gedaan met de stilte in deze oase van rust midden in de stad al hoorde je niet veel meer dan het geluid van hardloopschoenen op de keurig aangelegde paden.
Om stipt 8 uur werd er vertrokken door de eerste groep lopers, sinds de run bij Luxor streven we er naar om met verschillende tempogroepen te werken. Zodat mensen zelf een keuze kunnen maken hoe snel ze deze avond willen rennen. De 9km groep ging weg met een tempo van 5min/km, even later gevolgd door de groep die 5:30min/km ging lopen. Enzovoort, enzovoort.
Het eerste stuk werd er gelopen door de schitterende tuin. Over bruggetjes en langs eeuwenoude bomen. Eenmaal uit het Arboretum gingen we het Kralingen in zoals we dat allemaal kennen. Langs villa’s en kroegen op weg naar de Oude Dijk. Park Rozenburg was alvast een voorproefje van wat erna komen ging. Langs de plas richting molens De Lelie en De ster, fietspaden waar iedere hardloper in het Rotterdamse wel voetstappen heeft liggen. Ook deze woensdagavond waren er nog zat andere hardlopers te bekennen.
Na de molens doken de lopers de bossen in. Kleine paadjes met namen als het ‘verborgenlaantje’ en ‘fazantenlaantje’. Het eerste laantje was goed te vinden en in het tweede laantje was geen fazant te bekennen. Die zouden toch alleen maar geschrokken zijn van al die lopers.
Eenmaal uit het bos werd de Kralingseweg overgestoken, een punt dat de marathonlopers zeer bekend in de oren klinkt. Het punt dat je begint te twijfelen of het nou echt leuk is, dat hardlopen. Op deze woensdagavond in juli werd daar niet aan getwijfeld, deze avond had alles wat hardlopen zou leuk maakt. Een nieuwe omgeving om doorheen te rennen en na afloop een biertje bij de merchandise-tent van de Rotterdam Running Crew.
Alle vrijwilligers en het Arboretum konden terugkijken op een geslaagd evenement.
Weer werd een nieuw stuk Rotterdam ontdekt, en hoe kan dat beter dan op hardloopschoenen?
Ja, dat was weer een erg mooie run met de Rotterdam Running Crew. Door een verzorgingsflat heen waar de bewoners ons toejuichten alsof we de marathon gelopen hadden en daarna het Lage Bergse Bos in. Een mooi stuk Rotterdam dat voor mij bekend terrein is maar lang niet voor iedereen. Na afloop veel positieve geluiden gehoord over de route. Het was warm, erg warm en daarom moest er na afloop gehydrateerd worden. Omdat het kan.
Post-Roparun foto.
Fakkels!
Rotterdam sunset.
Gelieve uw Peenvogel niet te voeren!
In Rotterdam zijn we wel wat gewend qua rijen. Rijen voor de kassa bij het Vrije Volk om de Stones in De Kuip te zien spelen. Rijen voor de sigarenboer als een van de drie profclubs een belangrijke wedstrijd moet spelen.
Maar rijen voor een hardloopwinkel? Dat was zelfs in hardloopstad nummer één nog nooit vertoond.
En toch stond er op een mistige zaterdagochtend om kwart voor vijf iemand voor de deur bij de Run2Day aan de meent. Niet voor het laatste startbewijs voor de al uitverkochte marathon op 9 april aanstaande.
Nee, voor het bemachtigen van een van de felbegeerde shirts om mee te kunnen doen aan de Luxorrun van de Rotterdam Running Crew. En fel waren ze, foeilelijk ook trouwens maar daar had iedereen maling aan.
Op woensdagavond had de foyer van het Nieuwe Luxor wel wat weg van de marathonexpo op de zaterdag voor de marathon. Met verschillende rijen om de lopers de snelheid te laten kiezen die ze deze avond wilden gaan lopen. Geen 3, 6 of 9 kilometer dit keer, iedereen liep dezelfde afstand.
Maar voordat er gelopen werd kregen ze een voorproefje van de musical ‘De Marathon’ die in maart in première gaat in het Nieuwe Luxor. De toneelbewerking van de feelgood-movie die ook ver buiten Rotterdam voor een lach en een traan zorgde. ‘Lopen te lopen’ is een begrip in hardloopmindend Nederland.
De opkomst van Jan Kooijman zorgde voor wat opgewonden gilletjes bij het vrouwelijke deel van het publiek, daar deed dat paars-gele shirt niets aan af. Thomas Acda en Jelka van Houten zongen een nummer uit de musical en daarna was het tijd voor twee andere liedjes uit de show gezongen door de cast. De scéne met Lucretia van der Vloot zorgde voor kippenvel bij de aanwezigen. Die vrouw heeft een dijk van een stem.
Bij het nummer erna, met nagenoeg de hele cast, kon niet anders geconstateerd worden dat de musical net zo’n hit zal gaan worden als de film. De laatste twijfelaars in de zaal zullen waarschijnlijk vandaag nog hun tickets gaan bestellen. Wat een feest!
Je zou bijna vergeten dat er ook nog hardgelopen moest gaan worden. Bij de warming-up van Errol deed Thomas Acda vrolijk mee en slopen de Leaders of the Pack (de enigen die niet in het geel-paars renden) naar buiten om de eerste groepen op te vangen.
Een rondje om Hotel New York richting de Erasmusbrug (een brug die de marathonlopers twee keer voor hun kiezen krijgen) en vervolgens richting de stad. Spelbrekers waren de stoplichten maar de lopers volgden goed de aanwijzingen van de leaders op zodat er geen gevaarlijke situaties voor het verkeer ontstonden.
Over de Coolsingel boog de groep ter hoogte van de finish van de echte marathon linksaf richting het oude Luxor. Daar volgde een volgende verrassing, de groep liep door het oude theater heen! Over het toneel, terwijl de muziek van de film ‘Rocky’ de juiste soundtrack verzorgde, en door de zaal weer naar buiten (al zorgde een dichte deur bij de tweede groep voor de nodige hilariteit).
De argeloze toeristen die op de lijnbaan en in de koopgoot aan het wandelen waren konden een glimlach niet onderdrukken en hier en daar werden er foto’s gemaakt van de bonte stoet hardlopers.
Door de kubuswoningen over de Willemsbrug, een bekende voor de regelmatige deelnemers aan de runs van de Rotterdam Running Crew, en door de stieltjesstraat richting het metrostation Wilhelminaplein.
De mensen van de RET wezen de juiste trappen aan en in het station galmde het ‘Komen wij uit Rotterdam?’ weer lekker door. Bij het verlaten van het station volgde het laatste stukje. Het Luxor in via de expeditie waar de lopers een laatste verrassing stond te wachten. Een halve liter budget-pils, precies zoals in de film. Bij het feestje in de foyer bleef het nog lang onrustig. Wat een feest was dit. Veel Rotterdamse lopers hebben nu twee data in hun agenda met rood omcirkeld: niet alleen marathon zelf maar ook de première van de musical.
Het asfalt van de brug danste, dat was nog wel de beste omschrijving. Twee lopers naast me zeiden tegelijkertijd dat ze het idee hadden dat ze in De Kuip waren. Ook daar beweegt het beton als er gesprongen wordt. Het beeld van voetbaltribunes werd versterkt door de rode gloed van het Bengaalse vuurwerk.
Dat we op het wegdek van de brug konden starten had nogal wat voeten in aarde. De organisatie van de Rotterdam Running Crew had een zware dobber aan deze startlocatie gehad. Het feit dat het gelukt was zorgde na afloop voor hartverwarmende reacties. En warmte had iedereen wel nodig. Met een temperatuur onder nul was het zaak om niet te lang stil te blijven staan. Gerend moest er worden.
Als eerste door de 9-kilometergroep. Van de Willemsbrug af en via een haarspeldbocht weer terug waar ze de 6-kilometergroep weer tegenkwamen. Voor een keer konden hardlopers weer eens over de rijbaan van het rode gevaarte rennen. Een brug die jarenlang deel uitmaakte van de marathon van Rotterdam. In 1985 werd de brug in het parcours opgenomen en prompt liep Carlos Lopes een wereldrecord.
Een wereldrecord ligt niet in het verschiet voor de deelnemers aan de Rotterdam Running Crew maar iedereen is op zijn eigen manier bezig met een topprestatie. Van ervaren hardlopers die voorin met de 9 kilometergroep, waar het tempo behoorlijk was, meeliepen tot mensen die met de 3 kilometergroep voor het eerst kennis maakten met hardlopen in een (grote) groep of zich gewoon prettig voelen bij kortere afstanden. De runs van de RRC zijn in alles een sociaal evenement.
De 6-kilometergroep liep een rondje over het Noordereiland heen en in de gedeelde routekaarten op social media zie je waarom de inwoners van het eiland het de naam ‘Motorschip Noordereiland’ hebben gegeven. Het appartementencomplex direct naast de brug is de stuurhut, op de kade staat een scheepshoorn en voorop de punt het kluisgat van een anker.
De meeste lopers hadden daar geen oog voor, geholpen door de leaders waren er genoeg kleine obstakels te ontwijken tijdens het rondje Noordereiland. Eenmaal op de punt van het eiland dook de majestueuze Erasmusbrug op. De brug die de Willemsbrug (helaas) in de schaduw heeft gezet in de stad en tijdens de loopevenementen.
Net zoals bij de Bruggenloop en het tweede gedeelte van de marathon gingen de lopers van zuid naar noord ‘de zwaan’ over. Een lint gekleurde lichtjes dansten op de brug. In de verte de lichten van de stad.
Op de maasboulevard is de Willemsbrug altijd prominent aanwezig. De lampen die in het donker de brug verlichten waren uit. Ook deze gaan vervangen worden, voor het eerst in bijna 36 jaar. De terugweg geschiedt via het fietspad, op de rijbaan gaan de auto’s gewoon van de noord naar zuid en omgekeerd. Een binnenvaartschip vaart op de nieuwe maas met zijn lading onder de brug door. Geen oog voor de lopers boven hem.
Nog een laatste lus over het achterste gedeelte van het Noordereiland voordat de lopers bij het gebouw van Unilever aankomen. Een groot aantal van hen rijdt met de auto terug richting de stad over de Willemsbrug. In een bouwkeet zitten werklui te wachten tot de brug echt voor een paar uur dicht kan. Klaar om de brug weer van zijn kenmerkende rode kleur te voorzien.
Duizenden mensen op een plein, collectebussen die goed gevuld werden en een sfeer die het midden hield tussen een kerstborrel en de viering van een winterkampioenschap 😉 Wat was er aan de hand? Was Serious Request neergestreken in Rotterdam?
Nee, niets van dit alles. De Rotterdam Running Crew zou eigenlijk geen run doen in december, maar na goed overleg werd besloten de actie lichtjes voor Sophia te ondersteunen. Op een koude woensdagavond stond het stadhuisplein vol met hardlopers, allemaal in touw voor het goede doel. Een inzamelingsactie op zijn Rotterdams, niet lullen maar rennen. Meer dan 20.000 euro, 3000 lopers en (uiteraard) fakkels en YNWA.
Door west, langs de Euromast. Balletje bij de ballentent, red bull in je mik. Langs de maas met uitzicht op het Noordereiland en zuid. Dwars door de kubuswoningen weer terug naar het stadhuisplein. Drie bier op en kater (niks meer gewend). Dansende leaders op muziek uit de 90’s. Wat een avond. Schitterend.
Tuurlijk, er waren wel tientallen redenen te verzinnen om op een woensdagavond gewoon lekker thuis te blijven in plaats van een rondje te gaan rennen door de haven van Schiedam.
Ja, het was koud en de locatie was wat verder weg maar dat weerhield ongeveer 1500 lopers uit Rotterdam en (verre) omgeving niet om tussen zeven en acht te verzamelen in de hal van potgrondproductiebedrijf Klasmann-Deilmann.
Naast de turf in verschillende vormen was er in de gigantische loods ook plek voor de nieuwe merchandise-tent van de Rotterdam Running Crew. Met nieuwe shirts, mutsen en petten in de verkoop was het een drukte van belang voor het kraampje.
Iets verderop hield een historicus een lezing over de honderdjarige Wilhelminahaven. Ruim honderd jaar geleden, na het verval de jeneverbranderij, had de burgemeester van Schiedam slechts acht woorden nodig om zijn visie op de economische ontwikkeling van Schiedam te geven: “De toekomst van Schiedam ligt aan de Maas”.
En langs deze Maas zouden de lopers in groepen van 3, 6 en 9 kilometer rennen. Na een warming-up door Eline in een hoogwerker (is dat eerder vertoond?) ging als eerste de 9 kilometergroep van start. Een paar minuten later gevolgd door de 6 kilometergroep. Als laatste gingen de mannen en vrouwen van de 3 kilometergroep op weg voor hun hardloopronde.
Langs de jachthaven en over de Maasboulevard met uitzicht op de nieuwe Maas zag je tot in de verte de dansende lampjes van de hardlopers in de donkere nacht. De leaders of the pack waarschuwden voor paaltjes, stoepjes en aankomend verkeer.
Helaas kwam er een oudere deelnemer ten val maar door de goede uitrusting van de EHBO’ers onder de begeleiding van de Rotterdam Running Crew en het ambulancepersoneel was de meneer in kwestie in goede handen. Later viel er op de Facebookpagina van de RRC te lezen dat hij met drie hechtingen wat schaafplekken weer veilig thuis was. Hopelijk is hij de 21e er gewoon weer bij tijdens de lichtjesrun.
Met een bocht langs de molen bij de distilleerderij van Nolet ging de groep weer terug naar de haven. In de verte waren de lampen van de werven al zichtbaar. Er werden in de hal weer volop selfies gemaakt en overal waren positieve geluiden te horen. Voor de tweede keer streek de Rotterdam Running Crew neer in Schiedam en voor de tweede keer was het een succes.
De thuisblijvers kregen wederom ongelijk.
Het was weer een mooie avond met de Rotterdam Running Crew.