De weg van Ohrid naar Skopje gaat door geweldige natuur. Links en rechts ruige bergen met af en toe een dorpje of een stad. De meeste van deze dorpjes leken bewoond te worden door Albanezen gezien de rode vlaggen met een dubbelkoppige adelaar. Ook de vele minaretten in de dorpjes deden een grote moslimbevolking vermoeden.
Die Albanezen gaan denk ik nooit meer terug, de meesten wonen in erg grote huizen. Een rijkdom die ze in hun vaderland nooit zouden hebben. Alleen dat vlagvertoon vind ik wat overdreven maar de Macedoniërs zelf lijken er geen aanstoot aan te nemen. Of het valt ons niet op. Dat kan ook.
Eenmaal in Skopje viel de stad ook in tweeën te delen. Aan de ene kant van de rivier de Vardar getuigen een triomfboog, en een aantal megalomane gebouwen en standbeelden van een zoektocht naar vernieuwing. Weg met de betonnen jaren 60 bouw (in 1963 werd Skopje getroffen door een zware aardbeving) en daarvoor in de plaats nieuwe gebouwen met een knipoog naar het verleden. Niet allemaal even fraai.
Op het centrale plein staat een standbeeld dat ‘Strijder te paard’ heet maar iedereen weet dat hiermee Alexander de Grote wordt bedoeld. Om geen ruzie te krijgen met Griekenland (en daar hadden ze al ruzie mee om de naam Macedonië) hebben ze de grootste koning van Macedonië op dit plein dus strijder te paard genoemd.
Aan de overzijde van de Kamen Most, de stenen brug, staat een ander beeld. Dit beeld heet ‘De Strijder’ en iedereen weet hiervan dat ze Philippus II mee bedoelen. De vader van Alexander de Grote. Diplomatiek opgelost. Voor de rest staat de stad vol, maar dan ook echt vol met beelden. Van revolutionairen en geestelijken tot strijders op een paard. En de in Skopje geboren moeder Theresa, maar die hebben we nog niet gevonden.
Aan de andere kant van de stenen brug begint ook de oude Ottomaanse wijk. Met de grootste Turkse bazaar na die in Istanboel. Eettentjes, veel winkels met gouden kettingen en bruidsjurken en hier en daar een Moskee. Een heel andere wereld vergeleken met de overzijde van de Vardar. Morgen gaan we naar de dierentuin en daarna voor wat verfrissing naar het Aquapark. Het is namelijk erg warm in Skopje.
Langs de snelweg naar Skopje.
Een rode dubbeldekker-bus en een triomfboog. Dan weet je dat je in Skopje bent.
Je kon ook met een lift in de triomfboog naar boven. Er zat niemand bij de kassa en een brutaal mens….
Strijder te paard aka Alexander de Grote.
De stenen brug over de Vardar.
Protserige nieuwbouw.
De Strijder aka Philippus de tweede.
De bazaar oogt rustig.
Het fort, in het Turks Kale genoemd. Hier gaan we van de week nog naartoe.
Sandra en Bastiaan op de Kamen Most. Bovenop de berg links een gigantisch kruis waar je met een kabelbaan heen kunt gaan. En wat we dus ook gaan doen.
Ze blijven bezig met die beelden.
