Het voorplein van De Kuip voor aanvang van deze krakerT.
Tsja, ik ben echt geen ‘alles-wat-de-club-doet-is-ruk’-roeper. Maar kom op zeg, een paar fatsoenlijke hele vlaggen is toch niet teveel gevraagd?
PSV komt aan. Een boel gebonk op ramen. Alsof de Sint voor de deur stond. Of er stoute kindertjes bij waren weet ik niet.
De lichtmasten doen het in ieder geval weer gewoon.
De treinen stromen leeg en de tribunes vol.
Wall-E?
Waaghalzen.
Manmanman.
Pyro!
Doen ze het weer, zie je ze nauwelijks.
PSV, zoals zo vaak in De Kuip, in de verdrukking.
De eerste opstootjes. Heerlijk.
Van Bommel kan als trainer net zo weinig incasseren als dat hij als speler kon.
Terwijl Vilhelna op de grond ligt vieren zijn ploeggenoten feest.
En dat is 2.
Terecht afspiegeling van de krachtsverhoudingen in de eerste helft. In De Kuip had niemand het over dat we onze aartsrivaal hier een plezier mee zouden doen. Wij zitten er voor Feyenoord. In de samenvatting en in de kranten de dag erna kwam het tot vervelens toe voorbij. Alsof de competitie niet nog 20 wedstrijden duurt en Feyenoord niet gewoon voor haar eigen belangen speelt.
Aderlating. Niet op het veld want dat zou een beetje gek (en nogal middeleeuws) zijn. Maar het feit dat Jorgensen gewisseld moest worden.
Luuk de Jong zoekt zijn zakdoek naar zijn zoveelste huilbui.
Multiball. Let ook op de houding van Dumfries. De speler waarvan iedereen op Twitter al bij de F-jes van Barendrecht wist dat hij Oranje zou gaan halen. Toch?
Het werden nog spannende minuten.
De Kuip kijkt gespannen toe.
Maar de buit is binnen.
