Klik op de foto voor het verslag. Of hier (klikkerdeklik)
Tag: Groundhopping
Verslag Tottenham Hotspur vs Portsmouth staat online
Klik op de foto voor het verslag. Of hier (klikkerdeklik)
Angkor Tigers vs Svay Rieng
Leuke wedstrijd in Siem Reap met een woedend publiek na een paar, terecht, niet gegeven strafschoppen. Uiteindelijk werd het 0-4 en het verslag volgt na de vakantie.
Verslag Heart of Midlothian FC – Airdrieonians
Een aantal jaar was een niet zo’n vaste traditie om naar de derde ronde van de FA Cup te gaan. Dat is de mooiste ronde want dan stromen de topclubs in én vinden er altijd flink wat verrassingen plaats. Dit jaar kwam het eerste weekend van januari niet zo goed uit en zochten we naar een alternatief voor onze honger (en vooral) dorst naar cultuur en voetbal in (nu nog) Groot-Britannie.
Een mooi alternatief werd gevonden in de vierde ronde van de Schotse FA Cup. En ons oog viel op Edinburgh omdat mijn vrouw die er recent geweest was het een mooie stad vond. Hearts werd gekoppeld aan Airdrie en zo zetten wij koers richting de Schotse hoofdstad.
Daardoor waren we niet bij Feyenoord vs Heerenveen maar het toeval wilde dat je voor deze wedstrijd je seizoenkaart eenmalig kon doneren aan mensen die het minder breed hebben. Dat hebben wij dus gedaan en zodoende stapten we met een goed gevoel het vliegtuig in.
Edinburgh (Scho). 18 januari 2020. Heart of Midlothian FC – Airdrieonians FC 5-0. Schotse FA Cup.
Het lot zorgde ervoor dat we om 12:01 bij de Wetherspoons waren. Te laat voor een Schots ontbijt. Dan maar aan de fish and chips.
Buiten het stadion veel onofficiele merchandise te koop. Ik hou daar wel van.
De facade van de nieuwe hoofdtribune.
5 minuten voor de aftrap was de social club leeg én de bar vol. Met lege glazen uiteraard.
Met bijna 15.000 toeschouwers zat het redelijk vol.
Uitvak was goed gevuld. Met wat Chelsea-vlaggen en veel gezang. Ze maakten behoorlijk wat herrie.
Shirts van Airdrie waren fraai. Maar het marroon & white was voetballend de bovenliggende partij. Hearts staat onderaan in de Schotse Premier League. Airdrie staat derde in League One (niveau 3).
Het was al heel snel 1-0.
Drukte voor het doel van de bezoekers.
Het Schotse voetbal wordt al decennia gedomineerd door The Old Firm. De grootste successen van Hearts (opgericht in 1874) vonden dus ook in de vorige eeuw plaats. Al wonnen ze nog wel twee keer de Schotse beker in dit millennium (2006 en 2012). Op 21 oktober 2004 speelde Hearts in De Kuip tegen Feyenoord. Door twee goals van Kuijt en 1 van Bart Goor (die exact even oud is als ik) won Feyenoord eenvoudig met 3-0. Dit was echter in de seizoenen dat je in de poulefase geen heen en weer wedstrijden had. Dus een bezoekje aan Tynecastle (met dus nog de oude hoofdtribune) werd ons toen door de UEFA door de neus geboord.
En terwijl de avond valt raast Hearts door.
3-0 en over en uit.
Schotse Pie.
Met 5-0 bekert Hearts door.
Een pint in The Athletic Arms (waar nog veel meer Nederlanders bleken te zijn) en dan op naar ons hotel. De taxi-chauffeur bracht ons daarna naar het, volgens hem, beste Indiase restaurant van de stad. Was niets van gelogen.
Mijn diner bij de IndierT. Een vrij pittige curry.
Thali voor Patrick.
Op zondagochtend was het voor mij tijd om de hardloopschoenen aan te trekken. Een rondje door heuvelachting Edinburgh en toen kwam ik dit rugby-pareltje tegen.
Op zondag wél een Schots ontbijtje. Met een apparaat dat er uitzag als een kaas-soufflé en uiteraard brown pudding.
Het Balmoral. Niet ons hotel.
The Royal Mile. Best wel een toeristenfuik.
Edinburgh Castle.
Toeristen.
William Wallace. Teleurstelling voor de Braveheart-fans want Sir William Wallace was niet zoals in de film wordt beweerd een soort boer van lage komaf. Hij was wel degelijk van adel. Na zijn gevangenneming werd hij werd opgehangen, gecastreerd, opengesneden en ontdaan van zijn ingewanden, welke met zijn geslachtsorgaan voor zijn ogen verbrand werden. Daarna werd het hart uit het lichaam gehaald. Tot slot werd hij onthoofd en gevierendeeld. Dit is een vraag die vaak in de fameuze Peenvogel-quizzen voorbij komt.
Robert The Bruce. Koning van Schotland van 1306 tot 1329. Onder zijn bewind werd Schotland onafhankelijk. Tegenwoordig had daar een referendum of tien voor nodig geweest. Maar Robert versloeg in de slag om Bannockburn in 1314 het veel grotere Engelse leger en redde hiermee Schotlands onafhankelijkheid. Daarna was het nog niet klaar en viel hij Engeland en Ierland binnen. In Ierland kon hij zijn broer Edward Bruce tot koning kronen in 1316.
Poort.
Veel toeristen die een mooie foto in de weg staan.
Deze pub heet the worlds end omdat dit de laatste pub was binnen de stadsmuren van Edinburgh. Daarna hield de (beschaafde) wereld op volgens de inwoners destijds.
Een eenhoorn.
Schitterende pub.
Beste actiefoto van het weekend.
Het moest maar weer.
Mooie stad. Hier kom ik zeker nog een keer terug.
Verslag Maltby Main vs Staveley MW online.
Na de jubileumtrip afgelopen najaar vroeg ik me af of ik wel een voorjaarstrip wilde organiseren. De grootste vraag zou zijn: waarheen? Op de hogere niveaus zijn we (bijna) overal op reisafstand geweest. En revisits wil ik eigenlijk ook voorkomen. Maar toen ik keek welke clubs er tijdens het interlandweekend allemaal thuis zouden spelen viel mijn oog op Maltby Main. de lokale club van onze vrienden Chris jr. en Chris sr.
Vader en zoon komen altijd onze kant op als wij weer eens in Engeland zijn en dit leek mij wel een gepast eerbetoon. De club speelt aan Muglet Lane. In feite niet meer dan een clubhuis en een paar dug-outs. Dus eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat er nog zoveel animo onder de reisgenoten zou zijn. Het is niet echt een stadion, en niet echt een wedstrijd op niveau. Maar kennelijk zijn we dat punt al gepasseerd bij Peenvogel’s voetbalreizen. Het gaat om het bier en de gezelligheid.
De oorspronkelijke voetbalclub werd in 1916 gevormd als Maltby Main FC (de naam van de plaatselijke mijn). Alle spelers werkten in de nabijgelegen mijn en een goede voetballer was vaak verzekerd van een baan bij de mijn.
Ook Staveley heeft een achtergrond met de mijnen, mijnwerkers en voetbal. Al in 1883 versloeg een team uit Staveley het grote Sheffield Wednesday met 3-1 in de FA Cup. Zoals veel kleine clubs had Staveley een redelijk turbulente geschiedenis met bijna faillissementen, promoties en degradaties. Staveley ligt vlakbij Chesterfield en op zo’n half uurtje rijden vanaf Maltby. Met een beetje fantasie een soort van derby, een mijnwerkersderby wel te verstaan.
Dankzij Twitter kwam BBC radio Sheffield op ons spoor en zodoende was ik de vrijdagochtend live op de radio. Een interview over groundhopping, voetbal en de uil van Minerva Brexit. Het gaat niet lang duren voordat ik een column in The Guardian ga krijgen.
Maltby (UK.). Zaterdag 23 maart 2019. Maltby Main FC – Staveley Miners Welfare FC 2-1. Toolstation NCEL Premier Division.
Het begon nogal mistig te worden op vrijdagavond. De Pride of Hull was het dit keer. Voor de zestiende keer trotseerden we de ruwe zee (iets waar uw verslaggever op hardhandige wijze kennis mee zou maken) richting Engeland.
De loting verliep best eerlijk. Voor FIFA-standaarden zeker.
Concentratie.
De quiz nakijken is anders ook veel werk. Maar om zo snel mogelijk weer richting bar en dansvloer te komen krijg ik de laatste tijd veel hulp.
En het bleef nog lang onrustig op de boot.
De eretribune.
Jolein had er voor gezorgd dat er behoorlijk veel radiohoofden in de bus kwamen te zitten. We gingen een ‘la casa de papel’ doen want niemand zou zo herkend worden. Helaas is Engeland met de naderende Brexit bijkans failliet dus daarom gingen we maar naar de pub.
Het masker was niet helemaal accuraat want uw verslaggever viel tijdens een nachtelijke gang richting toilet uit zijn bed. Een stapelbed welteverstaan. En met een black eye ging hij op weg naar de pie’s. De black eyed pie’s.
Recoveryshake na een avondje in de bar aan boord.
Ontbijtje Wetherspoons-stijl. Het mooiste is dat je een willekeurige Wetherspoon om een uur of tien in de ochtend binnen kunt lopen en de hele tent al aan het boozen is.
Busje.
We hadden wat presentjes meegenomen uit Nederland.
Een heuse interland op het blauwe laken.
Four of a kind.
De club had als dank dat we match- en ballsponsor waren pie’s en chips voor ons geregeld. Echt super.
Overblijfsel van de avond ervoor?
Eerste tekenen van het verval van Engeland. Aan de andere kant stond een Chinees te zwaaien.
Onder Anton zijn jas had hij de uil van Minerva verborgen.
A pie and a pint. Hoeveel Engelser wil je het hebben?
Groepsfoto met zijn allen.
Turnstile.
George.
De kenners.
Mainstand.
Binnen een paar minuten vallen de twee goals voor de thuisclub.
In de rust kregen we thee en versnaperingen. Part of the sponsordeal. Super.
De bus werd niet geparkeerd.
In de laatste minuten kwam Staveley nog terug tot 2-1 maar de winst was voor Maltby.
Met de man of the match op de foto.
En wij begaven ons richting de outgang en via de social club richting de boot.
Topboys.
Terug op de boot.
Livin’ on a prayer!!! Het was weer een geniale trip. Iedereen bedankt voor alles.
Peenvogeltrip nummer zestien
Tsja, eigenlijk zouden we in het voorjaar niet gaan. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En zodoende stappen we nu (echt nu hé) op de boot richting Hull. Morgen een ontbijtje en daarna richting Maltby, de hometown van Chris.
Na de jubileumtrip afgelopen najaar vroeg ik me af of ik wel een voorjaarstrip wilde organiseren. De grootste vraag zou zijn: waarheen? Op de hogere niveaus zijn we (bijna) overal op reisafstand geweest. En teveel revisits wil ik eigenlijk ook voorkomen. Maar toen ik keek wie er tijdens het interlandweekend allemaal thuis zouden spelen viel mijn oog op Maltby Main. de lokale club van onze vrienden Chris jr. en Chris sr.
Vader en zoon komen altijd onze kant op als wij weer eens in Engeland zijn en dit leek mij wel een gepast eerbetoon. De club speelt aan Muglet Lane. In feite niet meer dan een clubhuis en een paar dug-outs. Dus eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat er nog zoveel animo onder de reisgenoten zou zijn. Het is niet echt een stadion, en niet echt een wedstrijd op niveau. Maar kennelijk zijn we dat punt al gepasseerd bij Peenvogel’s voetbalreizen. Het gaat om het bier en de gezelligheid.
De oorspronkelijke voetbalclub werd in 1916 gevormd als Maltby Main FC (de naam van de plaatselijke mijn). Alle spelers werkten in de nabijgelegen mijn en een goede voetballer was vaak verzekerd van een baan bij de mijn. Het oorspronkelijke Maltby Main FC werd in 1965 ontbonden om terug te keren als Maltby Miners Welfare FC in 1970.
Wil je de quiz spelen die wij nu aan boord gaan spelen? Klik dan hier (klikkederklikkerdeklik).
Verslag Crystal Palace vs Grimsby Town online
Ach, de third round proper. Het mooiste weekend in het Engelse voetbal.
Het begon een soort van traditie te worden, een wedstrijd uit de derde ronde van de FA Cup bij te wonen. Tottenham in 2010 (met een redelijke horror-terugweg door de sneeuw), Southend United in 2014 (met ontmoeting met wat aussies die erachter kwamen dat ze in Parijs voornamelijk Frans spraken) en een dubbele wedstrijd in 2015 (Fulham en Queens Park Rangers). De laatste trip was alweer in 2016 naar Bury want de jaren erna moest ik met uitsloverig voorbereiden op de marathon en/of waren er andere drukken plannen. Zonde eigenlijk.
Zodoende was het plan om in 2019 weer te gaan voorzichtig in de week gelegd. Al zouden we (om revisits te voorkomen) eerst wachten tot de loting én de bekendmaking van de wedstrijden die op televisie zouden komen. Onze trip ging naar Crystal Palace. De oude hoofdtribune gaat na dit seizoen tegen de vlakte en nu ze in de Premier League spelen zijn kaarten soms wat lastig te krijgen. Voor wedstrijden in de derde ronde van de FA Cup, en dan ook nog eens tegen een club uit League Two, doen ze niet zo moeilijk. Vrije verkoop én iedere plaats in het stadion 15 pond.
Vanuit Cleethorpes gingen er ruim 5500 man op pad voor een roundtrip van meer dan 430 miles. Dat is bijna 700 kilometer voor een wedstrijd waar ze bij voorbaat geen kans zouden hebben. Maar voetbal is voetbal. En een tripje naar Londen slaat niemand af. Wij ook niet.
Klik op deze foto (of op deze link) voor het verslag.
Scunthorpe United vs Peterborough United. De wederopstanding van een duif.
Soms heb je een duif nodig om de vergankelijkheid van het leven te aanschouwen. De vorige keer in Scunthorpe reed de bus bijna twee gasten aan die in hogere sferen verkeerden. Dit keer vloog er een duif tegen een verkeersbord, viel op de stoep neer en vertoonde wat laatste stuiptrekkingen. Terwijl het beestje zijn leven aan zich voorbij zag trekken vond ik het wat sneu om er een foto van te maken. En daardoor zullen jullie het met de overlevering moeten doen. Een verhaal wat met de loop der jaar steeds epischer zal worden.
De duif leek ons nogal dood en plots was daar een wonderbaarlijke wederopstanding (‘i am the ressurection’ zongen The Stone Roses immers al) van de vliegende rat. Als dit geen voorteken was. Onder luid gejuich vloog hij weg, ons in verbijstering achter latend.
Maar zo begon het natuurlijk niet, de Peenvogel-jubileumtrip. Hoe het allemaal begon heeft u vaak genoeg op deze website kunnen lezen. Maar hoe we uiteindelijk van 10 man richting York naar 48 man richting Scunthorpe gekomen zijn is een verhaal doordrenkt met Balti-pie’s, quizzen, vette ontbijtjes en incidenteel een biertje. Na maanden van voorbereiding was het op vrijdagavond dan eindelijk zover. 48 man, twaalf hutten en een touringcar aan de andere kant van de Noordzee. Het had wat voeten in aarde.
Scunthorpe (Eng.). 13 oktober 2018. Scunthorpe United – Peterborough United 0-2. Sky Bet Football League One.
The pride of Hull bracht ons op vrijdagavond richting Engeland. Voor de vijftiende keer namen we bezit van ‘onze hoek’ in The Irish bar aan boord. En om het ijs te breken (al kende bijna iedereen elkaar wel) had ik de ‘best of quiz’ in elkaar geflanst. Een quiz die je hier kunt spelen.
Opperste concentratie.
Na al dat gezweet op de quiz moest er vocht bijgevuld worden. En kreeg ik gelukkig hulp bij het nakijken van de quiz. De top vier lag dicht bij elkaar maar de winst kwam door de vraag over welke clubs er HAM in hun naam hebben staan. Een echte hamvraag dus (badum-tss).
De winnaars!
En toen was het tijd voor de dansvloer. Uiteraard met alle meezinghits die wij verwacht hadden. Van Sweet Caroline tot 500 miles.
Met een prinsesje op gitaar.
Fissa!
Dat wel natuurlijk.
Hull in the morning.
Onze bus.
Ontbijtje.
Foto van een kerk is een moetje.
Hoeveel woordgrappen passen er op 1 bord?
De plaatselijke markt.
Wel heul veul pie’s. Geen een met duif overigens.
Hier kom je niet levend vandaan.
Dit shirt was in de aanbieding.
En toen gingen we van beergarden naar beergarden.
Hij heeft weer het hoogste woord hoor.
Zou zo een schilderij kunnen zijn. ‘An afternoon in England’
Volgende stop was The Farmhouse naast het stadion.
Een soort van groepsfoto. Schitterende mensen die het toch iedere keer weer aandurven met mij op pad te gaan.
Het affiche van vandaag.
Hoeveel kaartjes zei u?
O, maar 50 stuks. Chris en Chris waren er ook. En uiteindelijk kwamen er zelfs 51 kaartjes op mijn naam. Stellwagen, met wie ik een paar Europese uitwedstrijden van Feyenoord meemaakte zag zijn wedstrijd in Sunderland geannuleerd worden en liep ineens voorbij. Toeval is een duif.
Het voetbal was erg matig.
Ongeveer 4500 man aanwezig.
Nog een Nederlander in het stadion. Alleen wel op het veld. Ojo.
Wel een staantribune in het stadion.
Even met een knaagdier op de foto.
Wie is wie?
Wij hadden debutante Monique bereid gevonden om mee te doen met de halftime games.
De eerste uitdaging was een corner binnenschieten. Maar dat moest ze wel met haar rechterbeen doen terwijl ze links is. Het was een meer dan betere poging dan die gozert van Peterborough want dat was een badge-kisser die voor geen meter kon voetballen.
Latje trap ging echt nét over helaas.
Pole-to-the-goal, de vorige keer was het vreselijk lachen met Menno die een soort van pinguin nadeed na al die rondjes.
Maar Monique schoot de bal onberispelijk binnen.
Tweede helft werd het niet veel beter. Peterborough speelde stug en Scunthorpe kon geen vuist maken.
Chapman? Green is the new black.
Helaas 0-2.
Zij gaan winnen.
En hij treurt.
Nog 1 pint in The Farmhouse, in mijn nieuw gekregen polo. En dan weer naar de boot.
Waar de rest gestaag verder ging. Het licht bij de Peenvogel ging langzaam uit.
Weer fissa aan boord.
Nederland!
Het was weer geweldig. Wat een mooi stel vrienden heb ik toch.
En Sandra en ik kregen heel veel leuke cadeaus voor het organiseren van de tripjes. Uiteraard veel deodorant (lang verhaal, iedereen kent het inmiddels wel). Peen(vogel)-sokken, een elpee, een Vespabord, de eerder genoemde polo en een marsepeinen Peenvogel. Maar het allermooiste is het gezamenlijke cadeau, een foto-album vol bedankjes en herinneringen. Dank jullie wel!
Verslag Gainsborough Trinity vs Southport staat online
Klik op onderstaande foto voor het verslag. (klikkerdeklikkerdeklik)
Off to England
Als je dit leest ben je gek zijn wij op weg naar Engeland. De veertiende Peenvogeltrip alweer. Momenteel zitten wij aan een welverdiende pint en spelen de mede-Peenvogels de befaamde quiz. Wil je die ook spelen? Dat kan! Doe maar klikkerdeklik op deze link en dan kun je hem ook spelen.
Hou Facebook en instagram in de gaten om te zien wat wij aan het uitspoken zijn. Volgende week volgt er ongetwijfeld een fotoverslag. Voor nu zeggen wij van Peenvogel BV proost!
