Eten – www.peenvogel.nl

Sveti Jovan Kaneo en Shopska, dag 3 in Ohrid

augustus 5, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Op weg naar het fort van Samuel zagen we gisteren al de bordjes met daarop de weg naar Sveti Jovan Kaneo, de kerk van Johannes van Patmos die het boek openbaringen schreef in de bijbel.

Gisteren was het doel het fort, vandaag namen we voor een groot gedeelte dezelfde weg richting Sv. Kaneo. Het laatste stukje was bergop en dat was met bijna 30 graden nog even zweten. Bastiaan zat het laatste stuk op mijn nek en dus konden we wel een beetje doorlopen. Want lopen dat doen we hier in Ohrid. De stappenteller op mijn telefoon komt iedere dag ruimschoots boven de 10.000 stappen uit, 10 kilometer per dag dus.

Het uitzicht vanaf de berg, en op, Sveti Jovan Kaneo was geweldig. Ons reisboek had niets gelogen over een kerk met de meest betoverende ligging in heel Macedonie (niet dat we alle andere kerken hebben gezien, maar ik wil de schrijver best geloven). Het gebouw stamt van voor 1447 en is dus al ruim 500 jaar oud. Eenmaal boven hadden we een prima zicht op het meer van Ohrid en op buurland Albanie.

Om niet te vroeg aan de 10.000 stappen te komen namen we op de terugweg een boot richting de haven van Ohrid. Om daar een lekker Shopska salade, onze favoriet tot nu toe, en een biertje te nemen. De verbrande calorieën moeten ook weer aangevuld worden nietwaar.

Een muffin met spinazie en geitenkaas. Een goede bodem voor een klim.

Sveti Jovan Kaneo in alle glorie.

Een erg fraai uitzicht.

Met de boot terug voor 400 denar, ongeveer 7 euro.

Meeuwen op een boot.

Ohrid vanaf het meer gezien. Boven de stad torent het fort uit.

Shopska salade en een halve liter bier. Laatstgenoemde kost 80 denar op het terras, ongeveer 1,20 euro. Wanneer loten we een club in Macedonie? O wacht, daar moet je eerst Europees voetbal voor spelen.

Börek en bier, dag 1 in Ohrid

augustus 3, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

‘Kijk Henk, de bagageband is hier al!’ De vrouw voor me bij de douane heeft duidelijk niet naar buiten gekeken tijdens de landing, want dan had ze kunnen zien dat het vliegveld van St. Paul the Apostel niet bepaald Schiphol is. Zelfs ons eigen Zestienhoven (ja, ik noem het nog steeds Zestienhoven) is een groot vliegveld hiermee vergeleken.

Er zaten 193 passagiers in het vliegtuig en de blauwe Boeing is het enige vliegtuig dat zojuist geland is. Onze tassen hebben we dus zo. Bij het uitstappen van het vliegtuig viel ons oog op de Volkswagen T3 die hier dienst doet als ambulance. Zo’n zelfde T3 die wij eerder dit jaar verkochten om weer eens wat verder te reizen. Dat verder reizen werd Macedonie en ondanks dat het slechts twee en een half uur vliegen is waan je je in een andere wereld. Niet in de laatste plaats door het cyrillische schrift overal op het vliegveld en later in de stad.

Onze kamer is nog niet klaar en dus trekken we het centrum in. Op het centrale plein staat aan de ene kant een kerk en aan de andere zijde een moskee. Een overblijfsel van honderden jaren Ottomaanse overheersing. Op het moment dat ik een broodje ga halen komt de multiculturele samenleving in Rotterdam me goed van was. Ik zie in de vitrine iets wat bij de Turkse bakker een börek heet. Schoorvoetend wijs ik op het broodje met vulling van kaas en zeg met een groot vraagteken boven mijn hoofd ‘börek?’ ‘Da! börek’ zegt de vrouw van de bakkerij en ze schakelt snel over op het Engels voor de rest van mijn bestelling.

Bij het hotel bestellen we, zoals het hoort, een lokaal biertje. Er zit vlakbij een Ierse pub met Guinness op de tap en Heineken sponsorde vorige week een optreden van een grote Nederlandse deejay hier op het strand. Maar voor zover het gaat drinken wij altijd lokaal. En voor het lokale eten gaan we zo op pad naar een van de vele restaurants hier aan het meer. Dobar den uit Ohrid en tot morgen.

De Macedonische vlag is prominent aanwezig in het straatbeeld.

Het centrale plein met rechts een kerk en links een moskee.

Er staan nog erg oude huizen in Ohrid.

Ohrid vanaf het meer gezien.

Een van de vele beelden.

Het meer, met rechts op een steiger Sandra en Bastiaan.

Tijd voor een lokaal biertje.

Foodtruck-festival

mei 16, 2015 Jeroen Bier, Thuis

Allemaal hippe foodtenten, maar suikerspinnen en friet blijven favoriet.

Gevaarlijk eten

april 10, 2015 Jeroen Thuis

Vlak voor etenstijd ging het gesprek over wie er wel aan twee kanten van het huisje op het schoolplein durft te springen. Een jongen uit zijn klas durft het niet.

‘Vast een jongste kleuter’ merk ik op.

‘Nee’ pareert Bastiaan. ‘Wij hebben geen jongste kleuters meer, alleen oudste en middelste’. Er bestaat nog steeds een tweedeling in de klas. Maar er zijn geen ‘jongste’ meer bij. Die gaan allemaal naar groep D. Dus nu heten de ‘jongste’ kleuters in Bastiaan zijn klas ‘middelste’ kleuters.

Verwarrend allemaal maar als snel wordt er overgeschakeld naar diverse andere onderwerpen. Van een dode vogel die ze gevonden hadden, via Star Wars, Spongebob tot aan cheerleaders (van dat liedje) aan toe. Alles passeert de revue aan de keukentafel. Voor mijn gevoel komen alle dingen waarmee Bastiaan zich bezighoudt voorbij, er wordt niets overgeslagen.

Sandra komt thuis en vertelt over het nieuwe Turkse winkeltje in het centrum. En wat ze er allemaal te koop hebben. Van merguez-worstjes, broden tot aan verse kruiden. En natuurlijk ook baklava.

‘WAT! Dát moet je niet kopen hoor. Zo’n bak met lava. Dat is hartstikke gevaarlijk.’

O ja. We hadden het nog niet over minecraft gehad vandaag.

(ver)Groot glas

april 3, 2015 Jeroen Algemeen

De man voor mij in de rij zet zijn magnetron-maaltijd op de band. Met zijn voet duwt hij een krat bier, uit de aanbieding, over de grond. Hij draagt een werkbroek en een fleece-trui met op de achterkant de naam van een bouwbedrijf. Op zijn kin is een baard van een paar dagen zichtbaar. Ook draagt hij een muts terwijl het buiten niet echt koud is.

Behalve de magnetron-maaltijd wil hij ook een pakje marlboro. Hij zegt met een dik Pools accent tegen het meisje dat hij ook nog een krat bier heeft die hij moet afrekenen. Het kassameisje vraagt twee keer of hij het kan herhalen voordat ze het begrijpt. Ze rekent de sigaretten, magnetron-maaltijd en de krat bier die op de grond staat af en vraagt aan hem of hij een Duvel-glas wil hebben. Achter de kassa staat namelijk een doos met overgebleven glazen van een actie en blijkbaar willen ze die glazen kwijt aan iedereen die interesse heeft.

‘Wat?’

‘Wilt u een gratis glas hebben? U kunt kiezen uit een klein of een groot glas?

Het leek mij een nogal overbodige vraag, de Pool koos voor een groot glas.

Nu ben ik aan de beurt. Mijn boodschappen liggen netjes op de band. Ik ga een curry maken dus er ligt een overdaad aan gezonde dingen. Koriander, gember, pepers, knoflook. Geen spoor van E-nummers te bekennen. Geen alcohol ook ~~(dat hadden we al in huis)~~.

Bij het afrekenen kijkt de caissière me aan en geeft zonder iets te vragen een groot Duvel-glas. Ik moet duidelijk iets aan mijn imago doen.

Paasontbijt

april 3, 2015 Jeroen Algemeen, Thuis

‘Zometeen hebben we kerstdiner.’

‘Je bedoelt het paasontbijt.’

‘O ja. Hahaha. Paasontbijt. Weet je, de juffrouw las voor en toen las ze bloodhaan. Terwijl het broodhaan moest zijn’

Bastiaan moet er weer om lachen. Tussen het gniffelen door herhaalt hij het woord ‘Bloodhaan, hihihi’. Zo lang er maar gekke woorden in voor komen krijg je die kleuters wel aan het lachen. Wat dat aangaat zijn het net pubers. Of zijn pubers net kleuters, dat klopt beter denk ik.

‘Ik hoef geen ei mee naar het kerstdiner want ik vind eieren niet zo lekker’

‘Het paasontbijt Bastiaan. Met Kerst vieren we dat Jezus geboren is…’

‘Ja, en met Pasen dat hij dood is gegaan.’

Het opstaan uit de dood is voor kleuters iets teveel van het goede. Ik trek hem een nette trui aan, kam zijn haren en we gaan naar buiten.

‘Doe wel even je jas goed dicht Bastiaan, het is steenkoud vandaag.’

‘Ja, het lijkt wel het kerstdiner.’

Heeft ie toch nog gelijk.

Drop-kick

maart 26, 2015 Jeroen Algemeen

“I wouldn’t say I was the best manager in the business. But I was in the top one.”

Deze quote was afkomstig van wijlen Brian Clough, een van de beste managers die het Engelse voetbal heeft gekend. Wees maar niet bang, dit wordt geen voetbalstukje, maar ik moest aan deze quote denken toen ik van de week in de supermarkt bij het schap met drop stond.

Op de zakken van Venco stond boven de foto van de dropjes een wit kader waarin met zwarte letters stond “Ons beste recept“. Ik vond dat een verontrustende gedachte. Wat wilden ze hier mee zeggen? Dat ze alle recepten die ze hiervoor gebruikten maar matig vonden? Hadden we jarenlang middelmatige drop gegeten? Of wilden ze zeggen “Ja jongens luister, dit is ons beste recept. Hier zul je het mee moeten doen maar wij eten ook liever autodrop”?

WC-eend adverteerde jarenlang dat zijzelf WC-eend zouden adviseren en dat zou ik ook doen als ik daar zou werken. Op de advertenties van Carslberg staat dat ze ‘probably the best lager in the world’ zijn. Waarschijnlijk dus, ze wisten het niet zeker. Maar waarschijnlijk wel.

De dropmakers van Venco hebben met deze slogan iets definitiefs gecreëerd. Na dit wordt het nooit meer beter. Dus als je de salmiakrondo’s met de vernieuwde receptuur niet meer lekker vindt dan ben je de rest van je leven de sjaak. Ik pakte een zakje dropjes van Klene en liep verder.

Morgen weer een nieuw stukje op www.peenvogel.nl. Waarschijnlijk de leukste website die u de laatste minuut heeft bezocht. Of het hier in de toekomst nog beter gaat worden valt te bezien.

Koude vis

maart 18, 2015 Jeroen Lansingerland

Meer dan eens verbaas ik me over zaken, zo ook afgelopen weekend.

Op het eerste gezicht lijkt er niets geks aan de hand, een viskraam in het (bruisende) centrum. Maar toen ik erover nadacht vroeg ik me af waarom deze middenstander de toevoeging ‘warme’ aan de leus op zijn kar had toegevoegd. Je ziet dat ook met café’s, dan staat er ‘verse koffie’. Ja, dat lijkt me wel handig. Ik denk niet dat het aantal mensen dat koffie van twee dagen oud wil drinken erg groot is.

Want waarom staat dat wel bij koffie en bijvoorbeeld niet bij ijs. Ik zie nergens staan ‘koud ijs’ omdat dat voor iedereen nogal logisch lijkt. Behalve voor kleuters dan, die beklagen zich er soms over dat het ijsje zo koud is. ‘Ja, warm ijs is nog niet uitgevonden’ luidt het schijtlollige antwoord van een der ouders dan meer dan eens.

Dus ‘warm gebakken vis’ lijkt me nogal onnodig. Of ze moeten in een Zwitsers laboratorium een methode hebben gevonden om door middel van een ingewikkelde atoomsplitsing een kibbeling gaar te krijgen bij -173 graden. Dat zou kunnen, maar het leek mij nogal sterk dat juist deze viskraam deze methode ook hanteert.

Dus mijn advies zou zijn om gewoon met ‘gebakken vis’ te adverteren boven je viskraam. Behalve als je haringen verkoopt. Dan niet uiteraard.

P1120234

Döner

maart 13, 2015 Jeroen Algemeen, Rotterdam

Door omstandigheden was ik van de week op metrostation Blijdorp. Mijn scooter was kapot en ik was door de ANWB met scooter en al bij onze vaste dealer gebracht. Mooi station dat Blijdorp, met die lange roltrappen naar beneden waan je je eventjes in de subway van Londen.

De zon scheen en de wandeling van de Vespadealer naar het station was aangenaam. Zoals zo vaak kijk ik naar de winkels en eettentjes die ik op mijn weg tegenkom. Dit keer werd mijn oog naar een geel met rode Döner-tent getrokken. Gezien de kleurkeuze van zijn snackbar leek het me dat ik met een Galatasaray-supporter te maken had. Dat vond ik best logisch, als ik ooit een bitterballen-tent aan de Bosporus begin verf ik die tent ook rood en wit. En noem ik hem broodje van Kootje want dat recht héb ik!

Enfin, het was niet de kleurkeuze die mij het meest opviel. Mijn oog werd getrokken door de naam van dit eetzaakje. In grote letters stond er op zijn gevel ‘Maxima Döner’ en ik was gelijk benieuwd hoe hij aan zijn naam was gekomen. En of dit geen majesteitsschennis zou zijn.

De uitbater wilde behalve met het uitdragen van zijn voetbalvoorkeur ook opvallen met zijn naam. Maar zou er iemand in Google op de woorden Maxima en Döner gecombineerd met elkaar zoeken?

In 2011 stond Maxima op de 8e plaats bij de zoektermen van Google gerelateerd aan huwelijk. Op zich gek want ze is al in 2002 getrouwd. Maar er zijn wel meer rare zoektermen in 2011. Bij de zoektermen op ‘hoe’ staat ‘hoe kipt Nederland’ op 1. En op Britt Dekker werd het meest gezocht op Google dat jaar. Ongetwijfeld voor haar foto’s in evakostuum. Ik sla even over als jullie het niet erg vinden.

Waarschijnlijk wilde deze middenstander iets vertrouwds ~~Argentijns~~ Nederlands zoals Maxima combineren met eten uit een ander land. Maar had hij met deze naam niet beter een steakhouse kunnen beginnen? Maxima’s steakhouse, met royal(e) stukken vlees van dij en kont. En dan zijn zaak blauw-wit verven. Succes gegarandeerd.

Kroepoek

maart 7, 2015 Jeroen Algemeen

‘Een Indische rijsttafel voor 1 persoon en een saté Ajam’

‘O ja, en een biertje.’

Mijn stempelkaart ben ik weer eens vergeten en in plaats daarvan krijg ik de stempels die je bij iedere bestede 10 euro krijgt mee op een drankbonnetje. Ik stop het bonnetje in mijn portemonnee om het weken later als een verfrommeld papiertje terug te vinden, of met vervaagde stempels. Zo krijgen we die kaart nooit vol.

Naast me op de tafel liggen naast het plaatselijke suffertje ook de roddelbladen. Het lijkt erop dat Sylvie Meis altijd op de voorpagina staat. In het midden van die tafel staat een bak met kroepoek. Als een soort ongeschreven regel pakt iedereen een paar van die kroepoekjes voordat ze gaan zitten, wachtend op hun bestelling.

Er komt een echtpaar binnen met twee kinderen. Nog voordat ze aan de beurt zijn heeft de vader al een hele hand kroepoek achter zijn kiezen *Kronsj*. Zijn kinderen volgen het goede voorbeeld.

‘Wat gaan we eten?’

*Kronsj*. Weer een hap nieuwe kroepoek. *Kronsj*, zijn kinderen ook.

‘Een rijsttafel doen? Voor 2 personen?’

*Kronsj*. Kroepoek. *Kronsj*, zijn kinderen ook.

‘En voor de jongens patat?’

*Kronsj* *Kronsj*

De man gaat naar de balie en de vriendelijk lachende restauranthoudster neemt de bestelling op. Het leegvreten van de bak met kroepoek gaat gestaag verder. Wanneer mijn rijsttafel voor 1 persoon er is, met voor voldoende eten voor twee dagen voor ons hele gezin, is de schaal al bijna leeg.

*Kronsj* *Kronsj* *Kronsj* *Kronsj*

Behalve dat die familie nog drie dagen van hun rijsttafel kan eten weet ik nog 1 ding zeker. Die kinderen zeggen zo aan tafel dat ze ‘geen honger’ hebben. *Kronsj*