Mooi project waar ze de lokale gemeenschap steunen als zij hun olifanten hier laten rusten in plaats van aan het werk te zetten in het bos of toeristenindustrie.
Categorie: Thuis
Kwam een bootje voorbij
Beeld en geluid
Dit is het nieuws.
Bellabeer. Yeah!
Ai, eucalypta. Daar was ik wel bang voor vroeger.
Weekendje weg met de vouwwagen :)
Beetje spelen, relaxen en werken. En tijd voor een pilsje.
Pelargonium
Bastiaan zijn plant lijkt dood te gaan. En het is onze schuld, iets teveel pokon gegeven en nu hangt ie op half zeven.
Wat moet een negenjarige met een pelargonium? Het is een schooloverstijgende uitdaging voor groep 6’ers. Wie zijn geranium (het is familie van elkaar) het hoogst weet te kweken mag bij de burgemeester langs komen.
“Op een natuurlijke manier, dus niet in de kas van opa Wil!” kregen we direct te horen.
Nu probeer ik Bastiaan zijn verwachtingen zo nu en dan te temperen want bij iedere puzzel, prijsvraag of ingezonden mop ziet hij zichzelf al als winnaar op het bordes staan. Maar na tien keer zeggen dat het leven niet altijd eerlijk verloopt voelde ik mezelf stokoud. Plus dat ik dat soort teksten te pas en te onpas terug krijg. Er zit een limiet op het gebruik van levenswijsheden.
De plant staat tijdelijk in de inloopkast, een plek waar hij nooit komt. Alleen bestaat nu het gevaar dat hij, juist vandaag, die kant op gaat. Zodoende loop ik nu heen en weer voor de deur van de inloopkast als een guard voor het Engelse paleis. Het voelt een beetje als het verstoppen van een cadeau voor het sinterklaasfeest.
Hopelijk trekt de plant zijn overdosis aan pokon en staat ie er morgen fris bij. Anders zit er niets anders op dan stiekem een nieuwe kopen.
En dan toch even in de kas van opa Wil.
Ruilhandel
Deze puzzel heb ik net van Bastiaan gekocht. Voor twee euro. Of hij compleet is weet ik niet en aangezien de stukjes kleiner zijn dan 1 vierkante centimeter was ik ook niet van plan het te proberen.
Waarom ik dan twee euro betaald heb? Op school zijn ze bezig met een project voor het goede doel. En via ruilen hopen de mannen aan iets duurs te komen dat ze op marktplaats gaan verkopen.
Het ging gisteren van een paar snoepjes via 60 seconds naar een drumkrukje richting wat stoepkrijt. Uiteindelijk was het duurste wat ze (even) in het bezit hadden een autoradio. Van een model waar niemand meer wat aan heeft.
De radio is weer terug zag ik net en nu slepen ze weer met het drumkrukje waarvan ik dacht dat ze die gisteren geruild hadden. Enfin, hier zijn ze nog wel even mee bezig. Zelf ben ik wel in mijn nopjes met mijn puzzel.
Stukken beter dan die zelfgeplukte bloem die ze nu aan de overkant proberen te verkopen.
Grutto
Gierend van het lachen komen Bastiaan en zijn beste maat het schoolgebouw uit. Als we het plein af zijn vraag ik waar ze zo hard om moeten lachen en ze antwoorden met een paar vogelgeluiden en bewegingen waar Michael Jackson jaloers op zou zijn.
In de klas hebben ze op tv gezien hoe gruttomannetjes de gruttovrouwtjes het hof maken en dat zorgde voor de nodige hilariteit in groep 6.
Maar de grutto’s vragen het tenminste nog leggen de heren mij uit. Bij de aflevering met herten was daar geen sprake van en zag je zelfs de ‘dingdong’ van de bok én, zeggen ze besmuikt, ook het ‘seksen’. Ze krijgen er allebei rode wangen van. De hele terugweg demonstreren ze op paaltjes en hekjes een ‘hert’.
Vlakbij huis gaan beide heren richting hun zelfgebouwde hut. Ik wens ze succes met de hindes en krijg als antwoord dat ze grutto’s zijn.
Die vrágen het tenminste.
Weekendje Nijmegen
Weekendje bubbelen in het Sanadome. Maar ook even het bos in en respect tonen op de begraafplaats Jonkerbos.
Unknown soldier.
Warm en trots
Alsof de duvel er mee speelde. Na al dat trainen in de kou (voor de meeste deelnemers dan, niet voor deze mannen) was het zondag wederom warm. Te warm. Terwijl Bastiaan en ik op de Slinge op Sandra aan het wachten waren voelde je de warmte al.
Tussen de Kenianen en Sandra heel veel bekenden gezien. Sommigen zagen er goed uit qua tempo en fysiek. Bij anderen had ik het idee dat het nog wel erg zwaar voor ze ging worden. Iets wat je aan de finishtijden ook wel kon zien.
De power-up werd goed gebruikt. De lopers van boven de 30 maakten soms zelfs het Mario power-up geluidje.
Yes, daar is ze. Sandra had het zoals iedereen erg zwaar. Hierna moest ze nog ongeveer 6 kilometer. Zes kilometer waaronder dat saaie stuk bij de deur voor Ahoy waar ik vorig jaar afvroeg waar ik in vredesnaam mee bezig was. Maar Sandra bikkelde door, zoals we haar kennen. En na 21,6 kilometer kon ze wisselen met schoonzus Sandra. Na wat water, chocolade en chips was het tijd om richting Zuidplein te wandelen. Daar aten we een mihoen Singapore om vervolgens richting Coolsingel te gaan. Ondertussen liet de app van de Marathon weten wie er over de streep waren gekomen.
En Sandra mocht de laatste meters onder luid gejuich de Coolsingel over rennen. Goed gedaan ladies!
Strand
