De avond viel over het centrum van Praag, een paar kilometer verderop liep een grote stoet Feyenoorders in colonne richting het Sinobo-stadion. Kees en ik besloten nog een biertje te nemen en de wandeltocht over te slaan, een kwestie van prioriteiten. Na de laatste slok zetten we koers richting het dichtstbijzijnde metrostation.
Direct om de hoek botsten we op een groep Feyenoordsupporters uit Leiden, ze waren met zijn zessen en een redelijke doorsnee van de supportersschare in de Tsjechische hoofdstad. Meer mannen dan vrouwen en naast een paar doorgewinterde uit-fans ook wat mensen die voor het eerst een Europese uitwedstrijd bijwoonden. Er werden wat grappen en grollen over en weer gemaakt en voor het wisten stemden we in om samen een taxi te delen. Met zijn achten toch net iets goedkoper.
Onze taxichauffeur stond druk te bellen met zijn vriend die, toen hij aan kwam rijden, duidelijk geen taxi bleek te zijn en ook bij onze auto verdween het taxibord in de kofferbak en weigerde de meter plotsklaps dienst. Ik waande me, ook door zijn rijgedrag, weer even in Azie.
De rit van een half uur werd uiteraard benut om samen met de Leidenaren het wel en wee van Feyenoord door te nemen. De chauffeur gebruikte, eenmaal aangekomen bij het stadion, een wisselkoers die vooral gunstig uitpakte voor hemzelf. Maar onze nieuwe vrienden stonden erop dat zij onze taxi zouden betalen en elkaar (en vooral Feyenoord) succes wensend namen we afscheid.
Tot op de dag van vandaag heb ik geen idee wie het waren en eigenlijk ook niet meer hoe ze eruit zagen. En dát is juist de kracht van Het Legioen, geen idee wie je buurman is in het stadion of wat voor werk hij doet maar wel samen Feyenoord naar een overwinning, of in dit geval gelijkspel, schreeuwen. Leidse kamerrrraden bedankt voor de rit en het puntje in Praag!
