Emotie

In mijn eerste jaren als seizoenkaarthouder eind jaren 80 overstemde een blaffende politiehond eenvoudig het handjevol toeschouwers op de tribune. Emotieloos staarden een paar duizend man naar de verrichtingen van Feyenoord. De diepgevallen topclub van weleer.

En juist voetbal maakt emotie los. Daarvoor hoef je niet eens te kijken naar wedstrijden in Zuid-Amerika. Er zijn zat voorbeelden te noemen van wedstrijden in De Kuip waar we na een goal over elkaar heen buitelden van vreugde. Neem alleen al de eerste finale na alle jaren van ellende tegen Den Bosch.

Met het verstrijken van de jaren namen de toeschouwersaantallen toe en dat was een van de redenen dat ik, ondanks mijn seizoenkaart, niet intekende voor de komende paar thuiswedstrijden. Feyenoord te zien voetballen voor 13.000 man is als een oude wond die opengereten wordt. Een herinnering aan eind jaren 80. Een voor een derde gevuld stadion is niet mijn beleving en ik weet van mezelf dat ik mijn mond niet kan houden. En ik probeer, waar mogelijk mezelf aan de regels te houden.

De eerste helft van de wedstrijd tegen Twente zag ik op televisie en de tweede helft hoorde ik op radio Rijnmond. Ook op de radio hoorde je de laatste minuten de stadiongeluiden steeds harder worden. En daar was gisteren veel over te doen.

De MinPres deed een redelijk grove duit in het zakje en daarna volgden de commentaren op social media. Dat dit de enige manier was om supporters aan te spreken. Alsof er alleen maar idioten op de tribune zitten in plaats een doorsnede van de gehele maatschappij. Afgeven op supporters is de makkelijkste manier van scoren bij het grote publiek.

Rellen bij een demonstratie? Voetbalsupporters. Ongeregeldheden in een wijk? Voetbalsupporters. Te dicht op elkaar? Voetbalsupporters. Voetbal is emotie en met het toelaten van fans lag het in de lijn der verwachtingen dat er geschreeuwd en gezongen zou worden. Daar hoef je geen raketgeleerde voor te zijn. Al had Berghuis of Narsingh in de blessuretijd gescoord had het gejuich tot in de verre omtrek gehoord geweest.

Nu mag iedereen commentaar hebben op de supporters maar kijk eerst even zelf je foto’s na op social media. Als je de afgelopen maanden echt niet te dicht op elkaar hebt gestaan op een feest, in de kerk, moskee of studentendispuut. Bij de buurt-BBQ, een bruiloft of in de kroeg. Als je op al deze vragen nee kun antwoorden werp dan de eerste steen.

Voor alle anderen. Nou ja, iets in de lijn van wat de MinPres zegt dus.

Neutraal

Tijdens de eerste maanden van de Corona-epidemie vonden de trainingen van Bastiaan zijn vechtsport plaats in de buitenlucht. Ik koos twee keer per week een mooie boom uit om tegen te zitten en las wat boeken over de eerste wereldoorlog op de e-reader. Een oorlog die om niets gestart werd en een hele generatie de dood in joeg.

Sinds een paar weken is de training gewoon binnen en mogen er ook weer ouders in de wachtruimte plaatsnemen. Tot voor kort was ik schijnbaar de enige waaghals die dat aandurfde want ik had de hele wachtruimte voor mezelf. Dat was lekker doorlezen.

Gisteren bleven er tot mijn schrik nog twee ouders kijken. Op zich geen ramp maar deze mensen kenden elkaar via de school van hun kroost en vonden elkaar in het mekkeren over school. Die ene leraar deugde niet, het schoolkamp was op een rare plek. De adviezen klopten niet en de man van de BSO was een engerd. Hier waren twee mensen aan het woord waarbij het glas altijd halfleeg was.

Ik probeerde het echt want het boek dat ik nu aan het lezen ben, over de neutraliteit van Nederland tijdens WW1, is reuze interessant. Maar de dame in kwestie, behept met een stem als een cirkelzaag, hield geen seconde haar mond en de intonatie van de man in kwestie zou een boeddhist nog tot wanhoop drijven.

Nieuwsgierig als ik ben bleef ik toch luisteren, voor je het weet heb je namelijk een vrij goedkope column. 

Toen alle leraren, huiswerkbegeleiders en oversteekjuffen door de mangel waren gehaald was er ein-de-lijk een moment van stilte. Ik klikte mijn e-reader aan en las verder waarom weilanden voor 30 centimeter onder water werden gezet ter verdediging van Nederland.

En toen begonnen ze weer met praten.

Er zijn oorlogen voor minder gestart.

Disney

Of het logisch was dat Disney bij Feyenoord uitkwam voor een documentaire? Goedbeschouwd wel. In Amsterdam is het allemaal te gelikt, dat bleek recent weer eens met een brief richting Manchester waarbij de eigen aanhang braakneigingen net kon onderdrukken.

PSV dan? Een te klein achterland en in Eindhoven hebben ze vast nog wel een miljoenmiljard beschrijfbare Dvd’s liggen van eigen makelij waarop ze het wel en wee rondom de Herdgang kunnen vastleggen. En ander lullen de broertjes Van de Kerkhof die schijfjes wel vol.

Bij Feyenoord zijn ze aan het juiste adres. Er is nooit geld en altijd een te hoog verwachtingspatroon. Normaal gesproken een ‘recipe for disaster’  en een docu als ‘Sunderland ‘till i Die’ ligt op de loer. Maar sinds Dick het roer heeft overgenomen van Jaap Stam vallen de puzzelstukjes redelijk in elkaar. Feyenoord heeft een hekel aan verliezen gekregen en onder de leiding van de kleine generaal gebeurde dat ook maar 1 keer.

Wat precies de invloed van Disney gaat worden weet ik nog niet maar eigenlijk hoop ik op een enorm green screen in De Kuip zodat het stadion toch nog vol zit op televisie. Zit je ineens naast een prinses uit Frozen of Shrek. Bij een goal in de laatste minuut van Berghuis buitelen de zeven dwergen over elkaar heen op vak X.

Ik zie eindeloze mogelijkheden. Zeker nu Star Wars ook onder de paraplu van Disney valt. Wat nou helicopterlanding met aanwinsten? We nemen gewoon de Millennium Falcon. De lichtmasten van De Kuip worden vier lichtzwaarden, elk in een andere kleur.

En als er een persoon is die zich prima leent om als voorbeeld te dienen voor een stripfiguur dan is het onze Haagse coach wel. Stampvoetend en foeterend langs de lijn als Donald Duck om daarna een troostende arm om een wisselspeler te leggen zoals alleen Chewbacca dat kan. Een naam voor dit nieuwe Disney-figuurtje heb ik al.

The Little General

TikTok

Vroeger was niet alles beter, maar zo rond 1970 Feyenoord wél. Niet gewoon de beste maar de beste van de hele wereld. Op televisie en in de kranten werd stilgestaan bij dat magische moment van vijftig jaar geleden.

Het voelde destijds als een maanlanding hoorde ik een columnist zeggen. Wij zijn inmiddels een halve eeuw verder en zowel voetbal als techniek hebben niet stilgestaan. Raketten zien er niet meer uit als een lange sigaar en we kunnen op ieder moment van de dag aan de hele wereld laten weten wat we aan het doen zijn.

Om niet helemaal een ouwe zak te worden probeer ik van een afstand de belevingswereld van mijn tiener te observeren, zodat de kloof niet al te groot wordt. Zodoende gaan we samen op pad om Pokémon te zoeken en helpen we elkaar in Brawlstars. Op de Playstation ben ik hem in sommige spelletjes echter allang niet meer de baas.

Er zijn echter een paar dingen die ik, noem me oud, echt niet trek. Dat geschreeuw in die video’s van die YouTubers en het fenomeen TikTok. Op zijn beurt begrijpt hij niet waarom wij volwassenen bepaalde zaken op Instagram en Facebook delen.

Vooral om TikTok is veel te doen en dan gaat het niet alleen om de veiligheid van de app. De dansjes die bekende Tiktokkers doen worden gekopieerd door duizenden mensen en er zijn voetbalclubs met meer dan een miljoen volgers (ja, ook in Nederland). Feyenoord blijft daar met een schamele 30.000 volgers ver bij achter. Het is echter wél de route richting de jeugd.

In 1970 was Feyenoord voor heel even de beroemdste club ter wereld maar nu zijn we op TikTok voorbijgestreefd door clubs als Club Brugge. Werk aan de winkel om ons ook hier de allergrootste te maken. De tijd tikt.

Tok.

Coopertest

Gisteren stond er een Coopertest op het programma. Overdag werd er een kies bij me getrokken dus ik was wel benieuwd hoeveel last ik daar van zou hebben. Dat viel achteraf behoorlijk mee. Bij de start van het rondje staat een bord met wat je moet lopen per leeftijdscategorie. Ook die rare toevoeging van ‘ervaren lopers’ staat eronder en die tabel slaat nergens op, wat zijn ‘ervaren lopers’? In plaats van lopers zou daar atleten moeten staan.

Het bord in kwestie.

Volgens mijn horloge kwam ik tot 2860 meter. Volgens de paaltjes langs de kant zou dat ongeveer 100 meter verder moeten zijn. In de bossages werken GPS-horloges niet altijd even goed. Ik vermoed dat ik op een echte baan wel redelijk in de buurt van de 3000 meter zou moeten komen. Is weer een volgende uitdaging.

Superfit, jaja.