Kroon

De grootste nederlaag leden we dit seizoen niet op het veld maar daarbuiten. Tegen een onzichtbare tegenstander met een Spaanse naam. Ironisch genoeg is de Nederlandse vertaling van Corona het woord kroon. Een kroon die we op het seizoen hadden kunnen zetten.

Hadden kunnen, want we waren er nog lang niet. Waarschijnlijk was het zo goed als kansloze ADO onze bananenschil geweest op weg naar de Coolsingel. Of een onnodige nederlaag bij het als los zand aan elkaar hangende FC Twente. Nog realistischer was geweest dat een van de twee koplopers de titel had gepakt.

Feit is dat we het nooit zullen weten en daardoor de waarde van het afgelopen seizoen per jaar in mythische proporties toe zal nemen. ‘Het seizoen dat we uit kansloze positie de dubbel hadden gepakt’.

Maar alles is anders nu. Op het moment van schrijven lijkt het mij hoogst onzeker of er voetbal met publiek op korte termijn mogelijk is. Wie neemt het risico om als haringen in een ton in tramlijn 23 te staan? Of in het stadion schouder aan schouder naast een wildvreemde te zitten?

En juist dat laatste ontmoedigd me nog het meeste. In de pre-Corona tijden ben ik na een cruciale goal nog wel eens, drie rijen lager, bovenop een stel wildvreemden beland. Of gaf ik highfives aan iedereen om mij heen na weer een treffer van Berghuis. Juist op die momenten is Het Legioen één geheel. Jong of oud, arm of rijk: in het stadion willen we allemaal maar een ding. En dat is Feyenoord zien winnen.

Dat het komend seizoen wel eens een seizoen kan worden dat we Feyenoord helemaal niet live in het stadion zien spelen daar moet ik nu nog even niet aan denken. Van mij mag er één club failliet gaan deze zomer. Real Corona FC.

Ghosttown-run

This town (town) is coming like a ghost town
All the clubs have been closed down
This place (town) is coming like a ghost town

Een verlaten Rotterdam op zondagochtend.

Al was het op zaterdagmiddag schijnbaar erg druk.

We hebben het nodig. Ik heb gebeld, er werd niet opgenomen.

Weer in De Kuip

Na meer dan twee maanden weer eens in De Kuip, het mooiste stadion van het Oostelijk halfrond en ver daar buiten.

Wat ik in deze Corona-tijden in het stadion deed? Aanstaande vrijdag is het 18 jaar, een volwassen mensenleven, geleden dat een Nederlandse voetbalclub een Europese prijs won. Toevallig ook de eerste Nederlandse club die ooit een Europese prijs won. Dat moet niet onvermeld blijven.

Enfin, ondanks mijn radiohoofd werd ik door de PR-afdeling van Feyenoord benadert of ik iets over deze legendarische finale tegen Borussia Dortmund wilde vertellen op vak KK, het vak waar ik ook op 8 mei 2002 zat.

Dus vanmiddag stond ik daar in het shirt dat ik die avond ook aan had te vertellen over hoe ik (of beter gezegd Sandra, mijn zus en ik) die finale beleefd hebben.

Het werd een mooi interview. Aanstaande vrijdag staat de hele finale met alle gesprekken eromheen op het YouTube kanaal van Feyenoord. Uitzending zal rond 20:00 uur beginnen.

De andere gast in het programma is Bert van Marwijk, hem gaan ze deze week nog bezoeken. En dan heb je eigenlijk wel de twee pijlers onder het succes in 1 uitzending. Bert en ik dus.

Leve Feyenoord 1!