En ook nog eens de nodige kilometers gemaakt in Zeeland. Rondje met Menno en een rondje met Sandra
Maand: mei 2019
Pelargonium
Bastiaan zijn plant lijkt dood te gaan. En het is onze schuld, iets teveel pokon gegeven en nu hangt ie op half zeven.
Wat moet een negenjarige met een pelargonium? Het is een schooloverstijgende uitdaging voor groep 6’ers. Wie zijn geranium (het is familie van elkaar) het hoogst weet te kweken mag bij de burgemeester langs komen.
“Op een natuurlijke manier, dus niet in de kas van opa Wil!” kregen we direct te horen.
Nu probeer ik Bastiaan zijn verwachtingen zo nu en dan te temperen want bij iedere puzzel, prijsvraag of ingezonden mop ziet hij zichzelf al als winnaar op het bordes staan. Maar na tien keer zeggen dat het leven niet altijd eerlijk verloopt voelde ik mezelf stokoud. Plus dat ik dat soort teksten te pas en te onpas terug krijg. Er zit een limiet op het gebruik van levenswijsheden.
De plant staat tijdelijk in de inloopkast, een plek waar hij nooit komt. Alleen bestaat nu het gevaar dat hij, juist vandaag, die kant op gaat. Zodoende loop ik nu heen en weer voor de deur van de inloopkast als een guard voor het Engelse paleis. Het voelt een beetje als het verstoppen van een cadeau voor het sinterklaasfeest.
Hopelijk trekt de plant zijn overdosis aan pokon en staat ie er morgen fris bij. Anders zit er niets anders op dan stiekem een nieuwe kopen.
En dan toch even in de kas van opa Wil.
Smartphone
Een ongeschreven wet luidt dat je, wanneer je een paar biertjes op hebt, je telefoon beter weg kunt leggen. Voor je het weet stuur je een iets te lollig berichtje naar je werkgever of plaats je een post op Facebook waar je een dag later met plaatsvervangende schaamte naar kijkt.
Hetzelfde geldt voor het schrijven van columns wanneer je nog midden in het chagrijn van het afgelopen seizoen zit. Ik schrijf deze column exact twee jaar nadat ik op de Coolsingel stond. Feyenoord was kampioen en had de weg naar boven gevonden.
De waarheid is dat we twee jaar later niets opgeschoten zijn. Persoonlijk vond ik het aankoopbeleid niet eens zo slecht. De betere spelers van de subtoppers werden gehaald (Larsson, Amrabat, Haps en St. Juste) en dat is gezien ons budget het maximale. Maar op het veld, waar het toch moet gebeuren, was het op een paar uitzonderingen na armoe troef.
Er ligt een niet geringe taak voor Jaap Stam om met de betere jeugdspelers zoals Kökcü en Burger en een paar gerichte aankopen een elftal neer te zetten dat minimaal derde kan worden. Minimaal derde hoor ik jullie denken? Zit hij dan toch aan het bier tijdens het schrijven van deze column?
Nee, in Rotterdam zijn we nogal snel geneigd om naar Ajax te kijken. Maar gezien de begroting en het achterland moeten we ons focussen op PSV. Die doen het met min of meer dezelfde middelen al jaren beter. Dat heet visie en daar ontbreekt het hier al jaren aan.
Over Jaap Stam gaat het gerucht dat hij tijdens de trainerscursus een apart programma mocht volgen omdat hij niet wist wat een spatiebalk was. Van hem hoef ik dan geen boze (dronken) whatsappjes te verwachten na een nederlaag. Jaap lijkt me namelijk niet iemand voor een smartphone.
Feyenoord vs ADooooooohhhhh Robin van Persie!
De laatste gang naar De Kuip dit jaar. In een grijs en grauw seizoen waarbij de derde plaats al veilig was. Een seizoen waarin ik meer dan eens mopperde over Gio en met bewondering keek naar een speler van een kaliber die we de komende jaren niet snel in De Kuip zullen bewonderen. Of het moet in het shirt van een tegenstander zijn.
Enfin, de afscheidswedstrijd voor het thuispubliek verliep zoals het hele seizoen verloop. De vraag is niet of Feyenoord af en toe een off-day had, nee de vraag wanneer Feyenoord af en toe een on-day had. Enfin, uithuilen en opnieuw beginnen.
Nog één keer.
Gio’s laatste thuiswedstrijd. Twee JC-schalen, twee bekers en 14 mei 2017. We zullen het nooit vergeten. Gio bedankt.
Bijna een schilderij met die wolken zo.
O ja, de wedstrijd. In de eerste helft werd (te) nadrukkelijk RVP gezocht. Het leek erop alsof hij een goal moest maken. En Ado deed het wel. Twee keer zelfs.
Het is mooi geweest.
Bedankt gozerT.
Ere (den) Haag.
Afscheid van deze twee helden.
Bedankt Gio.
Tsja. En hoe we nu volgend seizoen verder moeten? Daar ga ik me de komende weken niet druk over maken.
Einde seizoen.
Ruilhandel
Deze puzzel heb ik net van Bastiaan gekocht. Voor twee euro. Of hij compleet is weet ik niet en aangezien de stukjes kleiner zijn dan 1 vierkante centimeter was ik ook niet van plan het te proberen.
Waarom ik dan twee euro betaald heb? Op school zijn ze bezig met een project voor het goede doel. En via ruilen hopen de mannen aan iets duurs te komen dat ze op marktplaats gaan verkopen.
Het ging gisteren van een paar snoepjes via 60 seconds naar een drumkrukje richting wat stoepkrijt. Uiteindelijk was het duurste wat ze (even) in het bezit hadden een autoradio. Van een model waar niemand meer wat aan heeft.
De radio is weer terug zag ik net en nu slepen ze weer met het drumkrukje waarvan ik dacht dat ze die gisteren geruild hadden. Enfin, hier zijn ze nog wel even mee bezig. Zelf ben ik wel in mijn nopjes met mijn puzzel.
Stukken beter dan die zelfgeplukte bloem die ze nu aan de overkant proberen te verkopen.
Gloryhunters
Bijna twee jaar geleden ging ik na de feestelijkheden in De Kuip, via een tussenstop bij een maat, naar de lokale kroeg in mijn woonplaats.
Ik had niet zoveel zin om bij het Hofplein tussen een selfies-makende massa te staan die van hun leven nog nooit in De Kuip waren geweest. Noem me een voetbalsnob maar in dat geval voel ik mij inderdaad een betere supporter, een die er door weer en wind zit. Ik ken mezelf goed genoeg om me niet tussen de gloryhunters te willen begeven.
Laatst werd ik op weg naar De Kuip door een oudere man aangesproken dat ik mijn Feyenoord-shirt beter uit kon trekken. Op mijn vraag of je niet altijd voor je club hoort te zijn kreeg ik geen antwoord. In een matig seizoen heb je minder vrienden.
De afgelopen maanden werden we in het Rotterdamse doodgegooid met hoofdstedelijk succes. De columnisten van het van oudsher Rotterdamse AD gedroegen zich als fanboys en TV Rijnmond maakte op straat potsierlijke items als ‘juicht Rotterdam voor Ajax?’ Alsof het echt goed voor de vaderlandse competitie is als 1 team 90 miljoen ophaalt. Ongeveer de begroting van alle andere clubs bij elkaar. Nee, van mij hoefden ze uiteraard niet te winnen. En geloof me, dat is andersom ook zo.
Nu dacht ik alles wel gezien te hebben maar sinds gisteravond staan er talloze aftel-filmpjes op social media. Met vriendengroepen die op hun paasbest, en in sommige gevallen met een glas champagne in hun klauwen, aftellen naar het einde van de wedstrijd in de Arena. Hoe dat afliep weten we allemaal. Ik keek naar de umbrella academy op Netflix maar mijn telefoon trilde op een gegeven moment net zo hard als het doelnet achter Onana.
Die aftelfilmpjes zijn hilarisch en exemplarisch voor de tijd waarin we leven. Iedereen wil een graantje meepikken van succes. De mooiste is een filmpje waarbij een meisje ‘buiten de tijd’ schreeuwt. Alsof het hockey is.
Iedere club krijgt de supporters die het verdient. Hadden wij in mei 2017 een Hofplein vol, bij onze aartsrivaal kroop iedereen onder zijn steen vandaan.
Voor al die lui vond ik die 2-3 nog het allermooist. Al stappen zij net zo makkelijk over op het Nederlands hockeyteam, Max Verstappen of het songfestival. Daar bestaat een woord voor: Gloryhunters.
Champagne iemand?
Kreta 2019
In Duitsland was het niet al te best weer.
Maar in Roussospiti, op een steenworp afstand van Rethymno, wel. Wederom een schitterend huis. Van alle gemakken voorzien.
Kapelletje met uitzicht.
Dorst na de wandeling in de omgeving.
Wegversperring.
Orthodox pasen.
Knabbelende vissen. Dat zou hij gewend moeten zijn.
Rethymno.
De Ottomanen hadden het lang voor het zeggen op Kreta.
Resten van de Venetiaanse beschaving.
Bastiaan de grote.
Vuurtoren.
Eten.
Bokkie.
Oorlogsmuseum.
Waar de kanonnen een Nederlandse afkomst hadden.
Straycats.
Uitzicht vanuit ons dorp.
De Mili-gorge, vlakbij ons huisje. Ongeveer 4 kilometer lang en erg leuk.
Leuke route.
Laatste lunch aan het strand.
Grutto
Gierend van het lachen komen Bastiaan en zijn beste maat het schoolgebouw uit. Als we het plein af zijn vraag ik waar ze zo hard om moeten lachen en ze antwoorden met een paar vogelgeluiden en bewegingen waar Michael Jackson jaloers op zou zijn.
In de klas hebben ze op tv gezien hoe gruttomannetjes de gruttovrouwtjes het hof maken en dat zorgde voor de nodige hilariteit in groep 6.
Maar de grutto’s vragen het tenminste nog leggen de heren mij uit. Bij de aflevering met herten was daar geen sprake van en zag je zelfs de ‘dingdong’ van de bok én, zeggen ze besmuikt, ook het ‘seksen’. Ze krijgen er allebei rode wangen van. De hele terugweg demonstreren ze op paaltjes en hekjes een ‘hert’.
Vlakbij huis gaan beide heren richting hun zelfgebouwde hut. Ik wens ze succes met de hindes en krijg als antwoord dat ze grutto’s zijn.
Die vrágen het tenminste.
Oorlogsmuseum
Kreta heeft door de eeuwen heen veel strijd gezien. In dit museum veel wapens die je voornamelijk in computerspellen ziet.
En een kanon met vaderlandse afkomst.