Priority

Een van de meest nutteloze rijen op vliegvelden zijn de zogenaamde ‘prioritylanes’ van Ryanair. Uiteindelijk komt iedereen bij dezelfde bus uit en word je met zijn allen op het laatste moment het vliegtuig ingestampt.

De man achter mij had dat ook in de gaten maar zijn vrouw wilde er niet aan. Ze had, zo zei ze, niet voor niets 90 euro extra betaald voor die 8 ‘kut-tassen’ en wat extra service.

Haar man reageerde schamper en dat is nou precies wat je niet moet doen als een vrouw in zo’n bui is. De twee pubers die zich bij zich hadden liet toch duidelijk zien dat ze al een tijd bij elkaar waren. Hij had dus beter moeten weten.

De vrouw reageerde als door een slang gebeten en zei bits dat ze óók haar best deed om aardig te doen. Het leek mij geen goed begin van de vakantie.

Eenmaal op bestemming moesten ze, net als ons, gewoon in de rij bij de bagageband wachten. Prioritylanes waren ver te zoeken in de kille aankomsthal.

Het duurde best lang voordat die acht ‘kut-tassen’ er waren. Als ik die man was zou ik grapjes even achterwege laten.

1500 meter wedstrijd

Ja, dat blijft toch een afstand waar je te weinig op traint. 1500 meter helemaal stuk gaan, maar wel een persoonlijk record gelopen. Volgens de tellerT 5:31. Dat zou betekenen dat ik 3:40min/km liep. Niet slecht, niet slecht.

Rotstad

‘Ach, Feyenoord-supporters’, de gids liep door de Oude Haven en wierp een blik op onze shirts. Zijn gevolg, bestaande uit toeristen uit alle windstreken, volgde hem braaf. De koptelefoons op hun hoofden vertaalde zijn boodschap in 24 talen.

Door zijn mededeling leek het net alsof hij het over een inheemse stam had die, gestoken in klederdracht, de toeristen moest zien te vermaken. Het was de tweede vreemde gewaarwording voorafgaand aan Feyenoord tegen AZ. Even daarvoor priemde een pensionado zijn vinger tegen mijn borst en met een onvervalst Rotterdams accent beet hij me toe dat ik ‘dat shirt net zo goed uit zou kennen trekken’. Ik piekerde er niet over, het is mijn oudste shirt dat ik nog pas, het klassieke Hummel-shirt uit seizoen ’88-’89.

Na deze twee losstaande incidenten vroeg ik me af of de stad Rotterdam (en een deel van zijn inwoners) nog wel van Feyenoord houdt?

Iedereen die wel eens in Newcastle is geweest zou zelfs op niet wedstrijddagen het idee hebben dat de Magpies een thuiswedstrijd spelen. Het zwart en wit is dagelijks prominent aanwezig in het straatbeeld. Maar in de warme binnenstad van Rotterdam was de jeugd niet gestoken in het rood en wit maar liepen ze rond in trainingspakken van clubs als Manchester City, PSG en godbetert Bayern München. Alsof de Duitsers onze stad al niet genoeg aangedaan hebben.

Het shirt dat ik aanhad is een relikwie uit de tijd dat de club op een handjevol getrouwen na door iedereen verlaten en verraden was. Pas op de Beijerlandselaan werd mijn humeur weer wat beter. De kroegen puilden uit en de vlaggen hingen aan de gevel. Op loopafstand van De Kuip was de liefde voor de club wél voelbaar. Zelfs de pensionado’s toonden vol trots hun voorkeur. Die allermooiste rotstad voelde even iets minder rot aan.

 

 

 

Feyenoord vs AZ.

In het oudste shirt dat ik nog pas op weg naar Rotterdam.

Toerist in eigen stad.

In de oude Haven was er een bierfestival. Met Bastiaan en Sandra en de rest was het een gezellige middag.

De inwendige mens.

Battambang hartje Feyenoord.

Na een moeizame eerste wel een goede tweede helft.

De oude meester, bezig aan zijn laatste minuten in het rood en wit.

Derde plek zou nu wel veilig moeten zijn.

Een nieuwe uitdaging

Na een koud rondje (de korte broek was wat overdreven) met de ladies was het tijd voor mijn verjaardag. Eigenlijk vier ik die normaliter alleen voor familie maar nu was het wel weer tijd om wat ekte vrienden en bekenden uit te nodigen. Na de gebruikelijke hoeveelheid bier kreeg ik ook nog een ander cadeau. Een cadeau van een iets andere orde…

…de hardloopladies hadden een erg mooi cadeau. Een hamer waarbij de bijpassende man tijdens de kustmarathon in Zeeland moet komen. De eerste zaterdag in oktober sta ik dus aan de start in Burgh Haamstede. Dat wordt trainen….

En uiteraard (veel) bier.

Special Gerard Meijer

Gisteren was ik bij La Salute voor de overhandiging van de special over ‘Ome’ Gerard Meijer aan de hoofdpersoon. Mooi om al die Feyenoorders te zien die langskwamen voor hun oude verzorger. Been, Kuyt, Houtman, Van Gobbel, Blinker, Pi-Air, Bosvelt, Eddy PG, Piet Romeijn, Van Daele (met bril) en nog veel meer. Maar ook Van den Herik en Jan de Jong. Het was een mooie avond.

Het artikel dat ik leverde aan deze special kun je hier lezen.