Maand: november 2017

Toen ik nog op het keurige vak N de wedstrijden van Feyenoord zag zat er op dezelfde rij als mij een man die in de 82e minuut naar huis ging. Je kon er je horloge op gelijk zetten. Zodra de 82 minuut aanbrak moest je een paar tellen later even van je stoel op staan om de beste man er langs te laten.

Of hij nog steeds naar Feyenoord gaat weet ik niet, ik ben al seizoenen geleden verhuisd naar de noordzijde, maar in al die jaren zal hij een boel doelpunten gemist hebben in de laatste minuten. De kopbal in extremis van Pi-Air, de eigen goal in de bekerklassieker twee seizoenen geleden en het hakje van Tomasson tegen Heerenveen in seizoen ’98-‘99. Bij al die goals was hij al op weg naar de tram, waarschijnlijk om de drukte voor te zijn.

In de thuiswedstrijd tegen NAC sloeg het chagrijnige spel van Feyenoord over op het publiek. Vele tientallen supporters, van wie er sommige al decennia lang De Kuip bezoeken, vertrokken iets eerder naar huis. En dat ontlokte weer een reactie bij supporters die van mening zijn dat je tot op het laatste moment moet blijven zitten. Hoe slecht de wedstrijd ook is. Er bestaat een verschil tussen loyaliteit en zelfkastijding.

In het seizoen ’92-’93 speelde Feyenoord thuis tegen Ajax een bekerwedstrijd. Na een krap uur spelen kwam Ajax op 0-3 en vele supporters, waaronder ikzelf, verlieten het stadion. Wéér een grote thuisnederlaag tegen onze aartsrivaal was teveel voor de Rotterdamse ziel.

Mede daarom kon ik het wel begrijpen dat er mensen waren die het stadion verlieten in de recente wedstrijd tegen NAC. Feyenoord speelde hemeltergend slecht en niets, maar dan ook echt niets, wees erop dat er een kentering in de wedstrijd zou komen. De kampioensvorm was verder weg dan ooit. Ik zag mensen die al tientallen jaren naar Feyenoord gaan uitgescholden worden door andere supporters. Dat deed mij meer pijn dan de zichzelf aankondigende nederlaag.

In een tijd dat individualisme zowat tot gemeengoed is uitgeroepen en selfies (nomen est omen) de norm zijn geworden is het op zijn zachtst gezegd merkwaardig dat je medesupporter gaat bepalen wat voor soort fan jij bent. Alsof je moreel verplicht bent om negentig minuten te blijven kijken.

Laten we voortaan gewoon doen zoals wij deden voor die oudere supporter op vak N. Gewoon opstaan om je medesupporter er langs te laten en je met je eigen zaken bemoeien. De eerder vertrekkende fan mist op zijn hoogst een belangrijk doelpunt. Maar dat is dan in ieder geval wel zijn of haar eigen keuze geweest.