Ambities

Ambities? Heb ik hardloopambities? Nou ja, ik heb mijn abonnement op de sportschool opgezegd om lid te worden van een atletiekvereniging. Nu heb ik niet het idee dat ik met mijn 43 jaar nog een hele snelle loper kan worden maar het valt te proberen nietwaar?

De laatste maanden merk ik wel dat ik sterker begin te worden (al gooide mijn knieblessure wat roet in het eten) en dat zie ik ook als ik foto’s van mijn hardlopende zelf zie. Ik heb zowaar spieren in mijn voorheen nogal spillebenen (oordeel zelf).

wpid-wp-1475050017638.jpg

 

Het waren dus maanden van PR’s, al is dat lekker makkelijk want ik had nog nooit een marathon en een 15 kilometer-wedstrijd gelopen. Door mijn voetblessure viel mijn geplande halve marathon (de CPC) in het water en voor die gemiste kans ga ik me over een paar weken in Antwerpen revancheren op de Linkeroevert halve marathon. Het zal sowieso een PR worden dit keer 🙂

1500 mtr 5:45
5 km 22:05
10 km 45:19
15 km 1:10:10
21,1 km ??
42,195 km 4:18:19

Drowzee

Midden op het plein zat een kerel met een woeste baard, naast zijn campingstoel stond een megafoon. Hij tuurde, net zoals alle andere mensen om hem heen, naar zijn telefoon. De trappen achter hem zaten vol mensen die hetzelfde deden. Op deze plek had hij wel wat weg van een koning zo met het volk achter hem. Koning Pokemon, in zijn rugtas een paar powerbanks en een energiedrankje.

Soms lees je wel eens iets waarvan je denkt (of hoopt) dat het niet waar is. Dat hele drommen mensen, turend op hun smartphone, als lemmings achter elkaar aanlopen als er weer een nieuwe Pokemon gespot is. Na twee uur op Kijkduin geweest te zijn kan ik je vertellen dat de werkelijkheid de fantasie overtreft.

Bastiaan en Linn waren druk bezig om met onze telefoons hun verzameling Pokemons aan te vullen. Ze zijn zes en tien jaar en dan is het gewoon geoorloofd. Op de trappen zaten echter massa’s volwassenen te wachten op het ‘spawnen’ van een Nidorino of een Poliwhirl.

Om de zoveel tijd volgde hetzelfde ritueel. Een paar mensen staan op gevolgd door de hele massa. Bij terugkomst op het plein laten ze aan elkaar zien welke Pokemon ze nu gevangen hebben. ‘Wat? Een  Vulpix? Die zie je zelden.’

In de verte kwamen twee politiewagens aan en een brandweerauto. Ze reden allemaal het strand op. Een paar minuten later gevolgd door de Pokehunters.

‘En heb je die Drowzee gevangen?’  vroeg een moeder aan haar zoontje.

‘Nee, er was alleen maar iemand van de trap gevallen.’

‘Zonde.’

dsc02091

Vredesloop 2016

De vredesloop dus. In 2015 vond ik deze loop erg leuk om te doen en het was de eerste keer in een wedstrijd met officiële tijdwaarneming dat ik ruim (2 minuten dan) onder de 50 minuten over de finish kwam. Vandaar dat ik me direct inschreef toen de inschrijving open ging.

Direct na mijn vakantie ben ik doorgegaan waar ik voor de vakantie gebleven was: kilometers maken. Misschien iets te overmoedig want op het moment dat ik mijn lidmaatschap van de KNAU opgestuurd kreeg zat ik met een pijnlijke knie bij de dokter.

De fysio constateerde dat mijn kapsel geïrriteerd was (en dat voor iemand zonder kapsel). Oefeningen en rustig (rustaaaghhh, we liepen door den haag) door blijven lopen was de remedie. En een wekelijkse kneedsessie bij Brigitte. Echt op snelheid had ik dus niet kunnen trainen in aanloop naar de vredesloop. En dat terwijl ik tijdens de inschrijving het plan had opgevat om in de buurt van de 45 minuten te komen.

Op een zonnige zaterdag kwam Menno mij ophalen. Samen met Rob en Agnes reden we naar Den Haag waar we erg gastvrij opgevangen werden door Noortje die op steenworp afstand van de start woont. Na een laatste glas water en een bezoek aan het toilet was het tijd om in startvak A te gaan staan. Om ons heen veel bekenden van de Rotterdam Running Crew en ook wat (ex) collega’s. Een feest der herkenning.

wpid-wp-1474833334986.jpg

Eerlijk gezegd loop ik liever in de ochtend. Bij een start in de middag vind ik het nog lastig te bepalen wat ik precies wel en niet moet doen qua eten en drinken. Ik had in ieder geval genoeg gedronken want na kilometer 1 moest ik eigenlijk al plassen. De eerste kilometers was mijn doel om los te komen van de grote groep. Met rondetijden van 4:12 en 4:24 lukte dat aardig. Ook kilometer 3 en 4  liep ik onder de 4:30 en daarna trad het verval in. Ik had wel een gelletje op maar daar werd ik een beetje misselijk van. Een slok water bij de drankpost, doorlopen en niet zeuren.

wpid-wp-1474833319130.jpg

In het begin van mijn werkzame leven bij KPN werkte ik bij de storingsdienst en aansluitingen bovengronds in Den Haag. Ik herkende de straten en de gebouwen maar al te goed. De zeestraat, plein 1813 en de Elandstraat. Door de Haagse bosjes renden we weer terug richting de Groot Hertoginnelaan. Ik controleerde mijn horloge en had zo’n vermoeden dat ik wel onder de 46 minuten over de streep zou komen. Maar hoeveel?

De laatste kilometer lonkte het bier en perste ik er nog een versnelling uit. De klok gaf 46 minuten aan maar ik wist dat ik pas een seconde of 40 na het startschot over de start was gegaan. De eintijd was 45:19 en daar was ik meer dan tevreden over. Na het in ontvangst nemen van de medaille en het drinken van een biertje liepen we allemaal tevreden terug naar onze pleisterplaats waar we van de vrouw des huizes nog een bloem kregen. De vredesloop was erg leuk, volgend jaar weer en dan onder de 45.

wpid-wp-1474833354387.jpg

wpid-20160925_215429.png

Feyenoord vs Roda JC

dsc02096

Drukte bij het stadion.

dsc02100

Vandaag zat ik op vak B. Ties zat op mijn plek op vak RR. Spot de rest van de usual suspects.

dsc02105

Kijk, ze komen op het veld.

dsc02106

Wát een stadion toch hé?

dsc02107

dsc02109

JeePee en Gio. Ik ben zo oud dat ik ze allebei heb zien spelen 😉

dsc02114

Volle bak.

dsc02116

Drukte voor het doel.

dsc02121

Keepertje.

dsc02124

1-0.

dsc02128

Men in black.

dsc02130

Als ie goed genoeg voor Feyenoord was geweest hadden we nu een cultheld.

dsc02131

2-0 door Karim de postbode.

dsc02144

Dure bank.

dsc02145

dsc02150

Berghuis probeert er tussendoor te piepen.

dsc02156

Tweede helft was erg gezapig.

dsc02158

Maar in de laatste tien minuten vielen de goals als rijpe appelen.

dsc02162

dsc02169

dsc02173

En dan is het nog een teringeind terug naar Kirchroa.

Feyenoord vs Oss

dsc02056

Het voorplein voor een wedstrijd. Daar word ik vrolijk van.

dsc02055

Net als van lichtmasten.

dsc02057

Een fantasie-opstelling. Maar toch nog met genoeg basiskrachten.

dsc02060

dsc02065

Weer een Koeman in De Kuip.

dsc02067

 

En het was al snel raak. Alleen niet voor Feyenoord.

dsc02062

dsc02070

Koeman jr. werd toegezongen maar moest nog wel drie keer vissen. Het was nog lastiger dan verwacht.

dsc02079

dsc02078

dsc02080

4-1 en affluiten.

Brad

Mijn telefoon maakte een trillend geluid, het geluid van een pushbericht van een van de nieuwsapps die ik geinstalleerd heb. Dit keer was het pushbericht van het Algemeen Dagblad. Het was geen melding van een terroristische aanslag of een noemenswaardig sportbericht. Nee, dit keer stond er ‘Brad en Angelina gaan scheiden’.

Iedere man wil wel op Brad Pitt lijken. Hij ziet er, toegegeven, beter uit dan ik en is waarschijnlijk ook nog een betere acteur (hoewel ik wel een van de hoofdrollen speelde in de schoolmusical). En als Angelina slechts een keer per maand haar Tombraider pakje aan zou trekken om vervolgens vanaf de kast de echtelijke sponde in te duiken dan zouden veel mannen daar mee kunnen leven.

In het persbericht staat dat er verschil van mening was over de opvoeding. Waarschijnlijk klaagde ze gewoon over het feit dat hij de GFT bak te laat buiten had gezet (begin er maar eens aan met zo’n kliko die hele oprijlaan van een villa in Hollywood af rijden) of dat hij per ongeluk een rode sok van een van hun zes kinderen bij de witte was had gedaan.

Ik zie Brad Pitt al thuiskomen na een lange dag draaien op de set. Hij speelt de held in een film vol explosies en mooie vrouwen. In de deuropening staat La Jolie al te wachten met een gezicht op onweer. Of hij soms vergeten was dat Maddox op dinsdag altijd gym had? Nu moest die arme jongen in zijn onderbroek gymmen omdat vaderlief weer eens zijn tas was vergeten mee te geven. En de jongste mocht vandaag geen koekje mee naar school. Het is fruitweek.

Dan kun je nog een van de meest begeerde mannen op aarde zijn, de vrouwen zijn ons toch altijd de baas. Eigenlijk lijken we allemaal al op Brad Pitt. Een geruststellende gedachte.

Feyenoord vs Manchester United

dsc01982

Auto voor De Kuip had een zeer toepasselijk nummerbord.

dsc01983

Veel politie op de been. Ik mocht met mijn scooter de Olympiaweg niet oprijden van ze. Tijdens de discussie werden we links en rechts voorbijgereden door snorscooters maar dat was niet hetzelfde volgens meneer agent. Dat waren scooters. Wat ik dan was wist hij niet helemaal.

Dus met de scooter aan de hand in bijna 30 graden lopend naar de fietsenstalling. Leuker kunnen we het niet maken.

dsc01986

De Kuip hield het midden tussen een kooi bij de UFC, een honkbalstadion en een golfterrein.

dsc01990

Had niemand bij de UEFA nou een paar schoenen extra bij zich?

dsc01999

Het BNP van een klein Afrikaans land zit bij ManUtd op de bank.

dsc02007

‘We didn’t know you where in!’

dsc02001

Kleine attentie.

dsc02008

dsc02009

Kijk ze komen op het veld.

dsc02011

Toen nog de nodige rookbommen.

dsc02015

Huddle. Voor een aantal spelers de grootste wedstrijd (qua tegenstander) in hun leven tot nu toe.

dsc02019

Gedoe met stewards.

dsc02018

The speciale one…..moehahahahaha.

dsc02022

Wie is die gozert dan?

dsc02024

Pogba vraagt aan Botteghin of hij straks zijn shirt mag hebben.

dsc02028

Zou hij een neusje voor de goal hebben vandaag? Patricia Depay is zijn hoed vergeten.

dsc02031

En dan wordt de arrogantie van United afgestraft. 1-0 en De Kuip gaat uit zijn dak. Het leek wel alsof er twee keer zoveel in plaats van twee keer zo weinig mensen zaten.

dsc02038

Snoepje om het te vieren.

dsc02042

dsc02043

Brad Jones hield zijn doel schoon.

dsc02051

Helden!

I-Grec

In groep 4 is er veel veranderd en toch weer niet. Op dinsdag starten ze nu met gym en kan ik met eigen ogen constateren dat het wel snor zit met groep 4B. Op een enkel Barcelona-shirt na (opa en oma van het desbetreffende kind zijn waarschijnlijk in Spanje op vakantie geweest) is het Feyenoord dat de boventoon voert. Zelfs de gymleraar liep in het mooie rood en wit.

Voor de rest is er veel bij hetzelfde gebleven. Er is echter 1 ding wel anders dan in groep 3. De leraren starten iedere dag met een raadsel op het schoolbord. Op de eerste schooldag stond er te lezen Welk dier is altijd thuis?

Met een gefronste blik zag ik een meisje uit Bastiaan zijn klas naar het bord turen. “Een hond!” riep ze. Gevolgd door ‘’Een huisdier!” door een jongetje een paar tafels verder. Toen ik Bastiaan tussen de middag op kwam halen vroeg ik wat het antwoord nu geweest was.

“Een slak natuurlijk, dat weet je toch wel papa?”

Een paar dagen later was de vraag In welke bus kun je niet rijden? Bastiaan dacht het te weten en fluisterde “omnibus” in mijn oor. Zelf dacht ik eerder aan rebus. Het bleek achteraf brievenbus geweest te zijn.

Vandaag was de vraag Welke letter kun je drinken? Bastiaan dacht even na en zei toen “i-grec”.

Zes jaar en nu al denkend aan champagneglazen, die jongen komt er wel dacht ik toen ik op kantoor een slokje van mijn T nam.

Feyenoord vs ADO Den Haag

dsc01935

Als bakens in de verte.

dsc01942

In een zonovergoten en wederom uitverkochte Kuip.

dsc01944dsc01945

Een vol uitvak, ik hou er van.

dsc01951

dsc01952

Feyenoord was heer en meester.

dsc01955

En toen dit, de 12e minuut met een regen van knuffels. Terecht ging de actie de hele wereld over.

dsc01957

Chapeau voor de Hagenezen.

dsc01964

Dirk scoort.

dsc01967

dsc01968

Een 8-punten wedstrijd.

dsc01971

Nog even billenknijpen in de laatste minuten.

dsc01977

Totdat El Ahamdi zijn normale seizoensaantal verdubbeld. Drie punten in de knip.

Avocado

Ik droom heel vaak dat ik struikel of in een kuil stap. Mijn been maakt dan uit reflex een trappende beweging met als gevolg dat ik Lotus (de poes) in een baan om het bed lanceer. Als ik al niet wakker werd uit de droom zelf, dan zorgt een woedende poes daar wel voor. Struikelen in een droom schijnt te betekenen dat je onhandiger bent dan dat je zou willen. Mwoah, daar kan ik mee leven.

Een tweede droom die ik vaak heb, is dat ik ergens naar toe wil gaan, maar nooit op bestemming kom. Laatst droomde ik dat ik avocado’s ging kopen in de supermarkt. En niet zomaar avocado’s, maar avocado’s uit Engeland, Turkije en de Oekraïne. Die laatste waren niet zo speciaal, die hadden we laatst nog gegeten. Maar vooral naar de avocado’s uit Engeland werd uitgekeken, die waren precies rijp genoeg.

Het probleem was echter dat er minder avocado’s waren dan klanten die recht hadden op deze groene vrucht. Dat was zo gekomen. De avocado’s lagen naast de bananen en vorige zomer was er per ongeluk een banaan tussen de avocado’s gekomen. De supermarktleiding had besloten maatregelen te treffen. Er kwam een net tussen de avocado’s en de bananen en de bak met avocado’s zou nu maar half gevuld zijn. Precies op het moment dat er top-vruchten langs zouden komen.

De eerdere verkoop was in de soep gelopen en er werd een nieuwe datum gekozen. De avocado’s zouden op een werkdag in de verkoop gaan. Om 18:00 uur, een tijdstip dat iedereen nog aan het werk is of onderweg naar huis. Er gingen al geluiden op dat trouwe avocado-liefhebbers het wel geloofden. Die lieten de vruchten voor wat ze waren.

Klokslag 18:00 uur stond ik klaar. Ik stopte 50 cent in het karretje en liep op de groenteafdeling af. De avocado’s lagen voor het grijpen. Drie stuks legde ik in mijn wagen (een uit elk land) en liep direct op de kassa’s af. Opeens werd de grond stroperig, ik kwam niet meer vooruit. Tussen mij en de kassa leek de grond gemaakt van lijm. Ik duwde en duwde en kwam centimeter voor centimeter eindelijk bij de lopende band, ondertussen tikte de tijd verder. Om de avocado’s te kunnen kopen, had je 20 minuten de tijd. De caissière keek me glimlachend aan, ik was er bijna.

De avocado’s lagen nu op de lopende band, maar er zat geen beweging in. Wat ik ook probeerde, op de klok boven de kassa stond dat er geen wachtrij was, maar waarom bewoog het ding niet? Wanhopig probeerde ik de band in beweging te krijgen. Een blik op de klok was leerde me dat er 20 minuten verstreken waren. Toen ik achter me keek, was mijn karretje verdwenen en ook mijn avocado’s waren weg. De caissière was ook verdwenen.

Angstzweet brak me uit, ik moest terug naar de ingang. Kijken of mijn winkelwagentje daar naartoe was gebracht. Ik zag mijn karretje staan, achteraan een lange rij andere winkelwagentjes. Op een vreemde manier was de 50 cent weer in mijn broekzak terecht gekomen, maar ik kreeg hem niet in het daarvoor bestemde sleufje. Keer op keer werd het muntje geweigerd.

Na talloze keren proberen lukte het wel. Ik stormde op de avocado’s af die er gelukkig nog waren. Even was ik bang geweest dat ik duurdere exemplaren moest aanschaffen, maar die vrees was ongegrond. De weg naar de kassa lag open maar nu was de vloer zo glad als een ijsbaan. Het leek alsof iemand groene zeep had gemorst. Twintig minuten later had ik de band nog niet bereikt. Het leek erop alsof ik de avocado’s wel kon vergeten.

Bij de derde poging zat de vloer vol kuilen. Onhandig laveerde ik het wagentje erlangs. Bij winkelwagens heb je altijd 1 wiel dat het niet lekker doet en daardoor deed ik er een eeuwigheid over. Ik zag de caissière op haar horloge kijken, de twintig minuten waren bijna weer om. Op het moment dat de klok op 19:08 seconden stond, kon ik eindelijk betalen. De caissière verontschuldigde zich niet dat ze geen bonnetje kon geven. En pas een flinke tijd na mijn betaling wilde ze de avocado’s aan mij geven.

Badend in het zweet werd ik wakker uit deze nachtmerrie. Dromen over avocado’s schijnt te betekenen dat het goed gaat met je liefdesleven. Maar soms vraag ik me af of wij niet meer van avocado’s houden dan avocado’s van ons.

992016