Niet zo moeilijk als de Samariakloof maar daardoor des te leuker met kinderen.
Maand: april 2016
In Aptera
Hardlopen op Kreta
Groundhopping in Chania
Op de Coolsingel
Bekerfinale 2016. Feyenoord – FC Utrecht 2-1.
Voetbalshirtvrijdag
Heijplaat run. Rotterdam Running Crew #26
De twee in het roze (uiteraard roze) gestoken dames naast me hebben het over de mooie locatie waar we nu aan het hardlopen zijn. De dame naast me wijst richting haar buurvrouw ‘zij is er speciaal voor uit Amsterdam gekomen vandaag. Dit is echt een mooi stukje Rotterdam hé? Ik ben hier nog nooit geweest’. Ik kan het niet anders dan beamen. De loodsen, de kranen en de als lego-blokjes opgestapelde containers. Ook ik ben er voor het eerst en fotogeniek is het hier zeker.
En een mooie plek om een rondje te rennen. Er rijdt nauwelijks verkeer en vanuit de woonkamers zien de bewoners een bonte stoet aan hardlopers aan zich voorbijtrekken. Op de kade waait het hard en tot aan de warming-up zoeken de honderden lopers het zonnetje aan de andere kant van een gigantische loods op. Uit de wagen van Red Bull klinken harde beats ter ondersteuning van de warming-up.
Vandaag loop ik met de 6 kilometergroep mee die als eerste van start gaat. Van het haventerrein af de woonwijk in. Een dorp in de haven, naast de dokken waar de SS Rotterdam gebouwd is. Een van de iconen van de stad. Eenvoudige huisjes staan pal naast grotere villa’s, een school en de dorpskroeg. In niets lijkt dit op andere wijken in Rotterdam, behalve dan dat een van de toeschouwers zegt dat het 1-1 staat bij Feyenoord.
Op het einde van de run komen we de 3 en 9 kilometergroepen tegen waardoor een gezellige chaos ontstaat. Er wordt naar elkaar geroepen en links en rechts worden high-fives uitgedeeld. Eenmaal terug op de kade hoor ik lopers afspraken maken voor de volgende keer op 18 mei, de ‘Rotterdam viert de stad-run’ in het centrum van de stad. Ook de dame uit Amsterdam is er weer bij.
Slechte generale…
Marathon, de dagen erna.
Na de marathon was er de mogelijkheid om bij Engels een massage te krijgen. Op het moment dat ik stopte leek ik wel te blokkeren. Ik voelde me een beetje misselijk (en heb nu nog steeds geen trek in bananen) en heb even uitgerust tegen een lantaarnpaal. Iets verderop stond een loper die zijn telefoon uit zijn zak haalde om naar het thuisfront te bellen. Met zijn telefoon kwam ook een foto van zijn vrouw en kind mee en die viel op de grond. Hij keek gepijnigd want hij kon niet meer bukken.
Ik boog voorover en overhandigde hem de foto en liep verder naar Engels. Tijdens de massage bleek dat iedereen in O’Sheas zat. Mijn lichaam had geen trek in bier maar in water. En al helemaal niet in de snacks die in Engels werden uitgedeeld. In de O’Sheas zag ik iedereen weer en na een watertje heb ik 1 biertje gedronken. Hij smaakte me maar matig.
Uiteindelijk aten we in het restaurant naast de sporthal. Ook hier een watertje en een biertje erbij. Het eten smaakte goed maar dat biertje niet. Ik was echt op aan het raken. Na een douche heb ik geprobeerd vroeg te gaan slapen maar de adrenaline in mijn lijf zorgden ervoor dat ik nauwelijks kon slapen. Alles van die dag kwam opnieuw voorbij.
En nu drie dagen na de marathon loop ik alweer wat minder als een hoogzwangere koningspinguin. Zou je het weer doen? Geen idee, het is echt fantastisch om te doen maar het is ook zwaar. De voorbereiding, alle keren dat je thuis weg bent. Voor nu geniet ik voornamelijk van mijn medaille, en mijn prestatie. En natuurlijk de spierpijn.