augustus 2015 – www.peenvogel.nl

Popcorn

augustus 27, 2015 Jeroen Algemeen, Thuis

Nog voordat de bel gaat komen de kleuters al naar buiten. Toen Bastiaan nog in groep 1 en 2 zat zaten wij al aan de tosti’s wanneer de rest van de ouders nog op het schoolplein stond te wachten. Vaak zaten de kleuters zelfs al een paar minuten met hun jas aan in de klas te wachten. Nu is alles anders, vanaf groep 3 komen de kinderen zelf naar buiten en mogen ze pas hun jas aantrekken ná de bel. Zodoende blijft er nog minder van de pauze over want echt snel gaat het allemaal niet.

Je pikt ze er zo uit, de kinderen uit groep 3. Niet zozeer vanwege hun lengte maar aan de blik in hun ogen. Verschrikt turen ze het schoolplein af naar hun ouders. Niet meer aan de veilige hand van de juffrouw naar buiten die mee helpt zoeken waar papa of mama staat. Nee, nu worden ze omver gelopen door de grotere kinderen uit groep 4 en 5 die door de deur heen stormen.

Tijdens het eten van de tosti moet ik wat strenger zijn dan normaal. We moeten over iets meer dan een half uur alweer terug naar school en we mogen niet te laat zijn. Na de pauze hebben ze gym waarbij ze zich nu zelf moeten douchen, afdrogen en weer aankleden. En uiteraard moeten alle gymspullen weer netjes in de tas mee terug naar huis. Maar voordat ik Bastiaan en een jongetje uit zijn klas weer op school aflever fluister ik ze wat in hun oor.

Wanneer ik om drie uur op het schoolplein sta komen Bastiaan en zijn vriendje als een van de eersten naar buiten.

‘Yeah, we gaan bij Bastiaan zijn papa popcorn eten.’

Mijn truc om ze snel naar buiten te krijgen heeft geholpen. En door de jaloerse blikken van de andere kinderen ben ik en passant ook nog eens even de coolste papa van het schoolplein.

Feyenoord vs Vitesse

augustus 27, 2015 Jeroen De Kuip, Feyenoord, Rotterdam, Voetbal

De foto’s van de wedstrijd van afgelopen zondag.

Kazim zijn vlag hangt er nog steeds.

Uitverkocht huis, het Legioen is er klaar voor.

Een van de beste spelers op het veld.

Bukken kreng!

Pizza

augustus 26, 2015 Jeroen Reizen, Thuis

‘Wat betekenen die plaatjes pap?’

In de rij op het vliegveld van Ohrid kijkt Bastiaan me vragend aan.

‘Het lijkt erop dat de politie-agent daar een boek aan het lezen is.’ zeg ik ‘Maar hij controleert daar ons paspoort.’

Ik ben het met Bastiaan eens dat het een beetje uit de kluiten gewassen paspoort is dat het poppetje beethoudt.

‘Aha, en op dat andere plaatje eet hij een pizza. Dus daar is de plek voor de douaniers om pizza te eten.’

Wie ben ik om daar tegenin te gaan?

Na regen….

augustus 24, 2015 Jeroen De Kuip, Feyenoord, Rotterdam, Voetbal

De afstand van het parkeerterrein naar de ingang van het verpleeghuis is hoogtens 30 meter. Maar in deze 30 meter regenden we nog natter dan we al waren.

De wedstrijd was al een uur geleden afgelopen, onze kleding voelde echter alsof iemand ons met een supersoaker had bestookt. Op een laffe manier in de rug. Mijn poloshirt kleefde aan mijn lijf vast. Het was geen wolkbreuk zoals een paar jaar eerder tegen dezelfde tegenstander, nat waren we wel.

In de hal van het verpleeghuis zaten drie mensen in een rolstoel. Nadruppelend van de regen. Ook zij waren naar De Kuip geweest. De taxi-chauffeur keek een beetje schuldig, alsof hij zijn busje nog dichter bij het stadion had willen parkeren om zijn klanten niet zeiknat te laten regenen.

In een rolstoel zat een Surinaamse vrouw met een Feyenoord-shirt aan, een nat petje met het roodwitte logo lag op haar schoot. Haar zoon wilde haar net in de lift naar boven rijden. Samen nagenietend van de overwinning en op weg naar droge kleding, toen er een pastoraal werker op hun afkwam.

‘Hallo, ik ben Henk en ik kom je moeder volgende week zondag ophalen om naar de dienst te gaan.’

Ik heb het antwoord niet afgewacht. Maar ik kan me voorstellen of ze gevraagd hebben of de beste man gek was geworden? Volgende week zondag is het Psv-Feyenoord, de kans om een rivaal op grote achterstand te zetten. Een stap op weg naar de koppositie en wie weet wat nog meer? Dromend over de Coolsingel. Want na regen, ook die van gisteren, komt zonneschijn.

Laatste dag in Skopje

augustus 17, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Behalve Alexander de Grote zijn ze hier ook nogal trots op een oud-inwoner van Skopje. Doordat ze van Albanese afkomst is zijn er in Albanië en in Kosovo ook een miljard dingen naar haar vernoemd, maar in haar geboortestad Skopje kun je niet om Moeder Teresa heen.

Haar uitspraken hangen als plaquettes op de muren van belangrijke gebouwen en op de plaats waar ze gedoopt is staat een museum.

Vandaag zijn we nog een keer naar de dierentuin geweest en via het stadspark terug gewandeld richting het centrum. We kwamen genoeg speeltoestellen tegen om Bastiaan zoet te houden. Het lunapark dat aangeraden werd in onze reisgids was vergane glorie en niet eens meer open. Na een rondje in zijn zwembroek tussen de sproeiers op het grote plein en avondeten is het nu tijd om in te pakken. Morgen gaan we weer terug naar Ohrid waar we eind van deze week vandaan terug vliegen. Conclusie: Skopje is een prima stad om je te vermaken.

In het park naast de dierentuin veel voetbal-grafitti. Allemaal van Vardar.

Ook nog restanten van een (het hier zo populaire) handbalstadion? Bij het nemen van wat foto’s over de muur zag ik voornamelijk een leeg peuterbad. Een prima plek voor een horrorfilm.

Om kinderen echt te laten verdwalen mogen de hegjes wel iets hoger zijn. Hier verdwalen alleen teckels in.

Aan het einde van het park ligt het nationale stadion. Het stadion wat mij dus door mijn neus geboord werd door de Macedonische bond. Dezelfde bond die mij wel als journalist bombardeerde bij de wedstrijd van gisteren (link is lezen).

Spieken door een hek. Mooie stad om een keer met Feyenoord heen te gaan. Goedkoop bier, lekker eten en veel te zien.

Alleen moeten ze dan de omgeving van (en de buitenkant van) het stadion zelf een beetje opruimen.

Op zoek naar een klavertje vier.

De Sveti Kliment Ohridski is een aparte kerk. Van een afstand lijkt het met die koepels eerder een moskee, en ook de toren staat los van de kerk. De binnenkant was erg fraai.

Groundhopping in Skopje

augustus 16, 2015 Jeroen Groundhopping, Macedonië

Toegegeven, eigenlijk wilde ik wel een wedstrijd zien in de Philip II Arena in Skopje. De groundhop-god was me aanvankelijk gunstig gezind. FK Rabotnički speelde thuis tijdens ons bezoek aan Skopje maar die wedstrijd werd verplaatst naar een stadion ver buiten het centrum van Skopje.

Mijn andere optie was FK Shkupi tegen Metalurg, een heuse derby in Skopje. Het bezoeken van deze wedstrijd bleek in eerste instantie ook niet zo eenvoudig. Ik stuurde de club een berichtje via Facebook dat ik van plan was deze wedstrijd te bezoeken. Het antwoord was dat ze vanwege een straf een wedstrijd zonder publiek moesten spelen maar dat ze voor deze Nederlandse Jtour~~(nal)~~ist wel een uitzondering konden maken. Er werd gevraagd aan de Macedonische bond of ik toeschouwer mocht zijn en zo geschiedde. Klik op de foto voor het verslag.

Fresco’s en fonteinen, dag 4 in Skopje

augustus 15, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Hadden we al gezegd dat het warm is in Skopje? Nee? Bij deze dan, het is hier warm. Een graad of 34 in de stad en dat nodigt nu niet echt uit om op sightseeing te gaan. En toch doen we dat. Omdat er voor kinderen ook zat leuke dingen zijn in Skopje. En meestal hoeven ze niet te betalen ook.

Niet dat dat wat uit zou maken bij de Skopje City Tour-bus. Die kostte ons 35 denar per volwassene. Iets meer dan 50 eurocent dus. En voor die 50 cent zaten we een uurtje in de bus en zagen we alle highlights in het centrum. En zo kwamen we erachter dat er een leukere straat richting ons hotel is en dat we een kijkje wilde nemen bij de moskee tegenover het fort. Eerst dacht ik dat ik heel populair was met al die bordjes met ‘ Kale’ erop. Maar Kale betekend gewoon fort. Jammer.

Voor dat we een kijkje gingen nemen bij het fort heeft Bastiaan nog een half uur door de fonteinen gerend voor het standbeeld van Alexander de Grote. Hij was niet de enige. Na het fort en de moskee hebben we nog een lokaal biertje gedronken bij ’the old town brewery’. Deze brouwerij zit naast de kerk Sv. Spas.

Deze kerk is gedeeltelijk ondergronds gebouwd omdat de Ottomanen het verboden hadden dat kerken groter zouden zijn dan hun moskeeën. Best inventief van die Christenen dus. In deze kerk waren erg mooie fresco’s te zien en indrukwekkende iconen. Ik mocht 1 foto nemen en koos voor de iconen. Maar de fresco van God was ook erg mooi.

Na wederom een waterballet op de terugweg kwamen we op onze nieuwe route een heleboel leuke beelden tegen.

Waterpret onder het toeziend oog van Alexander de Grote.

Kale

Mustafa Pasha moskee.

Het fort vanaf de moskee gezien.

He, het voetbalstadion zie je ook vanaf hier 😉

Een lokaal biertje naast Sveti Spas.

Het graf van Goce Delčev, een opstandelingenleider die tegen de onderdrukking van de Ottomanen vocht, op de binnenplaats.

Net zoals veel andere graven.

Iconengalerij.

Ren voor je leven!

Een klok en een kruis, dag 3 in Skopje

augustus 14, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Op 26 juli 1963 om 5:17 werd Skopje getroffen door een zware aardbeving. Ongeveer 80% van de stad werd verwoest waaronder talrijke monumenten en veel gebouwen met Ottomaanse invloeden.

Ook het oude treinstation in Skopje werd verwoest bij de aardbeving. De klok op het oude station is door de aardbeving stil komen staan en wijst nog steeds 5.17 uur aan, het tijdstip van de beving. De overblijfselen van het gebouw zijn nu een herdenkingsplek voor de slachtoffers en een museum. Wij werden er opgepikt door onze vaste taxichauffeur om naar de kabelbaan op de berg Vodno te gaan.

Bovenop deze berg staat namelijk het Millennium-kruis dat 2000 jaar Christelijk geloof herdenkt. Het kruis is 66 meter hoog en je kunt er met een kabelbaan naar toe. Ook hier hoefde Bastiaan weer niet te betalen en de rit met de kabelbaan kostte weer een habbekrats, namelijk 100 denar (1,80 euro per persoon). Bovenop de berg had je een goed uitzicht over de stad.

De klok op het oude treinstation geeft 5:17 aan. Het tijdstip van de aardbeving in 1963.

Met de lift naar boven.

Rechtsboven zie je het Nationale stadion van Macedonië. Er wordt daar dit weekend helaas niet gevoetbald. Het gras moet goed blijven voor de interland tegen Spanje over een paar weken. Dus de clubs die er normaliter spelen moeten uitwijken.

Zoo en Zwembad, dag 2 in Skopje

augustus 13, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

Bij de ingang van de dierentuin gebeurde hetzelfde dat de hele week al gebeurd. Bastiaan hoefde als kind weer eens niet te betalen. Later in het zwembad was dat ook het geval, ondanks dat alleen kinderen tot 4 jaar gratis waren. We maakten het ook al mee bij een aantal musea en zelfs een vrij dure excursie. Kinderen in Macedonië krijgen echt een voorkeursbehandeling.

Niet dat we het geld niet konden missen overigens. De dierentuin kostte ons 100 denar in totaal. Iets meer dan anderhalve euro. De zoo kon wel een opknapbeurtje gebruiken, op een plek zagen we een paard dat met zijn kop bijna een gat in een schutting had gemaakt. Een soort prison break maar dan met paarden. De leeuwen lagen lui in de zon en Bastiaan vermaakte zich opperbest.

Het werd na het middaguur wel erg heet en daarom besloten we naar het nieuw aangelegde Aquapark te gaan. Een korte taxirit later stonden we voor het moderne complex dat midden tussen outletstores lag. Het was voor Macedonische begrippen nog vrij duur, zo’n 5 euro per persoon, maar het was er druk en leuk. Een prima middagbesteding.

Na het zwembad zijn we nog even naar de oude bazaar gegaan om een biertje te drinken en een hapje te eten. Morgen gaan we met een kabelbaan naar het kruis boven op de berg hier. De taxichauffeur die ons naar de oude bazaar bracht sprak goed Engels en was erg vriendelijk dus hij haalt ons morgen weer op. We hebben onze vaste taxi-man gevonden denk ik. Altijd handig in een vreemde stad.

Skopje Zoo.

Op zoek naar de dieren.

Lion in the morning sun. Of lying in the morning sun?

Overal in de stad zie je plaquettes van Moeder Theresa.

Indrukwekkend beeld voor het Holocaust museum. Er werden zo’n 7000 joden uit Skopje vermoord in de oorlog.

Op de bazaar eten bij restaurant Turist. Een restaurant dat, ondanks zijn naam, ook erg in trek is bij de lokale bevolking.

En wij snapten wel waarom.

Op het grote plein, onder toeziend oog van Alexander de Grote, hing Bastiaan de waaghals uit tussen de stralen van de fontein. Die de hele dag beweegt op de tonen van klassieke muziek en in de avond verlicht wordt. Een hoog kitsch-gehalte maar erg leuk.

Bergen en beelden, dag 1 in Skopje

augustus 12, 2015 Jeroen Macedonië, Reizen

De weg van Ohrid naar Skopje gaat door geweldige natuur. Links en rechts ruige bergen met af en toe een dorpje of een stad. De meeste van deze dorpjes leken bewoond te worden door Albanezen gezien de rode vlaggen met een dubbelkoppige adelaar. Ook de vele minaretten in de dorpjes deden een grote moslimbevolking vermoeden.

Die Albanezen gaan denk ik nooit meer terug, de meesten wonen in erg grote huizen. Een rijkdom die ze in hun vaderland nooit zouden hebben. Alleen dat vlagvertoon vind ik wat overdreven maar de Macedoniërs zelf lijken er geen aanstoot aan te nemen. Of het valt ons niet op. Dat kan ook.

Eenmaal in Skopje viel de stad ook in tweeën te delen. Aan de ene kant van de rivier de Vardar getuigen een triomfboog, en een aantal megalomane gebouwen en standbeelden van een zoektocht naar vernieuwing. Weg met de betonnen jaren 60 bouw (in 1963 werd Skopje getroffen door een zware aardbeving) en daarvoor in de plaats nieuwe gebouwen met een knipoog naar het verleden. Niet allemaal even fraai.

Op het centrale plein staat een standbeeld dat ‘Strijder te paard’ heet maar iedereen weet dat hiermee Alexander de Grote wordt bedoeld. Om geen ruzie te krijgen met Griekenland (en daar hadden ze al ruzie mee om de naam Macedonië) hebben ze de grootste koning van Macedonië op dit plein dus strijder te paard genoemd.

Aan de overzijde van de Kamen Most, de stenen brug, staat een ander beeld. Dit beeld heet ‘De Strijder’ en iedereen weet hiervan dat ze Philippus II mee bedoelen. De vader van Alexander de Grote. Diplomatiek opgelost. Voor de rest staat de stad vol, maar dan ook echt vol met beelden. Van revolutionairen en geestelijken tot strijders op een paard. En de in Skopje geboren moeder Theresa, maar die hebben we nog niet gevonden.

Aan de andere kant van de stenen brug begint ook de oude Ottomaanse wijk. Met de grootste Turkse bazaar na die in Istanboel. Eettentjes, veel winkels met gouden kettingen en bruidsjurken en hier en daar een Moskee. Een heel andere wereld vergeleken met de overzijde van de Vardar. Morgen gaan we naar de dierentuin en daarna voor wat verfrissing naar het Aquapark. Het is namelijk erg warm in Skopje.

Langs de snelweg naar Skopje.

Een rode dubbeldekker-bus en een triomfboog. Dan weet je dat je in Skopje bent.

Je kon ook met een lift in de triomfboog naar boven. Er zat niemand bij de kassa en een brutaal mens….

Strijder te paard aka Alexander de Grote.

De stenen brug over de Vardar.

Protserige nieuwbouw.

De Strijder aka Philippus de tweede.

De bazaar oogt rustig.

Het fort, in het Turks Kale genoemd. Hier gaan we van de week nog naartoe.

Sandra en Bastiaan op de Kamen Most. Bovenop de berg links een gigantisch kruis waar je met een kabelbaan heen kunt gaan. En wat we dus ook gaan doen.

Ze blijven bezig met die beelden.