Maand: februari 2014

Natuurlijk was het hinderlijk buitenspel, je ziet dat Mulder die stomme Kastanje nog opzij moet duwen om iets te kunnen zien. Maar waarom geeft Immers nog die corner weg? En waarom kan die Martina vrij uithalen, hoort er niet iemand bij hem te staan? Waarom de laatste minuten die ballen niet gewoon wegrossen?

Niet voor het eerst dit seizoen geeft Feyenoord een voorsprong weg. Uit een onderzoek van de Volkskrant blijkt (klik hier) dat Feyenoord van alle ploegen het langst op voorsprong heeft gestaan.

Thuis tegen Twente, thuis tegen AZ, uit bij Go Ahead Eagles (zelfs met 0-2). In Breda bij NAC, in Nijmegen en ook afgelopen zondag in Enschede stond Feyenoord op een gegeven moment voor in de wedstrijd om uiteindelijk nog punten te verspelen.

Dáár zit hem het grootste verlies. Om nog maar te zwijgen over de nederlagen bij RKC en Zwolle in de laatste minuten. Nu is voetbal geen wiskunde maar met een beetje meer meedogenloos verdedigen had je op kop kunnen staan. Maar als en had tellen niet. De realiteit is dat we zondag moeten winnen. Maar dat is eigenlijk iedere wedstrijd het geval.

Welke trainer er ook voor de groep staat volgend jaar. De verdedigers moeten eens een keer spijkerhard worden.

Een week na de premiere zijn wij gisterenavond ook naar de documentaire “The other side of the heart is white’ geweest. Een schitterende documentaire over Feyenoord en haar supporters.

Het meest frappante was dat de film tegelijkertijd in twee zalen naast elkaar vertoond werd. Hoe bedoel je een succes. Bij het verlaten van de zaal liepen we de bezoekers uit zaal 13 tegen het lijf en in het bijzonder een van de hoofdrolspelers die gelijk een mooi woordje klaar had toen Sandra tegen hem zei dat hij dan voortaan maar geen relaties naar zijn skybox mee moest nemen.

Beetje jammer dat de film in zaal 14 draaide en ik op stoel 14 zat 😉 Dat had natuurlijk nummer 10 moeten zijn. Het nummer van De Kromme. Gaat de film zien mensen.

Morgen viert Feyenoord-icoon Willem van Hanegem zijn 70e verjaardag. Dit keer ben ik niet uitgenodigd. Op zijn 50e verjaardagsfeestje mochten we wel komen. Samen met wat Volendammers.

Op 20 februari 1994 speelde Feyenoord namelijk uit tegen FC Volendam. Kampioen Feyenoord had na de winterstop in eigen huis teleurstellend gelijk gespeeld tegen RKC en NAC (het grote aantal gelijke spelen was de reden dat de titel niet geprolongeerd werd want in het hele seizoen werd slechts twee keer verloren) en tegen de wijdbroeken moest gewonnen worden.

In het stadion klonk tijdens de wedstrijd een aantal malen het ‘lang zal hij leven’ over de tribunes waarna Willem even vanuit de dugout naar ons zwaaide. Uiteindelijk gaf ‘knokploeg’ Feyenoord (zie artikel hier) De Kromme een gepast verjaardagscadeau door met 0-1 te winnen.

Zelf heb ik Willem nooit zien voetballen. Mijn eerste wedstrijd van Feyenoord was in 1985 en toen had hij zijn kicksen allang aan de wilgen gehangen. Geen idee hoe ik aan onderstaand kaartje kom, zo’n verzamelaar ben ik nu ook weer niet maar een fraai kaartje is het wel.

Buiten het hotel in Luzern, mijn eerste Europese uitwedstrijd.

Mijn mooiste anecdote met De Kromme was in Leeuwarden. Het hele verhaal staat hier maar het kwam erop neer dat we geen kaartjes hadden voor de wedstrijd tegen Cambuur. Toen de selectie aankwam werd er aan Van Hanegem gevraagd of hij dan geen kaartjes voor ons had. Het antwoord van de legendarische middenvelder was “Ja, ansichtkaarten” waarna de hele selectie dubbel lag van het lachen. Willem van harte!

Vorig jaar schreef ik deze woorden op deze site op 17 april. Feyenoord speelde het weekend ervoor gelijk bij RKC en de minieme hoop op een landstitel was als sneeuw voor de zon verdwenen. Ondanks alle vooruitzichten van een intacte selectie en een boel bravoure bij de heren spelers kunnen we dezelfde kop boven het artikel dit jaar weer gebruiken. Alleen wel al twee maanden eerder.

Wederom vond Feyenoord haar Waterloo in Brabant. Dit keer dankzij het gemis van vele kansen (niet voor de eerste keer dit seizoen) en een verschikkelijke Nij(t)huisfluiter. Om een eventuele tweede plaats te bemachtigen moet Feyenoord vol aan de bak want zondag wacht FC Twente en we moeten ook nog naar Eindhoven en Groningen. Normaliter ook geen garanstelling voor drie punten.

Zondag is het zelfde resultaat gewenst als de eerste keer dat ik met Feyenoord in Het Diekman was. Op 8 december 1991 won Feyenoord met 1-2 door goals van Damaschin en Schultz. Na de bekerwinst een paar maanden ervoor zette de stadionclub ook in de competitie eindelijk de weg naar boven in. Uiteindelijk werd Feyenoord derde, won het opnieuw de beker en haalde het bijna de finale van de Europacup II. Zondag telt alleen maar winnen, hoe dan ook.

Aanstaande zaterdag speelt Feyenoord thuis tegen NEC. Na de gewonnen wedstrijd in Kerkrade en de nederlaag van Vitesse afgelopen woensdag is een klassering in de top 3 aan het einde van het seizoen gewoon mogelijk. Maar dat heb je wel in eigen hand, te beginnen met een wedstrijd tegen de Nijmegen Eendracht Combinatie.

Mijn meest memorabele thuiswedstrijd tegen NEC werd gespeeld op 12 mei 1994. Het seizoen na de onverwachte titel in 1993 was Feyenoord ijzersterk. In de competitie werd slechts twee keer verloren maar het grote aantal gelijke spelen resulteerde niet in een prolongatie van de titel.

Europa

Als kampioen mocht Feyenoord aantreden in de fonkelnieuwe Champions League. Feyenoord werd gekoppeld aan de IJslandse omnisport vereniging IA Akranes. In IJsland verloor Feyenoord met 1-0 maar de return in De Kuip werd voor 25.000 toeschouwers met 3-0 gewonnen (goals Refos, Obiku en Blinker). En voor het eerst in 20 jaar ging Feyenoord door naar de tweede ronde van het EC1 toernooi. De pot met geld lonkte.

Een ronde erna verloor Feyenoord in de allerlaatste minuut van FC Porto in Porto. Met een rode kaart voor Peter Bosz en een schandalige overtreding op John de Wolf werd in extremis een gunstig uitresultaat weggegeven. Feyenoord moest alles op alles zetten om de poulefase van de Champions League te bereiken. Voor 45.000 toeschouwers bleef Feyenoord door het gezeur en gezever van de Portugese lijntrekkers en tijdrekkers op 0-0 steken. De toen al lucratieve poulefase ging aan ons neus voorbij

De KNVB Beker

In de beker begon Feyenoord met een uitwedstrijd in eigen Kuip tegen stadgenoot Excelsior. Er werd uitgeweken naar De Kuip om meer toeschouwers de kans te geven om naar deze wedstrijd te gaan.

Feyenoord won met de hakken over de sloot (met doelpunten van Fraser en Bosz in de 105e en 107e minuut) en een ronde erna moesten we weer uit tegen een streekgenoot. Dit keer werd wel gewoon bij de club zelf gespeeld en won Feyenoord met 0-2 bij Dordrecht (Kiprich en Fraser met de eindstand nog voor rust). In de kwartfinale hoefden we ook niet zo ver te reizen. Waalwijk was de volgende halte en in een wedstrijd waar het licht uitviel won Feyenoord uiteindelijk met 2-4 van RKC nadat Feyenoord twee keer achter had gestaan. Twee keer Witschge, Gaston Taument en Kiprich waren de doelpuntenmakers.

De kaartjes voor de halve finale waren nog een aardig probleem. De vraag was vele malen groter dan het aanbod (wat ook resulteerde in schermutselingen op de tribune achter het doel, en tevens de reden is waarom NAC zo’n hekel aan ons heeft) De wedstrijd, die een kraker beloofde te worden, werd uiteindelijk vrij eenvoudig door Feyenoord gewonnen. De 0-2 van Arnold Scholten vlak voor rust was de nekslag voor NAC.

De andere halve finale ging tussen eerstedivisionist NEC en onze aartsrivaal. En alles wees erop dat we een Klassieker als bekerfinale zouden krijgen. Totdat Cees Lok tien minuten voor tijd de winnende goal maakte en NEC in de finale stond.

Ondanks het verschil ‘op papier’ had Feyenoord het vrij lastig met NEC in de finale. Weliswaar kwamen we na 6 minuten op voorsprong door een benutte penalty van Ruud Heus. Het duurde tot de 80e minuut totdat John van Loen de bekerwinst veilig stelde, daar kon de ‘Anschlusstreffer’ van Dekker niets meer aan veranderen. En voor de allerlaatste keer in de oude Kuip kon haar vaste bespeler trots een trofee aan de supporters tonen. De vierde grote prijs in evenveel jaren. Het begon bijna te wennen. Bijna.