Ook ik heb weleens een fakkel meegenomen naar De Kuip. We schrijven zondagmiddag 8 maart 1992. Feyenoord tegen Ajax in de beker. Een paar dagen voor dit duel was een van de eerste keren ooit dat De Kuip rood glooide van het licht van Bengaals vuur. De supporters van Tottenham Hotspur bleven foto’s maken in een heroïsche thuiswedstrijd.
Een paar dagen later had ik dus een fakkel bij me. Ik was laf genoeg om aan mijn toenmalige vriendin te vragen of zij de fakkel het stadion in wilde smokkelen. Logischerwijs weigerde ze dat en zodoende liep ik met angstzweet in mijn handen en een fakkel bij mijn kruis richting de poorten van het stadion.
Als ik eraan terugdenk is de stewarding (en fouillering) nauwelijks geëvolueerd sinds dat moment want ik liep met fakkel en al gewoon het stadion in. Geen centje pijn. Ik stak zoals tientallen anderen de fakkel af voor de aftrap en kreeg commentaar van de mensen om mij heen. Behalve rood licht scheidt zo’n fakkel ook grijze deeltjes af waardoor het leek alsof iedereen een fles head and shoulders nodig had.
Ik ben niet tegen pyro, nooit geweest ook getuige de vele foto’s op mijn website. De UEFA is dat echter wel en we hebben als Feyenoord genoeg boetes, waarschuwingen en lege tribunes gehad om te weten dat het niet slim is om fakkels af te steken. Het is geen rocketscience.
De dag na de actie tegen Panathinaikos barstte er online een discussie los. Hoewel, discussie. In een discussie bestook je elkaar met argumenten om de ander te overtuigen. Nu was de teneur dat je maar op moest rotten van de gele zijde als je het niks vond. Of beter nog, gewoon helemaal nooit meer komen. Ga maar naar de hockey.
In november van dit jaar vier ik dat ik veertig jaar geleden voor het eerst bij een wedstrijd van Feyenoord was. In die veertig jaar heb ik mensen zien komen en gaan.
Mensen die beweerden dat zij Feyenoord zijn. Mensen die andere fans voor rotte vis uitmaakten omdat zij de ‘echten’ zijn. Veertig jaar later zit ik er nog steeds en redelijk wat van die ‘Feyenoord is van ons’ roepers zijn niet meer in De Kuip te zien. Die zitten waarschijnlijk op zondagmiddag op de bank naast moeder de vrouw.
Net zoals wij de komende twee Europese thuiswedstrijden verplicht moeten doen.