In de stad waar Feyenoord haar grootste succes ooit behaalde staat de Basilica di San Calimero. De naam Calimero is ontleend aan deze kerk in Milaan waar de bedenker van het kuikentje was getrouwd: San Calimero.
Ik weet dit helaas pas sinds kort. Anders had ik er zeker een bezoekje gebracht tijdens de twee recente trips naar Milaan. Niet dat ik nou zo’n groot fan was van deze tekenfilmserie, maar in mijn jeugd had je maar twee televisiezenders en iedere vorm van entertainment zogen we op als een spons. Nee, ik had graag een bedevaart willen brengen aan de naamgever van een term die te pas en vooral te onpas wordt gebruikt.
Tuurlijk, ik ken mede-Feyenoorders die achter alles een complot zoeken. De scheidsrechter, burgemeester, columnist, tv-zender en zelfs de Koning zijn tegen ons. Dat is natuurlijk zelden waar maar met een beetje cherry-picking kom je al een heel eind.
Waarom wordt onze wedstrijd niet verschoven? Waarom is de blessuretijd maar vier minuten. Hoezo krijgt Wellenreuther wel geel voor klagen en zie ik bij andere wedstrijden 22 opgewonden standjes rondom de scheidsrechter staan en gebeurt er niets?
Iedereen heeft recht op zijn eigen kleine Calimero-complex. De kleine clubs in Nederland ten opzichte van de topclubs en wij, Europees gezien een kleine club, tegen de elite die met olie-en luchtvaartmaatschappijgeld het mondiale topvoetbal hebben veranderd. Het is oneerlijk maar het heeft geen zin om erover te klagen en dat maakt zo’n 3-3 bij Manchester City extra mooi.
Van mij hoeven we overigens voorlopig geen Milanese club te loten. Dit seizoen zit het er sowieso niet in maar ik heb alle bezienswaardigheden én de leuke kroegen daar wel gezien. Maar voor een ding zou ik wel weer terug willen: om een kaarsje te branden in Basilica di San Calimero. Om het geluk van de kleinere clubs af te dwingen. Dan wordt het toch nog eerlijk.