Tijdens mijn zaterdagse rondje hardlopen werd ik ingehaald door allemaal vijftigers en zestigers op een fiets. Nog niet zo lang geleden had ik gezegd “mannen van middelbare leeftijd”. Zelf ben ik echter al bijna 42 en mocht ik de gezegende leeftijd van 84 halen dan zou dat betekenen dat ik zelf middelbaar ben. The horror!
Enfin, de fietsers bogen een stukje voorbij mij rechtsaf de parkeerplaats op van een van de vele loon- en grondbewerkingsbedrijven die we in deze omgeving rijk zijn. Overwerken op zaterdag dacht ik, een goed teken dat de economie aantrekt. Toen ik bij het hek kwam zag ik een banner hangen met daarop ‘Mannenontbijt’, heel even moest ik aan het nummer van Hall & Oates denken. Maar het leek me hier gewoon om een ontbijtje te gaan.
Nu ben ik niet per se voor activiteiten voor gescheiden groepen. Moslimzwemmen, speciale vrouwenavonden voor de naar de film, pygmeeën-fitness. Van mij hoeft dat niet zo. Maar toen ik al die kereltjes dat gebouw binnen zag gaan sloeg mijn fantasie op hol. Ik zag ze al zitten aan een lange tafel, met rode konen van de fietstocht op een koude ochtend in maart.
Pratend over voetbal en vissen. Over de kont van de koffiejuffrouw en over dat vroeger alles beter was. Uiteraard met volle mond. Witte boterhammen met hagelslag.
‘Henk, trek eens aan mijn vinger’
‘Prrrrrrréééép’
Kees wil weten wat Sjaak op zijn brood heeft:
‘Sjaak, wat heb je erop?’
‘Twee tieten in een envelop.’
Lachen, gieren en brullen. Een ochtendje mannen onder elkaar. De hele vloer bezaaid met broodkruimels, chocoladevlokken in de plantenbak en overal is gemorst met koffie. En wie mag al die kolerezooi weer opruimen?
Juist. Een vrouw.
Nooit echt binnen gaan kijken?
Nee, ik was niet uitgenodigd he. En wie weet wat zich daar echt afspeelde.