In het startvak naast met staat een lantaarnpaal. Niet eentje waar je in een dronken bui tegenaan gaat pissen maar een levende lantaarnpaal. Althans, de lantaarnpaal bestaat nu nog uit drie delen: een loper, de paal die hij zometeen via een soort bretels om zijn lichaam doet en het onderstel. Later lees ik in de krant dat het gevaarte zo’n 27 kilo weegt en dat de loper in kwestie er ingeluisd is door zijn maten. Hij zal dit jaar de Rotterdamse marathon als lantaarnpaal gaan volbrengen.
Ik vond hem grappig.
Zelfs zonder de 27 kilo weet ik dat de marathon zwaar gaat worden. Het is gewoonweg een afstand waar je niet mee moet spotten. De meeste twijfels zitten (behalve een gebrek aan een goede looptechniek) bij mij aan het gebrek aan 30+’ers richting mijn zevende marathon. Lange afstanden lopen in warm weer is simpelweg niet mijn ding en toen de 35 kilometer testloop op het programma stond was ik op pad voor de Roparun. Ik zal het met een flink aantal 20+’ers en twee keer dertig moeten doen.
Wandelend naar KPN in de ochtend. Anderhalf uur later stond het hier vol met mensen.
Een voordeel is echter wel dat ik mijn beste twee marathons in het najaar liep. De kustmarathon, een van de zwaarste marathons in Nederland, in 2019 in een tijd van 3:58:58. En mijn PR op de tisvoorniks-marathon in 3:38:28. Het koelere weer ligt mij beter ondanks dat de marathons toch wel dicht op de grote vakantie liggen, een vakantie waar er gewoon genoten moet worden en ik de biertjes niet laat staan. Van te voren liet ik al doorschemeren dat ik ergens rond de 3:45 door wilde komen. Dat leek me wel realistisch.
Op de Schiedamsedijk was het wachten tot de laatste tonen van het ‘you’ll never walk alone’ wegstierven en de eerste lopers weggeschoten werden voor hun 42,195 kilometer richting de finish op de Coolsingel. Ikzelf stond in starwave twee dus moest nog even wachten op mijn start maar om 10:07 was het zover. Rustig de Erasmusbrug over en oppassen dat er niemand op je hak loopt.
Het grootste deel van de route speelt zich af op Rotterdam-Zuid: langs De Kuip richting het 10 kilometerpunt en dan via IJsselmonde naar het Havenspoorpad waar de sponspost bemand werd door vrijwilligers van de Kieviten een welkome verfrissing bood. Op kilometer zes had ik nog even snel een bosje opgezocht om een liter of wat aan gedronken water en isotone sportdrank te lozen.
Op naar het keerpunt op de Slinge en het 20 kilometerpunt als je Ahoy net gepasseerd bent. Aan de laan op Zuid lijkt geen einde te komen voordat je voor de tweede keer de Erasmusburg mag bedwingen. Op dat moment had ik mijn race in blokken van 5 kilometer opgedeeld. Per 5 kilometer even bij de waterpost stoppen, wandelend wat drinken en weer verder. Op deze manier kon de hartslag ook weer even zakken. Na de Erasmusbrug komt het gemene tunneltje bij de Blaak waar de kubuswoningen in de verte aangeven dat je het 30 kilometerpunt gaat naderen. Een mooi punt omdat je dan wel redelijk kan inschatten hoe lang je er over gaat doen.
Het is ook het punt waar je de lopers aan de andere kant ziet lopen die al bijna klaar zijn. In het bos wordt het voor iedereen bikkelen. Ik hield het tot kilometer 33 vol maar toen kreeg ik een steek in mijn zij en moest ik weer even piesen. En als je eenmaal stilgestaan hebt is het lastig om weer in het ritme te komen en begin je de pijntjes te voelen. De laatste tien kilometers gingen beduidend langzamer ondanks dat iedereen ‘JEROEN, KOM OP!!’ in je oor aan het schreeuwen was.
Na het bos de kwam de drukte van de stad weer en dan eindelijk, eindelijk de Coolsingel op. Een vuist in de lucht, een brede grijns en het stilzetten van het sporthorloge. Finishtijd 3:48:26 en dus tevredenheid bij mij. Met pap in de benen mijn medaille in ontvangst nemen en met koptelefoon op en luisterend naar Feyenoord wandelend terug richting het kantoor van KPN aan de andere kant van de Maas. Toen ik eenmaal klaar was met omkleden en een massage hoorde ik via Rijnmond dat Malacia de 2-3 scoorde. Een mooi eind van een mooie dag.
Mensen die er fris en fruitig uitzien na een marathon zijn niet, ik herhaal niet, te vertrouwen.