Als ik op de Van Brienenoordbrug in de richting van Dordrecht rijd dan kijk ik steevast even naar rechts. Naar De Kuip in haar volle glorie. Op mooie dagen glinstert het dak je tegemoet en priemen de lichtmasten richting de hemel. Hetzelfde heb ik als ik op de Coolsingel loop, of op weg naar zuid langs het stadhuis rijd. Mijn blik blijft altijd even hangen bij het bordes.
Dit jaar sta ik zeker al drie keer op de Coolsingel. Bij de start en finish van de Marathon en bij de finish van de Roparun, bijna 8 weken later.
En toch, toch kan ik iedere keer mijn gedachten niet bedwingen om Dirk er met de schaal te zien staan. De gedachte alleen al zorgt voor een soort kippenvel dat ik in 2002 ook had toen we op weg waren naar de UEFA-Cup. Laat het maar weer zo’n mooie april en mei-maand worden.