Iedere ochtend herinnert Facebook me eraan wat ik de afgelopen jaren op diezelfde dag heb gedaan. Behalve wat foto’s van mijn opgroeiende zoon (de tijd vliegt echt) hebben de eerste maanden van het jaar een nogal repeterend karakter.
Ik zie foto’s van gifbekers, bedroefde smileys en af en toe een klaagzang over wéér een verloren seizoen. Facebook ligt onder vuur. Gebruikers voelen zich bedot door Mark Zuckerberg en co. Door middel van algoritmes bepaalden zij wat wij als gebruikers te zien kregen. De term nepnieuws was nooit ver weg in de media.
Als Zuckerberg zijn thermometer in Rotterdam en de Rotterdammers zou steken dan zouden zijn algoritmes bij het voorjaar van 2017 denken dat er nepnieuws gepropageerd wordt. Jarenlange negativiteit heeft ineens plaatsgemaakt voor teksten vol hoop en hunkering.
In april 2017 telde ik de dagen, en vooral de wedstrijden, af. Nu, een jaar later, schuif ik plichtmatig de DVD van het vorige seizoen af en toe in de dvd-speler. De beelden van het kampioenschap als medicijn om de kater van dit seizoen tegen te gaan.
Natuurlijk, Feyenoord kan de beker nog winnen. En dat is in Nederland gewoon een hoofdprijs, ondanks wat iedereen ook zegt. Maar de realiteit is dat we er dit seizoen met zijn allen veel meer van hadden verwacht. Hopelijk herinnert Facebook me er in april 2019 aan dat we de beker gewonnen hebben.
Zo niet dan mag Zuckerberg van mij best sponsor worden van onze mooie club. Hij hoeft dat blauwe logo met die F maar een klein beetje aan te passen in rood en wit.